اصحاب کساء
"اصحاب کساء"، دا اطلاق انہاں افراد اُتے ہُندا اے جنہاں نوں حضرت محمد صلی اللہ علیہ و آلہ، نے آیت تطہیر دے نزول دے وقت اپنی عباء یا چادر دے تھلے اکٹھا کيتا۔ اصحاب کساء حضرت محمد صلی اللہ علیہ و آلہ، امام علی علیہ السلام، حضرت فاطمہ زہرا سلام اللہ علیہا، امام حسن مجتبی علیہ السلام تے امام حسین علیہ السلام نيں اصحاب کساء "خمسۂ اصحاب کساء"، "پنچتن آل عبا" تے "آل عبا" دے عنوان توں وی مشہور نيں۔
اس واقعے توں ثابت ہُندا اے کہ اصحاب کساء دوسرےآں اُتے فضیلت رکھدے نيں تے مخلوقات وچ کریم ترین[۱] تے اللہ دے نزدیک شریف ترین نيں۔[۲]
شیعہ منابع حدیثی وچ حدیث کساء دے سلسلے وچ موصول ہونے والی احادیث شریفہ دی رو توں انہاں دے مطابق اصحاب کساء پنج افراد نيں: حضرت محمد صلی اللہ علیہ و آلہ، امام علی علیہ السلام، حضرت فاطمہ زہرا سلام اللہ علیہا، امام حسن مجتبی علیہ السلام تے امام حسین علیہ السلام۔ انہاں روایات دے مطابق ام سلمہ نے وی رسول اللہ صلی اللہ علیہ و آلہ وسلم توں انہاں افراد وچ شامل ہونے دی اجازت منگی مگر آپؐ نے انہيں اجازت نہ دی۔
اصحاب کساء دی تعداد
[سودھو]شیعہ منابع وچ حدیث کساء دے متعلق نقل ہونے والی احادیث دے مطابق اصحاب کساء وچ پنج افراد شامل نيں: حضرت محمد صلی اللہ علیہ و آلہ، امام علی علیہ السلام، حضرت فاطمہ زہرا سلام اللہ علیہا، امام حسن مجتبی علیہ السلام تے امام حسین علیہ السلام۔ انہاں روایات دے مطابق ام سلمہ نے وی رسول اللہ صلی اللہ علیہ و آلہ وسلم توں انہاں افراد وچ شامل ہونے دی اجازت منگی مگر آپؐ نے انہيں اجازت نہ دی۔
امام صادقؑ اک حدیث دے ضمن وچ صراحت دے نال فرماندے نيں:
- اصحاب کساء جو اللہ تعالی دے نزدیک تمام مخلوقات وچ کریم ترین تے شریف ترین نيں، پنج افراد نيں۔ تے فیر انہاں دے اسماء گرامی بیان فرماندے نيں۔[۳]
حضرت امام حسینؑ دے زیارتنامے وچ آپ نوں "خامس اصحاب کساء" دے عنوان توں یاد کيتا گیا اے۔[۴]
پیغمبر اکرم صلی اللہ علیہ و آلہ وسلم نے آیۂ تطہیر دے نزول نوں پنجتن پاک تک محدود کيتا اے۔[۵]
علامہ حلی آیت تطہیر دے بارے وچ کہندے نيں:
"اصحاب کساء" دی اصطلاح مفسرین تے محدثین دے درمیان مشہور و معروف اے ؛ یعنی اوہ بجائے اس دے کہ انہاں تمام افراد دا ناں نقل کرن، کہندے سن کہ "یہ آیت اصحاب کساء دی شان وچ نازل ہوئی اے "۔
مثال دے طور اُتے آیت کریمہ وَيُطْعِمُونَ الطَّعَامَ عَلَى حُبِّہِ مِسْكِيناً وَيَتِيماً وَأَسِيراًً(ترجمہ: تے اوہ کھانا کھلاندے نيں اس دی محبت دے نال نال غریب محتاج تے یتیم تے جنگ دے قیدی کو)۔[۷]، دے بارے وچ علامہ محمد باقر مجلسی کہندے نيں:
حوالے
[سودھو]- ↑ سلیم بن قیس، کتاب سلیم بن قیس الہلالی، ج2، ص: 604
- ↑ ابن بابویہ، علل الشرائع، ج1، ص: 733۔
- ↑ ابن بابویہ، علل الشرائع، ج1، ص733۔
- ↑ ابن طاووس، إقبال الأعمال، ج2، ص572۔
- ↑ شیخ حر عاملی، اثبات الہداة بالنصوص و المعجزات، ج2 ص201
- ↑ علامہ حلی، نہج الحق و کشف الصدق، ص230
- ↑ سورہ انسان آیت 8۔
- ↑ بحار الأنوار، ج35، ص256
مآخذ
[سودھو]- قرآن.
- ہلالی، سلیم بن قیس، کتاب سلیم بن قیس الہلالی، مصحح انصاری زنجانی، خوئینی محمد، الہادی، قم، 1405ہجری۔
- ابن بابویہ، محمدبن علی، علل الشرایع، ترجمہ ذہنی تہرانی، انتشارات مومنین، قم، 1380شمسی۔
- ابن طاووس، علی بن موسی، اقبال الاعمال، دارالکتب الاسلامیہ، تہران، 1409ھ۔
- علامہ حلی، حسن بن یوسف بن مطہر، نہج الحق و کشف الصدق، دارالکتاب اللبنانی، بیروت، 1982ء۔
- مجلسی، محمدباقر بن محمد تقی، بحارالانوار، داراحیاءالتراث العربی، بیروت، 1403ہجری۔
- مسلم بن حجاج، صحیح مسلم، دارالمعرفہ، بیروت،1423ہجری، 2003عیسوی.
- شیخ حر عاملی، محمد بن حسن، اثبات الہداۃ بالنصوص و المعجزات، اعلمی، بیروت 1425ہجری۔
- ابن حجر، احمدبن محمد ابن علی ابن حجر ہیثمی، صواعق المحرقہ، مکتبۃ القاہرۃ، مصر، 1385ہجری۔
|