حضرت یونس
حضرت یونس | |
---|---|
جم | 5ویں صدی ق م |
وفات | 1ویں صدی |
عملی زندگی | |
پیشہ | اسلام دے پیغمبر |
ترمیم |
یونس علیہ السلام، اللہ دے نبی سن۔ آپ دے نام اُتے قرآن پاک وچ اک سورت اے۔
مضامین بسلسلہ اسلامی انبیاء | |||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
معلومات
|
|||||||||||||||||||
آدم علیہ السلام -
ادریس علیہ السلام - نوح علیہ السلام - ہود علیہ السلام - صالح علیہ السلام - ابراہیم علیہ السلام - لوط علیہ السلام - اسماعیل علیہ السلام - اسحاق علیہ السلام - یعقوب علیہ السلام - یوسف علیہ السلام - ایوب علیہ السلام - ذو الکفل علیہ السلام - شعيب علیہ السلام - موسیٰ علیہ السلام - ہارون علیہ السلام - داؤد علیہ السلام - سلیمان علیہ السلام - یونس علیہ السلام - الیاس علیہ السلام - الیسع علیہ السلام - زکریا علیہ السلام - یحییٰ علیہ السلام - عیسیٰ علیہ السلام - محمد صلی اللہ علیہ و آلہ و سلم - |
|||||||||||||||||||
منسوب معجزات |
|||||||||||||||||||
نظریات |
|||||||||||||||||||
◈ ◈ |
ناں و نسب
[سودھو]آپ دا نام یونس اے تے والد صاحب دا ناں متّٰی بن شتّٰی اے بعض حضرات نے متّٰی انہاں دی والدہ دا ناں دسیا اے، جداں کہ ابن کثیر نے فرمایا اے اس صورت وچ انہاں دی نسبت ماں دی طرف ہوئے گی جداں کہ عیسیٰ (علیہ السلام) دی نسبت انہاں دی والدہ مریم دی طرف اے۔[۱]
حالات زندگی
[سودھو]یونس علیہ السلام نوں اللہ تعالیٰ نے شہر نینوا دے باشندےآں دی ہدایت لئی رسول بنا کے بھیجیا سی۔ نینوا، ایہ موصل دے علاقہ دا اک وڈا شہر سی ۔ ایتھے دے لوک بت پرستی کردے سن تے کفر و شرک وچ مبتلا سن ۔ یونس علیہ السلام نے انہاں لوکاں نوں ایمان لیانے تے بت پرستی چھڈنے دا حکم دتا۔ مگر انہاں لوکاں نے اپنی سرکشی تے تمرد دی وجہ توں اللہ عزوجل دے رسول علیہ السلام نوں جھٹلادتا تے ایمان لیانے توں انکار کر دتا۔ یونس علیہ السلام نے انہاں نوں خبر دتی کہ تساں لوکاں اُتے عنقریب عذاب آنے والا اے۔ ایہ سن کر شہر دے لوکاں نے آپس وچ ایہ مشورہ کیتا کہ یونس علیہ السلام نے کدی کوئی جھوٹی گل نئيں کہی اے۔ اس لئی ایہ دیکھو کہ جے اوہ رات نوں اس شہر وچ رہیاں جدوں تاں سمجھ لو کہ کوئی خطرہ نئيں اے تے جے انہاں نے اس شہر وچ رات نہ گزاری تاں یقین کرلینا چاہے کہ ضرور عذاب آئے گا۔ رات نوں لوکاں نے ایہ دیکھیا کہ یونس علیہ السلام شہر توں باہر تشریف لے گئے۔ تے واقعی صبح ہُندے ہی عذاب دے آثار نظر آنے لگے کہ چاراں طرف توں کالی بدلیاں نمودار ہوئیاں تے ہر طرف توں دھواں اٹھیا کر شہر اُتے چھا گیا۔ ایہ منظر دیکھ کے شہر دے باشندےآں نوں یقین ہو گیا کہ عذاب آنے والا ہی اے تاں لوکاں نوں یونس علیہ السلام دی تلاش و جستجو ہوئی مگر اوہ دور دور تک کدرے نظر نئيں آئے۔ ہن شہر والےآں نوں تے زیادہ خطرہ تے اندیشہ ہو گیا۔ چنانچہ شہر دے تمام لوک خوف ِ خداوندی عزوجل توں ڈر کر کانپ اٹھے تے سب دے سب عورتاں، بچےآں بلکہ اپنے مویشیاں نوں نال لے کے تے پھٹے پرانے کپئے پہن کر روندے ہوئے جنگل وچ نکل گئے تے رو رو کر صدقِ دل توں یونس علیہ السلام اُتے ایمان لیانے دا اقرار و اعلان کرنے لگے۔ شوہر بیوی توں تے مائاں بچےآں توں وکھ ہو کے سب دے سب استغفار وچ مشغول ہو گئے تے دربارِ باری وچ گڑگڑا کر گریہ و زاری شروع کردتی۔ جو مظالم آپس وچ ہوئے سن اک دوسرے توں معاف کرانے لگے تے جتنی حق تلفیاں ہوئیاں سن سب دی آپس وچ معافی تلافی کرنے لگے۔ غرض سچی توبہ کر کے خدا عزوجل توں ایہ عہد کر ليا کہ یونس علیہ السلام جو کچھ خدا دا پیغام لیائے نيں اسيں اس اُتے صدقِ دل توں ایمان لائے، اللہ تعالیٰ نوں شہر والےآں دی بے قراری تے مخلصانہ گریہ و زاری اُتے رحم آیا تے عذاب اٹھا لیا گیا۔ ناگہاں دھواں تے عذاب دی بدلیاں رفع ہو گئياں تے تمام لوک فیر شہر وچ آکے امن و چین دے نال رہن لگے۔ اس واقعہ نوں ذکر کردے ہوئے خداوند قدوس نے قرآن مجید وچ ایويں ارشاد فرمایا اے کہ:۔ فَلَوْ لَا کَانَتْ قَرْیَۃٌ اٰمَنَتْ فَنَفَعَہَاۤ اِیۡمٰنُہَاۤ اِلَّا قَوْمَ یُوۡنُسَؕ لَمَّاۤ اٰمَنُوۡا کَشَفْنَا عَنْہُمْ عَذَابَ الۡخِزْیِ فِی الْحَیٰوۃِ الدُّنْیَا وَمَتَّعْنٰہُمْ اِلٰی حِیۡنٍ ﴿98﴾ ترجمہ کنزالایمان:۔ تاں ہوئی ہُندی نہ کوئی بستی کہ ایمان لاندی تاں اس دا ایمان کم آندا ہاں یونس دی قوم جدوں ایمان لیائے اساں انہاں توں رسوائی دا عذاب دنیا دی زندگی وچ ہٹا دتا تے اک وقت تک انہاں نوں برتنے دتا۔ (پ11،یونس:98) مطلب ایہ اے کہ جدوں کسی قوم اُتے عذاب آجاندا اے تاں عذاب آجانے دے بعد ایمان لانا مفید نئيں ہُندا مگر یونس علیہ السلام دی قوم اُتے عذاب دیاں بدلیاں آجاݨ توں بعد وی جدوں اوہ لوک ایمان لیائے تاں انہاں توں عذاب اٹھا لیا گیا۔
عذاب ٹلݨ دی دعا
[سودھو]طبرانی شریف دی روایت اے کہ شہر نینوا اُتے جدوں عذاب دے آثار ظاہر ہونے لگے تے یونس علیہ السلام باجود تلاش و جستجو دے لوکاں نوں نئيں ملے تاں شہر والے گھبرا کر اپنے اک عالم دے پاس گئے جو صاحب ِ ایمان تے شیخِ وقت سن تے انہاں توں فریاد کرنے لگے تاں انہاں نے حکم دتا کہ تساں لوک ایہ وظیفہ پڑھ کر دعا منگو یَاحَیُّ حِیْنَ لاَ حَیَّ و َیَاحَیُّ یُحْیِ الْمَوْتٰی وَیَاحَیُّ لاَ اِلٰہَ اِلاَّ اَنْتَ چنانچہ لوکاں نے ایہ پڑھ کر دعا منگی تاں عذاب ٹل گیا۔ لیکن مشہور محدث تے صاحب ِ کرامت ولی فضیل بن عیاض علیہ الرحمۃ دا قول اے کہ شہر نینوا دا عذاب جس دعا کيتی برکت توں دفع ہويا اوہ دعا ایہ سی کہ اَللّٰھُمَّ اِنَّ ذُنُوْبَنَا قَدْ عَظُمَتْ وَجَلَّتْ وَاَنْتَ اَعْظَمُ وَاَجَلُّ فَافْعَلْ بِنَا مَا اَنْتَ اَھْلُہٗ وَلاَ تَفْعَلْ بِنَا مَانَحْنُ اَھْلُہٗ
مچھلی دے پیٹ وچ
[سودھو]بہرحال عذاب ٹل جانے دے بعد جدوں یونس علیہ السلام شہر دے قریب آئے تاں آپ نے شہر وچ عذاب دا کوئی اثر نئيں دیکھیا۔ لوکاں نے عرض کیتا کہ آپ اپنی قوم وچ تشریف لے جاؤ۔ تاں آپ نے فرمایا کہ کس طرح اپنی قوم وچ جا سکدا واں؟ میں تاں اوہناں لوکاں نوں عذاب دی خبر دے کے شہر توں نکل گیا سی، مگر عذاب نئيں آیا۔ تاں ہن اوہ لوک مینوں جھوٹھا سمجھ کے قتل کر دین گے۔ آپ ایہ فرما کے تے غصہ وچ شہر توں پلٹ آئے تے اک کشتی وچ سوار ہو گئے۔ ایہ کشتی جدوں بیچ سمندر وچ پہنچی تاں کھڑی ہو گئی۔ اوتھے دے لوکاں دا ایہ عقیدہ سی کہ اوہی کشتی سمندر وچ کھڑی ہو جایا کردی سی جس کشتی وچ کوئی بھجیا ہويا غلام سوار ہوجاندا اے۔ چنانچہ کشتی والےآں نے قرعہ کڈھیا تاں یونس علیہ السلام دے ناں دا قرعہ نکلیا۔ تاں کشتی والےآں نے آپ نوں سمندر وچ سٹ دتا تے کشتی لے کے روانہ ہو گئے تے فورن ہی اک مچھلی آپ نوں نگل گئی تے مچھلی دے پیٹ وچ جتھے بالکل نھیرا سی آپ مقید ہو گئے۔ مگر اسی حالت وچ آپ نے آیت کریمہ لَآ اِلٰہَ اِلآَّ اَنْتَ سُبْحٰنَکَ اِنِّیْ کُنْتُ مِنَ الظّٰلِمِیْنَo(پ21،الانبیاء:87) دا وظیفہ پڑھنا شروع کر دتا تاں اوہدی برکت نال اللہ تعالیٰ نے آپ نوں اس نھیری کوٹھڑی توں نجات دِتی تے مچھلی نے کنارے اُتے آکے آپ نوں اُگل دِتا۔
مچھلی دے اُگلݨ دے بعد
[سودھو]اس وقت آپ بہت ہی نحیف و کمزور ہوچکے سن ۔ خدا عزوجل دی شان کہ اُس جگہ کدو دی اک بیل اُگ گئی تے آپ اوہدے سائے وچ آرام کردے رہے۔ فیر جدوں آپ وچ کچھ توانائی آگئی تاں آپ اپنی قوم وچ تشریف لیائے تے سَبھ لوک انتہائی محبت و احترام دے نال پیش آ کے آپ اُتے ایمان لیائے۔[۲] اک روایت وچ رسول اللہ (صلی اللہ علیہ وآلہ وسلم) نے ارشاد فرمایا کہ ذوالنون دی اوہ دعا جو اوہناں نے مچھلی دے پیٹ وچ کیتی سی، یعنی لا الہ الا انت سبحانک انی کنت من الظلمین، جو مسلمان اپنے کِسے مقصد لئی ایہناں کلمات دے نال دعا کرن گے اللہ تعالیٰ اوہنوں قبول فرمائے گا۔[۳][۴] رسول اللہ صلَّی اللہ تعالیٰ علیہ وآلہ وسلَّم کدّوکوپسندفرماندے تے فرماندے: اِنَّھَاشَجْرَۃُ اَخِیْ یُوْنُسَ
- ایہ میرے بھائی یونس علیہ السلام دا درخت اے۔[۵]
حوالے
[سودھو]
|
|