رودکی
رودکی فارسی دا اک مہان شاعر سی ۔ اسدا پورا ناں ابو عبداللہ جعفر بن محمد سی ۔ ایہہ تاجکستان چ پنجاکینت دے علاقے دے اک پنڈ رودک چ پیدا ہوئیا ، 8 ورہیاں دی عمر چ قرآن مجید حفظ کر لئیا تے قرات دا فن وی سکھیا ۔ شاعری دے نال نال موسیقی ول وی دھیان دتا ، بربط بڑی چنگی وجاندا سی ۔ موسیقی دی وجہ توں اسدی شہرت دور دور تک پھیل گئی ۔ ایہہ آخری عمر چ انھا ہوگئیا سی ۔ اس دا دیوان قصیدےآں ، رباعیاں ، مثنویاں تے قطعےآں تے مشتمل اے ۔ فارسی دا باوا آدم سمجھیا جاندا اے ۔ رودکی نے کلیہ و دمنہ نوں وی نظم چ لکھیا پر ایہہ کتاب ہن ناپید اے تے اسدے کجھ شعر فرہنگ اسدی تے تحفہ الملوک چ ملدے نیں ۔ غزل دا پہلا شاعر وی اس نوں ای سمجھیا جاندا اے ۔ نصر بن احمد شاہ بخارا دا درباری شاعر سی ۔
رودکی کے بارے میں کتابیں[سودھو]
- صدرالدین عینی اور سیمینوف۔ پروفیسر روداکی (فارسی اور لاطینی زبان میں) ، استالن آباد 1940
- روڈاکی (روسی زبان میں) ای ایس بریگنسکی کے تعارف کے ساتھ ، ژاوین ، استالن آباد 1955 میں ترجمہ کیا۔
- م. زند۔ کیران کے مصنف ماسٹر رودکی ہیں ، (فارسی اور سیرلک میں) - استالن آباد 1957۔
- عبد الغنی مرزائیف۔ رودکی اور شام کے 10-15 (تاجک فارسی میں) ، استالن آباد 1957
- عبد الغنی مرزائیف۔ روڈکی ، (تاجک فارسی میں) میں افسانوی داستانوں کا نمونہ۔ استالن آباد 1958۔
- پوپک نیک طلب۔ سرو سمرقند ، رودکی کی نظموں کی مستقل ترجمانی ، تہران 2020 [۱]