اورنگ آبادی محل
| ||||
|---|---|---|---|---|
| تاریخ پیدائش |
| |||
| وفات | نومبر 1688 | |||
| وجہ وفات | رسولی دار طاعون | |||
| طرز وفات | طبعی موت | |||
| شریک حیات | اورنگزیب | |||
| اولاد | مہر النساء | |||
| پیشہ ورانہ زبان | فارسی | |||
ترمیم  | ||||
اورنگ آبادی محل صاحبہ (فارسی: اورون آبادی محل) (وفات نومبر، 1688 [1])، مغل شہنشاہ اورنگ زیب دی تیسری تے آخری بیوی سی۔
زندگی تے پس منظر
[سودھو]اس نے مہر النساء ناں دی بیٹی نوں جنم دتا۔ انہاں دی بیٹی دی شادی دہلی دے شہزادہ مراد بخش دے بیٹے آزادی بخش نال ہوئی۔
اوہ بیجاپور وچ اکتوبر یا نومبر 1688 وچ بوبونی طاعون توں مر گیا۔ اس دی موت نے اورنگ زیب دی سب توں کم عمر تے سب توں پیاری وصیت، ادے پور محل دا آخری مقابلہ ختم کر دتا۔
اورنگ آبادی محل یا تاں اورنگ آباد دا سی، یا اورنگ آباد دے اورنگ آباد حرم وچ داخل ہويا۔ اوہ یا تاں جارجیائی سن یا سرسیائی نسل توں سن جدوں شہنشاہ اکبر نے ایہ حکم دتا سی کہ شاہی حرم دیاں سوانیاں دا ناں عوام دے سامنے نئيں رکھیا جانا چاہیے بلکہ انہاں دا ناں مخصوص طریقےآں توں رکھیا جانا چاہیے۔
جیونی
[سودھو]اوہناں نے اک دھی نوں جنم دتا، جس دا نام مہر النساء سی. اوہناں دی دھی دا ویاہ ازاد بخش نال ہویا، جو دلی دے شاہزادہ مراد بخش دے پتر سن.
شادی
[سودھو]28 ستمبر 1661 نوں اس نے اورنگزیب دی سب توں چھوٹی بیٹی مہر النساء بیگم نوں جنم دتا۔ اوہ اپنے باپ دی نويں اولاد سی لیکن اپنی ماں دی اکلوتی بیٹی سی [2]۔
مارچ 1680 وچ یلنگ توش خان بہادر نوں اورنگ آبادی تے شہزادی زیب النشا بیگم نوں دہلی توں اجمیر لیانے دے لئی بھیجیا گیا سی۔وہ دونے مئی وچ اوتھے پہنچے، تے شہزادہ محمد اعظم شاہ مرزا نے انہاں دا استقبال کيتا۔ پر، فروری 1681 وچ ، جدوں شہزادہ محمد اکبر مرزا نے اپنے والد اورنگ زیب دے خلاف بغاوت شروع دی تاں اورنگ آبادی نوں واپس دہلی بھیج دتا گیا۔ انہاں دے نال اکبر دی اہلیہ سلیمہ بانو بیگم وی سن جو شہزادہ سلیمان شکوہ مرزا دی بیٹی سن [4] ۔
مارچ 1686 وچ ، اورنگزیب دے بیجاپور قلعے اُتے قبضہ کرنے دے لئی مارچ کرنے توں پہلے، خان جتھے بہادر نوں اورنگ آبادی لیانے دے لئی برہان پور بھیجیا گیا۔ اوہ مئی 1686 وچ دہلی توں سولاپور وچ اورنگ زیب دے کیمپ پہنچی تے قلعہ دے دروازے اُتے دیوار دے نیڑے شہزادہ محمد کم بخش مرزا نے انہاں دا استقبال کيتا۔
موت
[سودھو]نومبر 1688 وچ اورنگ آبادی بیجاپور وچ مقیم سن جدوں شہر وچ بیماری پھیل گئی۔ طاعون دی وجہ توں بہت ساریاں اموات ہوئیاں تے متاثرین وچوں اک اورنگ آباد پیلس سی۔ انہاں دی موت دے بعد، "مسیر عالمگیری" دے مصنف، ساقی مستد خان نے انہاں نوں "شہنشاہ دا طفیلی" قرار دتا [6]۔
اوہناں دے موت ببونی پلیگ نال اکتوبر جاں نومبر، 1688 وچّ بیجاپور شہر وکھے ہوئی. اوہناں دی موت نے اورنگزیب دی سبھ توں چھوٹی اتے سبھ توں پیاری وصیت، ادیپور محل دے انتم مقابلے نوں ہٹا دتا.