شیخ ایاز
Appearance
شیخ مبارک علی ایاز المعروف شیخ ایاز (پیدئش: 23 مارچ، 1923ء - وفات: 28 دسمبر، 1997ء) سندھی زبان دے بہت وڈے شاعر نیں۔ آپ نوں شاہ عبدالطیف بھٹائی دے بعد سندھ دا عظیم شاعر منیا جاندا اے۔ اگر آپ نوں جدید سندھی ادب دے بانیاں وچ شمار کیتا جائے تے بے جا نہ ہوئے گا۔ آپ مزاحمتی تے ترقی پسند شاعر دے طور اُتے جانے جاندے نیں۔ آپ دی پیدائش 23 مارچ، 1923ء وچ شکارپور وچ ہوئی۔ آپ نے درجناں کتاباں لکھیاں تے سندھ یونیورسٹی دے وائس چانسلر وی رہے۔ آپ نے "شاہ جو رسالو" دا اردو وچ منظوم ترجمہ کیتا جو اردو ادب وچ سندھی ادب دا نواں قدم سمجھیا جاندا اے۔ 23 مارچ، 1994ء نوں آپ نوں ملک دا سب توں وڈا ادبی ایوارد ہلال امتیاز 16 اکتوبر، 1994ء نوں فیض احمد فیض ایوارڈ ملیا۔ شیخ ایاز دا انتقال حرکت قلب بند ہونے توں 28 دسمبر، 1997ء نوں کراچی وچ ہویا۔
کتابیات
[سودھو]شاعری
- نیل کنٹھ اور نیم کے پتے۔ (اردو)
- وجوں وسن آئیوں - وڄون وسڻ آيون (سندھی)
- کپر تھو کن کری - ڪپر ٿو ڪن ڪري
- پتن تھو پور کر- پتڻ ٿو پور ڪري
- چنڈ چنبیلی ول - چنڊ چنبيليءَ ول
- لڑیو سج لکن میں - لڙيو سج لڪن ۾
- الوداعی گیت - الوداعي گيت
- کی جی بیجل بولیو - ڪي جو ٻيجل ٻصليو۔ (سندھی)
- جو بیجل نے اکھیا (پنجابی)
نثر
- سفید وحشی (سندھی کھانیاں)
- جی کاک ککوریا کاپری (سندھی میں خط)
- جگ مڑوئی سپنو (سوانح عمری)
- ساھیوال جی ڈائری
حوالے
[سودھو]
|
|