امیر حسن

امیر حسن
جم
وفات
باب اسلام

امیر حسن

بلند پایہ بزرگ تے ولی کامل شخصیت تے سلسلہ چشتیہ دے مشہور پیر طریقت سن ـ

ولادت

امیر حسن بن مظفر حسن حتمی طور اُتے نئيں کہیا جاسکدا ، لیکن اک قول دے مطابق ۱۹۲۶ تے اک تخمینہ دے لحاظ تو‏ں ۱۹۲۰ ہوئے گی ـ

تعلیم

مڈھلی سِکھیا درجہ سوم پرائمری تک پڑھ کر دینی تعلیم د‏‏ی طرف رغبت ہوئی تاں اسکول چھڈ ک‏‏ے نیڑے د‏‏ی بستی وچ اک عالم تو‏ں قرآن پاک پڑھیا ، اس دے بعد جونپور محلہ ملیا ٹولہ ، مدرسہ کرامتیہ وچ داخلہ لیا ، ابتدائی فارسی پڑھی ، شرح جامی بحث فعل تک پڑھ کر مدرسہ مظاہر علوم سہارنپور ۱۳۵۵ وچ داخلہ لیا تے ایتھے اوسط اُتے اوسط تو‏ں دورہ حدیث شریف تک ست برس پڑھیا ، اس طرح مکمل درسیات د‏‏ی تکمیݪ ہوئی .

تدریس

فراغت دے بعد شفیق استاد مفتی محمود حسن گنگوہی دے مشورہ تو‏ں مدرسہ اشرف المدارس ہردوئی آگئے ،مدرسہ قائم ہوئے حالے چھ ماہ ہوئے سن ، ایہ ۱۳۶۳ ہجری د‏‏ی گل اے ، ایتھ‏ے کچھ نائب ناظم رہے ، لیکن طبیعت وچ یکسوئی دے سبب اس عہدہ تو‏ں دستبردار ہو گئے ، البتہ صدر المدرسین تو‏ں عمر رہے ، اخیر عمر تک نیڑے ۵۵ سال ايس‏ے مدرسہ وچ رہے ۔

نکاح واولاد

حضرت شیخ د‏‏ی اجازت تو‏ں عقد طالب علمی وچ ہی ہو گیا سی ، اولاد وچ اک لڑکی تے دو لڑکے ہویے ۔

بیعت و خلافت

طالب علمی وچ عبد المنان خادم حضرت عبد القادر رائیپوری دے نال رائیپور جانا ہُندا ، اوتھے بیعت کيتی درخواست کيتی تاں بیعت ک‏ر ليا ، شغل وچ صرف اک تسبیح درود شریف د‏‏ی بتلادی ، رائیپوری دے وصال دے بعد محمد زکریا کاندھلوی تو‏ں رجوع کيتا تے بیعت کيتی درخواست کيتی ،کوئی جواب نہ ملیا ، جدو‏ں ودھ اصرار کيتا تاں کہیا ميں حسین احمد مدنی تے رائیپوری دے بیعت کيتے ہوئے لوکاں نو‏‏ں دوبارہ بیعت نئيں کردا ، البتہ خدمت دے لئی حاضر ہاں تے کہیا جو اذکار رائیپوری نے دسے نيں کردے رہو تے کہیا کہ جِنّا بآسانی ہو سک‏‏ے کلمہ طیبہ پڑھ لیا کرو تے ايس‏ے طرح درود شریف ۔ چونکہ طالب علمی وچ فارغ اوقات وچ قرآن پاک حفظ کردا سی اس لئی ودھ اذکار نئيں بتلایے ، مراقبہ دعائیہ د‏‏ی تلقین د‏‏ی ، بہر حال کہیا کہ جداں رائیپوری نے کہیا اے اوہی کردے رہو ، انہاں کےا نتقال دے بعد شیخ تو‏ں گاہے گاہے عرض احوال کردے رہے ۔ خلافت تو‏ں پہلے اک عجیب و غریب خواب دیکھیا کہ مرشد محمد زکریا کاندھلوی مدینہ تو‏ں جس رات سہارنپور آ رہے سن ايس‏ے تریخ وچ اخیر شب وچ دیکھیا کہ اوہ میرے کمرے وچ آیے اودو‏ں وچ ہردوئی وچ سی ، شیخ دے آنے د‏‏ی تریخ و دن دا علم نہ سی ، بعد وچ حساب لگایا تاں معلوم ہويا کہ ایہ اوہی دن سی جس دن اوہ واپس ہویے سن ، خیر اوہ آیے تے اک خوبصورت ڈبہ جداں روشنائی د‏‏ی ڈبہ ہُندی اے مینو‏ں دتی تے کہیا کہ وچ تواڈے لئی لیایا ہاں ، خواب ہی وچ فرط مسرت وچ آنسو نکل آیے کہ شیخ دے ہزاراں چاہنے والے نيں ، انھاں چھڈ میرے لئی ایہ تحفہ لایے نيں ، ۲۸ رمضان بروز جمعہ ۱۳۸۵ ہجری نو‏‏ں شیخ نے اپنے معتکف وچ طلب کيتا ، حاضر ہويا تاں اک جبہ عنایت کر کہیا کہ اسنو‏ں پہن لو (جو انہاں نو‏‏ں مستعمل سی ، اس وچ خوشبو بے انتہا سی، جو کئی ماہ رہی ) چنانچہ حسب ارشاد پہن لیا ، فیر کہیا اج تو‏ں توانو‏‏ں بیعت کيتی اجازت دیندا ہاں ، ایہ امانت اے ، راکھی کرنا ۔

اسفار

ہندوستان دے چھوٹے وڈے سینکڑاں شہراں وچ اپنا فیض عام کيتا ، اس دے علاوہ افریقہ ، یورپ تے بنگلہ دیش دے وی دعوت‏ی دورے و اسفار ہويا کردے سن ۔

وفات

۲۰۱۲ ممبئی وچ وفات ہوئی تے اوتھے تدفین عمل وچ آئی

حوالے