ریاست حیدراباد اُتے ہندوستانی فوج دا آپریشن پولو تے نسل کشی
مغلیہ حکومت دی جانب توں پورے دکن دی صوبہ داری مختلف اصحاب نوں اَگڑ پِچھڑ ملدی رہی لیکن کسی نے وی اپنی باضابطہ تے باقاعدہ حکومت دا نقش قائم نئيں کيتا ۔ بالآخر11اکتوبر 1724عیسوی نوں میر قمر الدین خاںنظام الملک آصف جاہ نے شکر کہرہ دی لڑائی وچ فتح یاب ہوکے سلطنت آصفیہ دی بنیاد پائی۔
میر قمر الدین خاںنظام الملک آصف جاہ اول ترکستان دے معززخاندان دے سپوت سن آپ دے دادا خواجہ عابد نے اورنگ زیب توں اپنی شجاعت دے انعام وچ خلیج خان دا خطاب حاصل کيتا سی۔ میر قمر الدین خاںنظام الملک آصف جاہ اول دا 1748عیسوی وچ انتقال دے وقت سلطنت دے حدود وڈے وسیع سن صوبہ حیدرآباد،صوبہ اورنگ آباد، صوبہ خاندیس ،صوبہ برار، صوبہ محمد آبادبیدر،صوبہ بیجاپورپرمشتمل سی۔ میر قمر الدین خاںنظام الملک آصف جاہ اول دے انتقال دے وقت پنج لڑکے سن غازی الدین علی خاں،ناصر جنگ، صلابت جنگ،میرنظام علی خاں ، بسالت جنگ انتقال دے بعد ناصر جنگ نے جانشینی دا علان کيتا ،ناصرجنگ دا انتقال 1750عیسوی وچ ہويا، انہاں دے بعد صلابت جنگ مسند نشین ہوئے جنھوںنے تقریبا بارہ سال تک حکومت کیتی۔1762 ء وچ میر نظام علی خاں تخت نشین ہوئے،بیالیس سال حکومت کیتی تے 1803ء وچ انہاں دا انتقال ہوگیا۔ انہاں دے بعد سکندرجاہ آصف جاہ سوم مسند نشین ہوئے تے 1829عیسوی وچ انہاں دا وی انتقال ہوگیا، فیر انہاں دے بعد ناصر الدولہ آصف جاہ چہارم مسند نشین ہوئے چوبیس سال بعد 1857عیسوی وچ انکا انتقال ہويا۔ افضل الدولہ آصف جاہ پنجم مسند نشین ہوکے26مارچ/ 1869عیسوی وچ انتقال کيتے، افضل الدولہ دے انتقال دے وقت میر محبوب علی خاں تن سال دے سن لیکن تخت وتاج دے وارث رہے تے سن شعور نوں پہنچنے پر5فبروی/ 1884عیسوی وچ مسند نشین ہوئے/29ا گسٹ/ 1911عیسوی وچ انتقال تک حکومت اُتے فائز رہے۔ (از تزکیہ آصفیہ، تریخ گلزار آصفیہ ) انہاں دے بعد آصفیہ سلطنت دے آخری تاجدارنواب میر عثمان علی خاں نے 1911عیسوی وچ حکومت کیتی باگ ڈور سنبھالی تے سقوط حیدرآباد 18ستمبر 1948عیسوی تک بادشاہت اُتے قائم رہے۔ نواب میر عثمان علی خاںکے دور حکمرانی کيتی تریخ درخشاں ، تابناک تے افسوسناک وی اے۔ نواب میر عثمان علی خاںکے دورمیںریاست ِ حیدرآباد وچ عالیشان یونیورسٹیاں ،دوخانے ،تالاب بنائے گئے اورمکہ معظمہ ، مدینہ منورہ دے پانی تے بجلی دے خرچ وی نواب میر عثمان علی خاں نے اپنے ذمے لے رکھے سن تے اس عظیم مقصد دے لئی ” مدینہ بلڈنگ ” دے ناں توں شاندار عمارتاں جو کہ اج وی باقی نيں مکہ تے مدینہ دے لئی وقف نيں، جنہاں دے کرایے مکہ تے مدینہ نوں بھیجے جاندے سن اس دے علاوہ حاجیاں نوں رہنے دے لئی رباط دے ناں توں نواب میر عثمان علی خاں نے مکہ تے مدینہ وچ حرمین توں نیڑے عمارتاں بنوادتیاں سن غرض اوہ کیہڑی جہت اے جس وچ ترقی نئيں ہوئی ۔
