شکیب جلالی
شکیب جلالی | |
---|---|
(اردو وچ: شکیب جلالی) | |
پیدائشی نام | (اردو وچ: Syed Hasan Rizvi) |
جم | 1 اکتوبر 1934 |
وفات | 12 نومبر 1966 (32 سال) |
طرز وفات | خودکشی |
شہریت | بھارت (۲۶ جنوری ۱۹۵۰–) |
عملی زندگی | |
پیشہ | شاعر |
پیشہ ورانہ زبان | اردو [۱] |
کارہائے نمایاں | روشنی اے روشنی ، کلیات شکیب جلالی |
ترمیم |
اردو شاعر۔ اصل نام۔ سید حسن رضوی۔ یکم اکتوبر 1934ء نوں اترپردیش دے علی گڑھ دے اک قصبے سیدانہ جلال وچ پیدا ہوئے۔ انہاں نے اپنے شعور دیاں اکھاں بدایاں وچ کھولاں جتھے انہاں دے والد ملازمت دے سلسلے وچ تعینات سن ۔ لیکن والدہ دی حادّاتی موت نے سید حسن رضوی دے ذہن اُتے کچھ ایسا اثر ڈالیا کہ اوہ شکیب جلالی بن گئے۔ انہاں نے 15 یا 16 سال دی عمر وچ شاعر ی شروع کر دتی تے شاعری وی ایسی جو لو دیندی سی جس وچ آتش کدے دی تپش سی۔ شکیب جلالی پہلے راولپنڈی تے فیر لاہور آ گئے ایتھے توں انہاں نے اک رسالہ ” جاوید “ کڈیا۔ لیکن چند شماراں دے بعد ہی ایہ رسالہ بند ہوئے گیا۔ فیر ”مغربی پاکستان“ ناں دے سرکاری رسالے توں وابستہ ہوئے۔ مغربی پاکستان چھڈ کے کسی تے اخبار توں وابستہ ہوئے گئے۔
خودکشی
[سودھو]تعلقاتِ عامہ دے محکمے وچ انہاں نوں اک ذمہ دارانہ ملازمت مل گئی۔ لیکن اوہ انہاں سب چیزاں توں مطمئن نئيں سن ۔ انہاں دی شاعری اوداں ہی شعلہ فشانی کردی رہی تے فیر احساست دی اس تپش دے اگے انہاں نے سپر ڈال دتی تے محض 32 سال دی عمر وچ سرگودھا اسٹیشن دے پاس اک ریل دے سامنے کود کر خودکشی کر لئی تے اس طرح شعلاں توں لہلہاندے ہوئے اک شاعر دا خاتمہ ہوئے گیا۔ موت دے بعد انہاں دی جیب توں ایہ شعر ملا:
تونے کہا نہ تھا کہ میں کشتی پہ بوجھ ہوں | ||
آنکھوں کو اب نہ ڈھانپ مجھے ڈوبتے بھی دیکھ |
خودکشی دی ممکنہ وجہ
[سودھو]شکیب دے باپ دی ذہنی بیماری دے باعث شکیب دی ماں نے ٹرین دے تھلے آ کے خود کشی کرلئی- 10 سالہ شکیب نے اپنے بہن بھائیاں دے نال ایہ منظر دیکھیا۔ اس منظر نے ساری زندگی اُنہاں دا پِچھا نہ چھڈیا۔[۲]
نمونہ کلام
[سودھو]آکے پتھر تو مرے صحن میں دو چار گرے | ||
جتنے اس پیڑ کے پھل تھے پس دیوار گرے | ||
مجھ کو گرنا ہے تو میں اپنے ہی قدموں میں گروں | ||
جس طرح سائہ دیوار پہ دیوار گرے | ||
دیکھ کر اپنے در وبام لرز اٹھتا ہوں | ||
میرے ہم سائے میں جب بھی کوئی دیوار گرے |
خموشی بول اٹھے اور ہر نظر پیغام ہو جائے | ||
یہ سناٹا اگر حد سے بڑھے پیغام ہو جائے | ||
ستارے مشعلیں لے کر مجھے بھی ڈھونڈھنے نکلے | ||
میں رستہ بھول جاؤں جنگلوں میں شام ہو جائے | ||
میں وہ آدم گزیدہ ہوں جو تنہائی کے صحرا میں | ||
خود اپنی چاپ سن کر لرزہ بر اندام ہو جائے |
گلے ملا نہ کبھی چاند بخت ایسا تھا | ||
ہر ا بھرا بدن اپنا درخت جیسا تھا | ||
ستارے سسکیاں بھرتے تھے اوس روتی تھی | ||
فسانہٴ جگرِ لخت لخت ایسا تھا |
کب سے ہیں ایک حرف پہ نظریں جمی ہوئی | ||
میں پڑھ رہا ہوں جو نہیں لکھا کتاب میں | ||
اک یاد ہے کہ چھین رہی ہے لبوں سے جام | ||
عکس ہے کہ کانپ رہا ہے شراب میں |
جاتی ہے دھوپ اجلے پروں کو سمیٹ کے | ||
زخموں کو اب گنوں گا میں بستر پہ لیٹ کے | ||
دنیا کو کچھ خبر نہیں کیا حادثہ ہوا | ||
پھینکا تھا اس نے سنگ گلوں میں لپیٹ کے | {{{2}}} |
خزاں کے چاند نے پوچھا یہ جھک کے کھڑکی میں
کبھی چراغ بھی جلتا ہے اس حویلی میں
یہ آدمی ہیں کہ سائے ہیں آدمیت کے
گزر ہوا ہے مرا کس اجاڑ بستی میں
سوچو توسلوٹوں سے بھری ہے تمام روح
دیکھو تو اک شکن بھی نہیں ہے لباس میں
اتر کے ناؤ سے بھی کب سفر تمام ہوا
زمیں پہ پاؤں دھرا تو زمیں چلنے لگی
اتر گیا ترے دل میں توشعر کہلایا
میں اپنی گونج تھا اور گنبدوں میں رہتا تھا
میں ساحلوں میں اتر کر شکیب کیا لیتا
ازل سے نام مرا پانیوں پہ لکھا تھا
حوالے
[سودھو]- ↑ سوڈوک شناختی: https://www.idref.fr/189385022 — اخذ شدہ بتاریخ: ۶ مئی ۲۰۲۰ — عنوان : Identifiants et Référentiels — ناشر: Agence bibliographique de l'enseignement supérieur
- ↑ اردو پوائنٹ۔ آرٹیکل
باہرلے جوڑ
[سودھو]- شکیب دا کلام Archived 2009-10-12 at the وے بیک مشین
- مضامین جنہاں وچ فرانسیسی بولی دا متن شامل اے
- مضامین جنہاں وچ اردو بولی دا متن شامل اے
- 1934 دے جم
- 1 اکتوبر دے جم
- 1966 دیاں موتاں
- 12 نومبر دیاں موتاں
- ویکی ڈیٹا توں ماخوذ کارہائے نمایاں
- اردو شاعر
- ویہويں صدی دے شاعر
- پاکستان وچ خودکشیاں
- پاکستانی شاعر
- پاکستانی شیعہ
- پاکستانی مسلم شخصیتاں
- خودکشی کرنے والے شاعر
- علی گڑھ دیاں شخصیتاں
- مہاجر شخصیتاں