آیت الکرسی
آیت الکرسی (عربی: آية الكرسي، یعنی کرسی والی آیت) قرآن حکیم دی سورت البقرہ دی 255 ویں آیت اے۔ اس وچ توحید (ایکتا)، ﷲ دی ذات تے عظمت اتے صفتاں بیان کیتیاں گئیا اے کہ ﷲ دے سوا کوئی عبادت دے لائق نہیں۔ اوہ ہمیشہ توں اے اور سبھ نوں قایم رکھݨ آلا اتے ہر عیب و جملہ نقائص توں منزا اے۔ جو کچھ آسماناں اتے زمین تے اے، اسے دا اے، اس دے اذن دے بغیر کسی امر دی سفارش نہیں کر سکدا۔ اوہی ذرے ذرے نوں جانن والا اے اور جد تک اوہ خود نہ چاہے کوئی مخلوق اس دے علم وچوں اک چیز نوں وی نہیں جان سکدی۔ اس دی کرسی (علم و قدرت) نے آسماناں اتے زمین نوں گھیریا ہویا اے۔ ایہناں دی حفاظت ناࣇ اوہ نہیں تھکدا اتے اوہی اچی شان تے عظمت والا اے۔ مسلمان ایہہ آیت بالخصوص خوف تے خطرے دے وقت پڑھدے نیں۔
آیت تے ترجمہ
[سودھو]
عربی: بسم الله الرحمن الرحيم
اللَّهُ لاَ إِلَهَ إِلاَّ هُوَ الْحَيُّ الْقَيُّومُ لاَ تَأْخُذُهُ سِنَةٌ وَلاَ نَوْمٌ لَهُ مَا فِي السَّمَاوَاتِ وَمَا فِي الأَرْضِ مَنْ ذَا الَّذِي يَشْفَعُ عِنْدَهُ إِلاَّ بِإِذْنِهِ يَعْلَمُ مَا بَيْنَ أَيْدِيهِمْ وَمَا خَلْفَهُمْ وَلاَ يُحِيطُونَ بِشَيْءٍ مِنْ عِلْمِهِ إِلاَّ بِمَا شَاءَ وَسِعَ كُرْسِيُّهُ السَّمَوٰتِ وَالأَرْضَ وَلاَ يَئُودُهُ حِفْظُهُمَا وَهُوَ الْعَلِيُّ الْعَظِيمُ—ترجمہ: شروع اللہ دے نام ناࣇ، جہڑا انہایت مہربان رتے، بار بار رحم کرن والا اے۔
اللہ (اُہ ذات اے) کوئی عبادت دے لائق نہیں، مگر اُہ ای، کاملِ حیاتی والا (تے) بغیر کسے سہارے دے قائم رہݨ والا اے (تے سب نُوں) قائم رکھݨ والا اے. نہ اُہنوں ہنگلاٹ آؤندا اے تے نہ نین٘در. اُہدی ای ملکیّت اے جو کُجھ اسماناں وِچ تے جو کُجھ زمین وِچ اے. کون اے جہڑا اسفارش کرے اُہدے حضور بغیر اُہدے اِذنْ توں. اُہ جاندا اے جو کُجھ اُہناں دے اگے، تے جو کُجھ اُہناں دے پِچّھے وے. تے اُہدے مرضی توں عِلم وِچّوں اُہ کجھ وی پا نہیں سکدے. اُہدا علم اسماناں تے زمین اُتّے حاوی اے، تے نہیں تھکاندی اُہنُوں اِہناں دُوآں دی سان٘بھال، تے اُہ اُچی شان والا بزرگی ولا اے۔