1923عیسوی وچ خلافتِ عثمانیہ دے خاتمہ دے بعد اگرچیکہ دنیاماں اسلامی مملکتاں جو باقی سن سعودی عرب’ افغانستان تے ایران وغیرہ اُتے مشتمل سن لیکن خوشحالی وشان تے شوکت دے لحاظ توں ریاستِ حیدرآباد نوں جو بین الاقوامی مقام سی اس دا ذکر اج وی انگریز مصنفاں دیاں لکھتاں وچ موجود اے ۔لارڈ ماؤنٹ بیاٹن نے اپنی سوانح حیات وچ تذکرہ کيتا اے کہ دوسری جنگِ عظیم دے بعد جدوں انگلستان دا معاشی طور اُتے دیوالیہ ہوئے چکيا سی ایداں دے وقت وچ نواب میر عثمان علی خان دے گراں قدر عطیات نے وڈی حدتک سہارا دتا۔بلکہ کچھ خود غرض ،ذاتی مفاد نوں پیش ِ نظر رکھنے والے بعض غداروںنے حکومت نوں نقصان پہونچایا،انگریزحکومت نے یاروفادار دی وفاداری دی خدمات دی قدر نئيں کيتی اپنی سیاست توں حکومت آصفیہ دے بقا دے لئی کچھ نئيں کيتا۔1947عیسوی وچ ہندستان دی تقسیم دے بعد حیدرآباد دی رعایا دے ذہن وی تقسیم ہوگئے،ریاست حیدرآباد دی خصوصیت سی کہ ایہ ہمیشہ امن تے آشتی دا علمبردار ‘ ہندو مسلم یکجہتی دی مثال تے علم تے ادب نوازی دی اک ایسی مثال سی، جس نوں دنیا دے علماء تے دانشور مفکرین تے مورخین نے آکے اپنی خدمات توں ہور چار چاند لگائے سن ۔ ـ میر عثمان علی خاں بہادر آصفجاہ سابع دی حکمرانی 29/اگست1911عیسوی توں لے کے17/ستمبر1948عیسوی تک قائم رہی یعنی انہاں نے 37سال تک حکمرانی کيتی تے عوام دی خدمت انجام دتی انہاں دا ایہ دور مملکت آصفیہ کاسنہری تے بہترین دور سی انہاں دے دور وچ اردو بولی نوں سرکاری بولی دا درجہ حاصل سی حکومت دے کاروبار اردو بولی ہی وچ انجام پاندے سن ۔ انہاں دا انتقال 24/فروری 1967عیسوی وچ حیدرآباد وچ ہويا۔ 1947عیسوی وچ تقسیم ہند دے وقت ایہ تمام ہندوستانی ریاستاں وچ سب توں وڈی تے امیر ترین ریاست سی۔ایہ اپنی فوج،ائر لائن،نظام ،مواصلات،ریلوے ، ڈاک نظام،کرنسی تے ریڈیو سٹیشن رکھدی سی۔ نظام علوم وفنون،موسیقی تے فن تعمیر دے دلدادہ سن ۔انھاں نے کدی ہندوئاں تے مسلماناں دے وچکار امتیاز نئيں بردا۔ عوام توں انہاں دا برتائو مشفقانہ سی۔
سقوطِ حیدرآباد دے چند اسباب
[سودھو]ہندوستان دے نقشے اُتے حیدرآباد دی ریاست ٹھیک قلب دے مقام اُتے سی جس دے چاراں طرف جمہوری آزاد ہندوستان دی سرحداں سن ۔
