شاہ محمد عیسیٰ
خواجہ سید محمد عیسی گنڈا پوری سلسلہ نقشبندیہ دے وڈے صاحب کرامت بزرگ سن
ولادت
[سودھو]آپ دی ولادت با سعادت موضع چودھیواں علاقہ گنڈا پور تحصیل کلاچی ضِلع ڈیرہ اسماعیل خاں (خیبر پختونخوا)
تعلیم وتربیت
[سودھو]آپ نےظاہری تعلیم اپنے پنڈ ہی وچ حاصل کيتی تے فیر تصوّف دی بہت ساریاں کتاباں دا مطالعہ کيتا۔ آپ حضرت خضر دے صحبت یافتہ سن تے اُنہی دے اشارے اُتے ہی رامپور جا کے حافظ شاہ محمد جمال اللہ دے دستِ حق اُتے سعادتِ بیعت حاصل کيتی تے عرصۂ دراز تک اُنہاں دی خدمت بابرکت وچ حاضر رہے۔ سفر و حضر وچ نال رہکر فیوض و برکات دے خزانے لُوٹے۔ پیر و مرشد دے محبوب تے راز دار خلیفہ سن ۔ اِنّے منظورِ نظر تے با اعتبار سن کہ آپ دے شیخ بعض مریداں نوں آپ دے حوالے کے دیندے سن ۔ اک دفعہ سیّد محمد جمال اللہ نے اپنے مریداں توں ارشاد فرمایا کہ اج اسيں سب لوک اَورادو وظائف توں فارغ ہوکے شاہی قلعہ تے شاہی باغ دی سیر نوں جاواں گے۔ چنانچہ خواجہ محمد عیسیٰ و ہور خلفاء و مریدان دے ہمراہ شاہی قلعہ دے نزدیک پہنچے تاں اُس وقت اوتھے خواجہ فیض اللہ تیراہی بطور سپہ سالار متعین سن تے دیوارِ قلعہ اُتے پہرہ دی نگرانی فرما رہے سن ۔ جدوں اُنہاں دی نظر شاہ جمال اللہ اُتے پئی تاں بے خود ہوکے حاضر خدمت ہوئے، قدماں وچ گے، تڑپے تے بے ہوش ہو گئے۔ دو تن گھینٹے بعد ہوش وچ آئے تاں بیعت دے لئی عرض کيتا۔ آپ نے کشف توں معلوم کر ليا کہ اِنہاں دا فیض باطنی خواجہ محمد عیسیٰ دے پاس اے۔ چنانچہ آپ نوں اُنہاں دے حوالہ کر کے فرمایا کہ اس دی بیعت بھانويں میری طرف توں اے مگر اس دی تکمیݪ تواڈے ذمّہ اے چنانچہ ایسا ہی ظہور وچ آیا۔ آپ صاحبِ کشف و کرامات سن ۔
کرامات
[سودھو]- اک دفعہ خواجہ فیض اللہ تیراہی آپ دی قدمبوسی دے لئی حاضر خدمت ہو رہے سن کہ راستے وچ سخت علیل ہو گئے۔ ایتھے تک کہ زندگی دی اُمید نہ رہی۔ اک مسجد وچ قیام پزیر ہو کے ہر وقت رو رو کر آپ نوں چيتا کردے سن ۔ اُنہاں دی آہ وزاری آپ تک پہنچکی تاں خواجہ فیض اللہ نوں دیکھݨ دے لئی اپنے دردِولت توں روانہ ہوئے۔ جدوں اس مسجد وچ پہنچے جتھے خواجہ محمد فیض اللہ مقیم سن تاں نماز مغرب توں فارغ ہو کے حجرہ وچ داخل ہوئے۔ خواجہ محمد فیض اللہ آپ نوں دیکھ کے وجد وچ آگئے تے قدمبوسی کر کے قدماں توں لپٹ کر تڑپنے لگے۔ آپ نے انہاں نوں اُٹھا کر سینے توں لگایا تے نور علی نور کر دتا۔ کیونجے خواجہ محمد فیض اللہ رحمۃ اللہ علیہ بہت کمزور ہوچکے سن تے کافی دناں توں کچھ وی کھایا پیتا نہ سی۔ لہٰذ آپ نے ارشاد فرمایا کہ جے کسی چیز نوں دل توں چاہے تاں تیار کرن۔ خواجہ محمد فیض اللہ نے عرض کيتا کہ حضور! ’’جو نعمت مینوں اودوں نصیب ہوچکی اے ایہی کافی اے۔ یعنی آپ دا دیدار فیض بار‘‘۔ گر خواری یک لقمہ ازنانِ نُور خاک ریزی برسرِ نانِ تنور جے تاں نور دی روئی دا اک لقمہ ہی کھالے تاں تو تنور دی روئی اُتے خاک ڈالے گا فیر آپ نے اک پیالے وچوں تھوڑا سا ہریسہ (اک قسم دا کھانا جو گندم دے آئے، گوشت دی یخنی تے دُدھ توں پکایا جاندا اے ) کڈیا تے ارشاد کيتا کہ ایہ تھوڑا سا کھالو انشااللہ تعالیٰ صحت عاجلہ کاملہ نصیب ہوئے گی۔ آپ نے حسب الحکم دو تن لقمے تناول فرمائے تاں تمام حجابات اُٹھ گئے۔ بعد وچ آپ نوں سخت بھکھ لگی تے آپ نے بقیہ تمام ہریسہ کھالیا تے سو گئے۔ دوسرے دن صبح بیدار ہوئے تاں آپ مکمل طور اُتے صحت یاب ہوچکے سن ۔ نگاہِ ولی وچ اوہ تاثیر دیکھی بدلدی ہزاراں دی تقدیر دیکھی
