معمر بن عبداللہ
| معلومات شخصیت | |
|---|---|
| مہاجر/انصار | مہاجر |
| نمایاں کارنامے | |
| دیگر سرگرمیاں | |
ناں ونسب[سودھو]
معمر نام،باپ دا ناں عبد اللہ،سلسلہ نسب ایہ اے ،معمر بن عبد اللہ بن نضلہ بن عبدالعزیٰ بن حرثان بن عوف بن عبیدی بن عویج بن عدی بن کعب القرشی العدوی۔
اسلام وہجرت[سودھو]
معمر ابتدائے دعوت اسلام وچ اسلام لیائے اورہجرت ثانیہ وچ حبشہ گئے،فیر اوتھے توں مکہ واپس آئے اورعرصہ تک ایتھے مقیم رہے،اس لئی مدینہ دی ہجرت وچ تاخیر ہوئی تے بالکل آخر وچ ایہ شرف حاصل ہو سکا۔ [۱]
حجۃ الوداع[سودھو]
اسلام دے بعد دا زمانہ زیادہ تر حبشہ اورمکہ وچ گذرا سی، اس لئی غزوات وچ شرکت دا موقع نہ مل سکیا تے مدینہ آنے دے بعد سب توں پہلے آنحضرت صلی اللہ علیہ و آلہ وسلم دے نال حجۃ الوداع وچ شریک ہوئے، اس سفر وچ سواری مبارک دا اہتمام انہاں نوں دے سپرد سی اورکجاوہ وغیرہ ایہی کستے سن، اک دن کسی حاسد نے اسنوں ڈھیلیا کے دتا جس توں اوہ چلنے وچ ہلنے لگا، صبح نوں آنحضرت صلی اللہ علیہ و آلہ وسلم نے فرمایا کہ رات نوں تنگ ڈھیلا معلوم ہُندا سی، عرض کیہ ميں نے تاں حسب معمول کس کر بنھیا سی، اس شر اُتے کسی حاسد نے ڈھیلیا کے دتا ہوئے گا، تاکہ میری جگہ کسی دوسرے نوں ایہ خدمت سپرد کردتی جائے،آپ صلی اللہ علیہ و آلہ وسلم نے فرمایا، تسيں مطمئن رہو، وچ تواڈے علاوہ کسی دوسرے نوں نہ مقرر کراں گا، ايسے حج وچ انہاں نوں موئے مبارک تراشنے دا شرف حاصل ہويا، جدوں ایہ استرالے کے تیار ہوئے تاں آنحضرت صلی اللہ علیہ و آلہ وسلم نے مزاحاًفرمایا:"معمر تسيں نوں رسول اللہ صلی اللہ علیہ و آلہ وسلم نے اپنے کان دی لوپر قابو دیدتا اے تے تواڈے ہتھ وچ استاراں اے "عرض کيتا خدا دی قسم یا رسول اللہ ایہ خدا دی کِنّی وڈی نعمت اوراس دا کتنا وڈا احسان اے کہ مینوں حضور دے بال تراشنے دا فخر حاصل ہورہیا اے۔ [۲]
فضل وکمال[سودھو]
معمر نوں آنحضرت صلی اللہ علیہ و آلہ وسلم دی صحبت دا زیادہ موقع نئيں ملیا سی، اس لئی صرف دو حدیثاں مروی نيں۔ [۳]
احتیاط[سودھو]
پر عملی زندگی وچ ادنٰی ادنٰی گلاں وچ وڈی احتیاط کردے سن ،اک مرتبہ غلام نوں گیہاں دتا کہ اسنوں بیچ کر اس دی قیمت توں جو خرید لائے،غلام نے بیچنے دی بجائے جو توں بدل لیا اورجو دی مقدار زیادہ تھی، انہاں نوں معلوم ہويا تاں باز پرس دی کہ تسيں نے ایسا کیوں کیا، تبادلہ وچ مساوات دا لحاظ رکھیا کرو، رسول اللہ صلی اللہ علیہ و آلہ وسلم نے فرمایا کہ کھانے دی چیزاں دا تبادلہ کھانے دی چیزاں دے نال برابر ہونا چاہیے، اوراسی وقت غلام نوں بھیج کر واپس کرادتا۔ [۴]