عوام دے ذہناں وچ اس وقت اک جمہوری انقلابی تصور موجودتھا جس دے نتیجے وچ عوام دی اک وڈی تعداد دا چاہے اوہ مسلمان ہاں کہ ہندو، انہاں دے ذہناں وچ اک بادشاہ دے زیرِ حکومت ساری عمر رہنا ممکن نئيں سی۔
کسی ریاست دی بقا دے لئی اس دے بین الاقوامی رابطے صرف بندر گاہاں یا ایر پورٹس دے ذریعہ ہُندے نيں جو کہ ریاست حیدرآباد دے لئی موجود نئيں سن تے نہ دفاعی ساز تے سامان سن ۔ انہاں وجوہات دی بنا حیدرآباد دا ہندوستان وچ شامل ہوئے جانا یا شامل کے لیا جانا اک لازمی امر سی جو بالاخر ہونا سی لیکن بد قسمتی توں جنہاں حالات وچ سقوطِ حیدرآباد ہويا اوہ نہ صرف مسلماناں دی بد نصیبی دی تریخ دا اک المیہ اے بلکہ خود ہندوستان دی تریخ دا اک بدنما داغ اے۔
قتل تے غارت گیری یا حکمتِ عملی؟ ٹائمس آف انڈیا نے /25نومبر 2012عیسوی وچ سوامی ناتھن ایّر دا اک مضمون شائع کيتا جس وچ کہیا گیا کہ مودی دے دور وچ گجرات دے فسادات وچ مسلماناں دا قتل تے 1984عیسوی وچ راجیو گاندھی اُتے تن ہزار سکھاں دے قتل عام دا الزام اعائد ہوئے گا، مگر مینوں فرقہ وارانہ فسادات دی تحقیق اُتے تعجب ہويا کہ سب توں وڈا کشت تے خون نہ تاں مودی دے ہتھوں ہويا نہ تاں راجیو گاندھی دے بلکہ اس دا سہرا پنڈت نہرو دے سر اے انہاں نے جدوں حیدرآباد اُتے پر قبضہ کيتا اس وقت پنجاہ ہزار توں دو لکھ تک مسلمان موت دے گھاٹ اترے ۔ حکومت حیدرآباد تے حکومت ہند دے درمیان اک باعزت سمجھوتہ کیلے گفت تے شنید دا سلسلہ جاری رہیا۔ حیدرآبادی وفد دہلی وچ کيتی گئی بحث توں حضور نظام نوں آگاہ کردا رہیا لیکن اس عرصہ وچ کوئی معاہدہ طے نہ ہوئے سکیا تے ہند دے وزیر داخلہ تے نائب وزیراعظم سردار پٹیل نے دھمکی دتی کہ مذا کرات دا سلسلہ طویل عرصے تک جاری نئيں رکھیا جا سکدا اے ۔ 19/نومبر 1947ء دی صبح، ہند پارلیمنٹ وچ سردار ولبھ بھائی پٹیل نے دسیا کہ حیدرآباد ہی اک ایسی ریاست اے جس دے نال فی الحال حکومت وچ شمولیت دے مسئلہ اُتے گفت تے شنید جاری اے جس دی نوعیت دسنیا مفاد عامہ دے خلاف اے ۔ سردار ولبھ بھائی پٹیل دی کرُ ب بیانی توں وی اس گل دا وُقوُف ہُندا اے۔
17/جنوری 1948عیسوی نوں ، ممبئی وچ 50 ہزار توں ودھ اجتماع نوں مخاطب کردے ہوئے وزیر داخلہ ہند سردار ولبھ بھائی پٹیل نے کہیا : ’’گاندھی جی عدم تشدد تے کچھ نہ کر تے دی تلقین کردے نيں، مگر اساں حکومت سنبھالی اے، تے ساڈے ملک وچ گڑبڑ ہُندی ہوئے یاملک دے لوکاں نوں نقصان پہنچکيا ہوئے تاں اس دی ذمہ داری اسيں اُتے اے تے اسيں خاموش نئيں رہ سکدے ‘‘۔ ’’بعض لوک میرے توں کہندے نيں حیدرآباد توں سمجھوتہ کر کے حکومت ہند نے وڈی غلطی دی اے ۔ حیدرآباد توں سمجھوتہ کرنے وچ سانوں دوگلاں دا خیال رکھنا پيا۔ اک تاں ایہ کہ حیدرآباد بہت وڈی ریاست اے دوسرے ایہ کہ اوتھے دا حکمراں اک مسلمان اے اس لئی حیدرآباد توں معاملہ کرنے وچ مہلت ہی مصلحت سی۔ مینوں توقع اے کہ اس دے بعد اک مستقل سمجھوتہ ہوئے جائے گا۔‘‘ 15/اگست1948عیسوی نوں یوم آزادی ہند دے موقع اُتے نائب وزیراعظم ہند سردار ولبھ بھائی پٹیل نے نشری تقریر وچ کہیا : ’’کشمیر وچ حالے جنگ جاری اے تے جتھے تک حیدرآباد دا تعلق اے اوہ اک ناسور بن گیا اے جس دا زہر بقیہ ہندوستان وچ بدستور سرایت کردا جا رہیا اے ۔ حکومت ہند نوں اس گل دا اعتمادہے کہ اوہ کشمیر تے حیدرآباد دے مسائل نوں آنے والے دناں وچ حل کرلے گی‘‘۔
8/اگست 1948عیسوی نوں ہندوستانی پارلیمنٹ وچ وقفہ سوالات وچ سردار ولبھ بھائی پٹیل نائب وزیراعظم ہند نے دسیا کہ : ’’حکومت نوں جواطلاعات موصول ہوئیاں نيں انہاں توں ظاہر ہیکہ ہن تک 8/لکھ ہندوستانی مسلمان حیدرآباد وچ پناہ گزیناں دی صورت وچ منتقل ہوئے چکے نيں تے حکومت ہندوستانی مسلماناں دی پناہ گزیناں دی صورت وچ منتقلی دے انسداد کیلے ممکنہ تدابیر اُتے غور کر رہی اے ‘‘۔ تقسیم ہند دے بعد نظام حیدرآباد دکن میر عثمان علی خان ریاست کواک آزاد تے خودمختار مملکت دی حیثیت دینا چاہندے سن جدوں کہ ہندوستان چاہندا سی کہ ایہ ریاست کسی نہ کسی طرح ہندوستان وچ شامل ہوجائے ۔ حیدرآباد دی سخت ترین معاشی ناکہ بندی ہوئے چکی سی ذرائع حمل تے نقل دے نال ہی تیل پٹرول تے پینے دے پانی دے لئی کلورین بند ہوئے گئے شہر وچ ہیضہ پھوٹ پيا۔ دواؤںکا سلسلہ بہت پہلے ہی روک دتا گیا سی۔ فوجی چھیڑ چھاڑ دے واقعات شروع ہوئے گئے عثمان آباد دی چوکی اُتے حیدرآباد دی ایمیگریشن تے ہندوستانی فوجیاں دی جنگ وچ بے شمار سپاہی ہلاک ہوئے ۔ راست حملے دی وجہ توں فرقہ وارانہ فسادات تے پاکستان دے کود پڑنے دا خطرہ سی لیکن میجر جنرل چودھری دی My Secret Diary دے بموجب فروری 1948 عیسوی وچ منصوبہ نوں قطیعت دے دتی گئی۔ فوجی کاروائی دا ناں ” اپریشن پولو ” رکھیا گیا۔ نظام دے خاندان دی تذلیل دے لئی ایہ ناں چنا گیا سی۔ کیونجے آصفجاہی شاہزادے تے اُمرأ پولوکھیل دے نہ صرف شوقین سن بلکہ ماہر وی سن ۔ جنرل چودھری اپنی ڈائری وچ لکھدے نيں کہ’’11 ستمبر 1948عیسوی نوں محمد علی جناح دا انتقال کر جانا افسراں تے جواناں دے لئی اک فالِ نیک ثابت ہويا۔ گاندھی جی پہلے ہی راستہ توں ہٹ چکے سن ۔ حملے دی زبردست تیاریاں شروع ہوئے گئياں۔ ادھر لارڈ ماؤنٹ بیاٹن نظام نوں یقین دلا رہے سن کہ نہرو حکومت انہاں دی اچھی طرح حفاظت کرے گی جدوں کہ نظام دی حیدرآبادی ناکہ بندی دے خاتمہ دی درخواست مسلسل حیلے بہانےآں توں ٹالی جا رہی سی۔