- اک مرتبہ خواجہ محمد فیض اللہ تیراہی نے آپ دی خدمت وچ عرض کيتی کہ میرے اک بچپن دے سجݨ تے اسيں سبق مسمّی ’’حضرت جی‘‘ نال ملاقات دے لئی دل بہت بیقرار اے جو پشاور شہر دے قرب و جوار وچ رہندے نيں تے اک عرصہ توں اُنہاں دا کچھ پتہ نئيں اے۔ دعا فرماواں کہ ملاقات ہوجائے۔ آپ نے فرمایا کہ میرے نال جنگل وچ چل۔ اوتھے پہنچ کے آپ مراقب ہوکے بیٹھ گئے تے حضرت خواجہ نوں وی مراقبہ کرنے دا حکم دتا۔ تھوڑی دیر دے بعد دیکھیا کہ دور توں دو آدمی چلے آ رہے نيں۔ انہاں نے نزدیک آکے وڈے ادب نال ملاقات کيتی تے اوتھے بیٹھ گئے۔ خواجہ محمدفیض اللہ نے بغور دیکھیا تاں اُنہاں وچوں اک اُنہاں دے سجݨ ’’حضرت جی‘‘ سن جنہاں دی ملاقات دے لئی اوہ مشتاق تے منتظر سن ۔ چنانچہ مل کے بہت خوش ہوئے۔ اِنّے وچ حضرت خواجہ محمد عیسیٰ قدس سرہ نے ارشاد کيتا کہ اے دیوانے! کيتا تاں دوسرے شخص نوں پہچاندا اے ؟ خواجہ فیض اللہ نے عرض کيتا کہ نئيں۔ آپ نے ارشاد کيتا کہ ایہ حضرتِ خضر نيں۔ انہاں نال ملاقات کرو تے جس چیز دی لوڑ ہو انہاں توں طلب کرو۔ خواجہ محمد فیض اللہ نے عرض کيتا کہ حضور! ’’مینوں جو کچھ ملنا اے، آپ ہی توں ملنا اے، جے خضر علیہ السلام وی ملے نيں تاں آپ ہی دی کرم نوازی توں ملے نيں لہذا آپ دے درِ اقدس نوں چھڈ کے کسی تے دے دروازے توں کیوں مانگوں‘‘۔ زمانہ چھُٹ جائے لیکن تیرا در نہ چھوٹے گا کہ ساقی تیرے میخواراں نوں غدّاری نئيں آندی آپ نوں ایہ گل بہت پسند آئی تے خواجہ محمد فیض اللہ نوں گلے لگالیا تے سینہ روشن کر دتا۔
وفات
[سودھو]آپ دی وفات ۷؍ ذی الحجہ ۱۲۲۰ھ/۲۶؍ فروری ۱۸۰۶ء نوں ہوئی مرقدِ انور موضع ’’چودھواں‘‘ علاقہ گنڈہ پور تحصیل کلاچی ضِلع ڈیرہ اسمٰعیل خاں(خیبر پختونخوا) وچ زیارتِ گاہ خاص و عام اے۔ آپ نے اپنے پِچھے تن صاحبزادے يادگار چھڈے (۱) خواجہ پیر محمد (۲) خواجہ جان محمد (۳) خواجہ علی محمد۔ جدوں وقتِ وصال نیڑے آیا تاں صاحبزادے خواجہ جان محمد تے خواجہ علی محمد بقیدِ حیات سن ۔ آپ نے دوناں نوں وصیّت فرمائی کہ تسيں میرے بعد خواجہ محمد فیض اللہ توں تجدیدِ بیعت کرنا تے اُس وقت تک اُنہاں دی خدمتِ بابرکت وچ رہنا جداں تک کہ تصوّف دی تمام منازل طے نہ ہوجاواں۔ چنانچہ حسبِ وصیّت دونے صاحبزادے حضرت خواجہ محمد فیض اللہ دی خدمتِ بابرکت وچ حاضر ہوئے تے تجدیدِ بیعت کرکے چھ ماہ تک اوتھے قیام فرما رہے تے اکتسابِ فیضِ باطنی کردے رہے۔ جدوں مراحلِ تصوّف طے ہو گئے تاں دونے صاحبزاداں نوں خرقۂ خلافت دیکھ کے بصد ادب و احترام تے اعزاز و اکرام توں واپس وطن بھیجیا گیا۔ بعد ازاں تاحیات تیزئی شریف (تیراہ) وچ حاضر ہُندے رہے۔ دونے ہی صاحبِ باطن، صاحبِ کشف و کرامات تے صاحبِ حال سن، بے شمار لوکاں نے اُنہاں دے فیض توں استفادہ کيتا۔ خواجہ محمد عیسیٰ دی رحلت دے بعد صاحبزادہ جان محمد سجادہ نشین ہُوئے۔ [۱]
حوالے
[سودھو]- ↑ تاریخِ مشائخ نقشبندصفحہ 449 محمد صادق قصوری زاویہ پبلشر لاہور
سانچہ:کریمیہ مجددیہ عیدگاہ راولپنڈی سانچہ:نقشبندیہ زبیریہ فیض پور