13 ستمبر4:30 بجے حیدرآبادکی 22 سمتاں توں ہندوستانی فوج داخل ہوئی تے شولا پور دی طرف توں تے دوسرے بیرہ واڑی دی طرف توں سخت ترین حملے رہے ۔ حیدرآبادی فوجاں مسلسل پسپا ہُندی رہیاں جس دے اکثر کمانڈر مسلمان سن ۔ چار دن تک مسلسل ہزارہیا مسلماناں دے مرنے دی اطلاعات آندیاں رہیاں ورنگل، بیدر تے اورنگ آباد اُتے اندھادھند بمباری دے ذریعے لکھاں انسان خاک وچ مل گئے یا فیر بے گھر ہوئے گئے ۔ 16 ستمبر نوں اقوامِ متحدہ دی سیکیورٹی کونسل وچ ایہ معاملہ پیش آنے والا سی تے آیا وی لیکن ہندوستان نے اسنوں نظام حکومت وچ چند فرقہ پرست افراد دے خلاف ایک’’ پولیس ایکشن‘‘ دا ناں دے کے ہور وقت لے لیا۔
13ستمبر 1948ء کوہندوستان نے صبح چار بجے حیدرآباد اُتے یلغار کردی‘ حیدرآباد دی فوجاں نے حتی الامکان دفاع کرنے دی کوشش کيتی مگر 17ستمبر نوں شام چار بجے انہاں فوجاں نے ہتھیار ڈال دئیے ۔ دوسری طرف جو فوج سامنے سی اسنوں ختم کرنے دے لئی چار گھینٹے کافی سن ۔Stand Still Agreement دی وجہ توں امریکا تے سعودی عرب وغیرہ تمام ملکاں حیدرآباد دے معاملے پرا ٓگے ودھنے توں انکار کر چکے سن ۔ 17 ستمبر نوں جنرل چودھری نے حیدرآباد دے فتح ہوجانے دی دہلی نوں اطلاع دے دی۔ نظام دی معیت وچ ریڈیو اسٹیشن پہنچ کے انہاں نے نظام توں اک ہی لکھیا ہويا اعلان پڑھوایا کہ اوہ مستعفی ہوئے چکے نيں۔
17 تے 18 ستمبر دی شب وحشیاں دی عید دی رات سی جتھے کوئی مسلمان نظر آندا ختم کر دتا جاندا ۔ کمیونسٹاں ،آریہ سماج تے ہندومہا سبھا دے کارندےآں نے فوجیاں نوں اک اک مسلمان دے گھر تے مال دی نشاندہی کروائی ۔ عورتاں بے عصمت ہوئیاں ۔ ہزاراں بچے یتیم ہوئے ۔ اے میرے تلگو بھائیو! بدلہ لینے دا وقت آ پہنچا…حسین بدلہ!!! رضاکار مسلماناں نے ساڈے ہندو بھائی تے بہناں مار ڈالاں۔آئو ہن انہاں دا خاتمہ کر ڈالاں۔ان مسلم رضاکاراں نے ساڈی خواتین دی بے حرمتی کيتی ،آئو اسيں انہاں دی عورتاں پہ حملہ کرن تے رشتے داراں دے سامنے عصمت دری کریںانتقام…انتقام…اب یا کدی نئيں۔‘‘ درج بالا لفظاں کسی جنونی ہندو رہنما نئيں مشہور کانگریسی لیڈر،نر سمہا رائو دے نيں جو 1991عیسوی توں 1996عیسوی ہندستان دا وزیراعظم وی رہیا۔ایہ لفظاں اس تقریرکاحصہ نيں جو 1948عیسوی وچ تب نوجوان نرسیمہا رائو نے ریاست حیدرآباد دکن دے تیسرے وڈے شہروجے واڑہ وچ ریلوے اسٹیشن اُتے ہندو مجمع دے سامنے دی سی۔ چینائی(مدراس) دے مشہور مسلم دانشور،سید محمد پاشا نے اپنی کتاب Rape of The Nizam’s Hyderabadماں اس دا ذکر کيتا اے ۔ ایہ تقریرایداں دے وقت ہوئی جدوں 13 ستمبر1948عیسوی نوں بھارتی فوج ریاست اُتے حملہ کرچکی سی۔ درج بالا خوفناک لفظاں واضح کردے نيں کہ 1948 عیسوی وچ ریاست حیدرآباد دے انتہاپسند ہندو رہنمائاں نے مسلماناں دے خلاف انتہائی اشتعال انگیز تقاریر کر کے ہندئواں نوں ابھارا کہ اوہ انہاں پہ دھاوا بول ڈالاں۔ انہاں دا حربہ کامیاب رہیا۔کئی دن تک ایہ سلسلہ جاری رہیا جس دی تفصیل سروجنی نائیڈو تے مہاتما گاندھی دے دھوہندے گاندھی جداں ایماندار کانگریسیاں نے بیان کيتی اے کدرے انہاں دی رپورٹاں اج وی مناں بھر فائلاں دے تھلے پئی ہونگی جس دے اُتے ہزارہیا بھاگلپور تے بمبئی جداں فسادات دی رپورٹاں نيں۔ سردار پٹیل تے پنڈت نہرو نے اقوام متحدہ نوں دھوکھا دینے دے لئی فوجی حملے نوں پولیس ایکشن کہادراصل متوقع ہندستانی حملے توں بچنے دی خاطر 10 ستمبر نوں نظام آزادی دا معاملہ اقوام متحدہ لے گئے سن ۔گو شکست دے بعد انھاں نے درخواست واپس لے لی مگر اقوام متحدہ نے معاملہ ختم کرنے توں انکار کر دیااقوام متحدہ دا کہنا سی کہ نظام نے حکومت ہند دے دبائو اُتے درخواست واپس لی تے حقیقت وی ایہی سی، چونکہ ریاست دی آزادی دا مسئلہ اقوام متحدہ وچ زندہ تھا،اسی لئی نہرو حکومت نے 1956ء وچ حیدرآباد دکن نوں آندھراپردیش(نويں ریاست) وچ ضم کر دتا،مدعا ایہ سی کہ ریاست نوں نقشے توں ہی غائب کر دتا جائے۔
1969ء وچ ریاستی باشندےآں نے شد ومد توں تلنگانہ ریاست دے قیام دا مطالبہ پیش کيتا۔پر وزیراعظم اندرا گاندھی نے اسنوں اس بنیاد پہ قبول نہ کيتا کہ اوہ جاندیاں سن،ریاست حیدرآباد کامعاملہ U.N.O) (ماں اے ۔لہذا قدیم ریاست دے جغرافیائی مقام اُتے نويں ریاست دا قیام حکومت دے لئی مسائل کھڑے کر سکدا سی۔
ہندوستان وچ پہلی ایمر جنسی13 ستمبر نوں ریاست پہ حملہ کردے وقت ہی لگائی گئی۔دراصل نہرو حکومت نوں خوف سی کہ حملے دے بعد ہور علاقےآں وچ مسلمان اس دے خلاف احتجاج کر سکدے نيں۔
سندرلال رپورٹ دی چند گلاں
[سودھو]سندرلال رپورٹ دا ایہ وفد پنڈت سندر لال ‘قاضی عبدالغفار اورمولانا عبداللہ مصری اُتے مشتمل سی۔ تے ایہ 29نومبر نوں حیدرآباد پہنچیا اور21ڈسمبر 1948کو دہلی واپس ہويا۔ اس مدت دے دوران وفد نے ریاست دے 16ضلعے دے منجملہ9کا دورہ کيتا۔ 7ضلع مستقر،21ٹاون تے 23مواضعات دے علاوہ وفد نے 500سے ودھ افراد جنہاں دا تعلق 109مواضعات توں اے جتھے وفد نے دورہ نئيں کيتا اوتھے انہاں نے انٹرویو لیا اے ۔ م
ختلف تھاںواں پرہور31جلساں،27خانگی نشستاں جنہاں وچ ہندومسلم ،سرکاری عہدیداران دے ارکان مختلف تعلیمی ادارےآں نال تعلق رکھنے والے طلبہ واسٹاف،ترقی پسند مصنفاں دی اسوسی ایشن دے ارکان ،ہندوستانی پرچار سبھا وغیرہ دے نمائندےآں، مندوبین وکارکن شامل سن توں خطاب کيتا۔ سندر لال رپورٹ وچ ہندوواں دی جانب نال کيتی گئی بہیمانہ کارروائیاں دا احوال وی درج کيتا گیا اے ۔ سندر لال رپورٹ وچ بیان کيتا گیا اے ،’’کئی علاقےآں وچ سانوں کنويں دکھائے گئے جو اس وقت وی لاشاں توں بھرے پئے سن ۔ اک جگہ اساں گیارہ لاشاں گناں جنہاں وچ اک بچہ اک عورت دی چھاتی دے نال چمٹا ہويا تھا‘‘ رپورٹ وچ کہیا گیا اے ’’اساں کھڈاں وچ لاشاں پئی دیکھو۔ کئی جگہاں اُتے مسلماناں دی لاشاں نوں اگ لگائی گئی سی تے اسيں جلی ہوئی لاشاں تے کھوپڑیاں دیکھ سکدے سن ۔
سندر لال رپورٹ دے مطابق صرف 4 دن وچ 27 توں 40 ہزار افراد نوں قتل عام کيتا گیا۔،تقریباً تمام تھاںواں اُتے متاثرہ علاقو ں وچ فرقہ وارانہ جنون صرف قتل تک محدود نئيں رہیا ۔ مرداں دے علاوہ عورتاں اوربچےآں نوں وی نئيں بخشاگیا۔ عصمت ریزی تے عورتاں دا اغو( کئی واقعات وچ ریاست حیدرآباد دے باہر ہندوستانی شہراں جداں شوالاپور، ناگپور توں آکے ایہ جرائم کيتے گئے)لُٹ مار، آتشزدگی، مسیتاں دی بے حرمتی، جبری تبدیلی مذہب،مکانات تے اراضیات اُتے قبضے نيں۔ کروڑہا روپئے مالیت دی املکاک پرت لی گئی ںیا تباہ کردتی گئياں تے متاثر ہونے والے مسلمان جو پینڈو علاقےآں وچ بے یارومددگار اک اقلیت اے۔ ایہ مظالم ریاست حیدرآباد دے غیر مسلماں اُتے نئيں سن ۔ ایہ مظالم انفرادی افراد دے علاوہ عوام دے ہجوم نے وی انجام دتے ۔ مسلح یا غیرمسلح انہاں وچ اوہ لوک وی شامل سن جو ہندوستانی فوج دے ریاست حیدرآباد وچ داخلہ دے نال سرحد پار توں داخل ہوگئے ۔ ہندوستانی فوج دے کردار دے بارے وچ سندلال رپورٹ وچ اے کہ ساڈے فریضہ نے سانوں اس گل دے لئی مجبور کيتا اے کہ اساں انہاں وچ بالکل ناقابل تردید واقعات کحالے ذکر کرن جتھے ہندوستانی فوج اورمقامی پولیس نے کِداں لُٹ مار تے ہور جرائم وچ حصہ لیا اے ۔ سندرلال رپورٹ دے وفد نے بیان کيتا ہیکہ’’جس طرح توں اسيں توں خواہش کيتی گئی اے کہ ايسے دی بنیاد اُتے اساں کم انجام دتا اے ۔ جے ایسی خواہش کيتی جاندی اے تاں اسيں اوہ تمام مناسب وموزاں مواد جسنوں اساں اکھٹا کيتا اے آپ تمام دے سامنے پیش کرنے دے لئی تیار نيں۔