Jump to content

برٹچاری تحریک

آزاد انسائیکلوپیڈیا، وکیپیڈیا توں

برٹچاری تحریک روحانی تے معاشرتی ترقی د‏‏ی اک تحریک اے جس د‏‏ی بنیاد گروسادتا دت نے 1932 وچ رکھی سی۔ اس تحریک دا آغاز 1932 وچ ہويا سی۔ اس تحریک دا بنیادی مقصد برطانوی ہندوستان دے شہریاں وچ حب الوطنی ، قومی شعور تے شہریت دا احساس پیدا کرنا سی۔

بریٹچاری تنظیم

[سودھو]

اس تحریک د‏‏ی سرگرمیاں گروسادتا دت دے ذریعہ قائم بنگلہ بریٹاچاری سمیندی دے ذریعہ پھیلائی گئياں ۔ ایسوسی ایشن دا ہیڈ آفس کولکاتہ دے 12 لاڈون اسٹریٹ وچ سی۔ ایہ انجمن غیر منقسم بنگال دے متعدد علاقےآں وچ قائم کيتی گئی سی۔ 1934 وچ ، بریچاری بارٹا دے ناں تو‏ں اک رسالہ فرید پور بریچاری سمیندی دے بطور ترجمان شائع ہويا۔ بنگلہ شکاری سمیندی دے اقدام اُتے بنگلور طاقت دے ناں تو‏ں اک رسالہ 1937 وچ شائع ہويا سی۔ اس تحریک نے یورپ وچ مقبولیت حاصل کيتی۔ برطانوی حکومت نو‏‏ں وی اس تحریک د‏‏ی حمایت حاصل سی۔ [۱]

اندراج دا طریقہ

[سودھو]

براٹاچاری تحریک وچ شامل ہونے دے لئی ، کِس‏ے نو‏‏ں پہلے تن بیانات نو‏‏ں قبول کرنا پيا۔ بیانات ایہ نيں:

  • مینو‏ں بنگالی پسند اے
  • وچ بنگال د‏‏ی خدمت کراں گا۔
  • وچ بنگال دا بریتاچاری آں۔

فیر اسنو‏ں اس تحریک وچ شامل ہونا پيا پنچبراندا ، بریٹاچاری دا وعدہ ، براٹاچاری دا شولپنا ، براٹاچاری دا سولہ بیٹا دا اک اضافی شرط ، براٹاچاری دا ستاراں من (پابندی) ، بریٹاچری دائرے وغیرہ پڑھ کر۔ [۲]

بریٹچاری تحریک د‏‏ی خصوصیات

[سودھو]

براٹاچاری تحریک دا بنیادی مقصد بنگالی بریٹاچاریاں نو‏‏ں علم ، محنت ، سچائی ، اتحاد تے خوشی دے نال جینے دے لئی رہنمائی کرنا سی۔ ایمانداری ، تحمل ، استقامت تے بریٹاچاریاں د‏‏ی خود انحصاری اس تحریک د‏‏ی اک خصوصیت سی۔ اس تحریک دا بنیادی مقصد دماغی تے روحانی نشوونما حاصل کرنا سی تے لوک رقص تے لوک موسیقی د‏‏ی مشق دے ذریعے حب الوطنی د‏‏ی تحریک پیدا کرنا سی۔ [۱] اس تحریک دے بانی گروسادتا دتہ نے لکھیا ، تے دنیا نو‏‏ں انسان بننے ، اک ابدی بنگالی ہونے دا مطالبہ کيت‏‏ا۔ [۳] -

ষোল আনা বাঙ্গালি হ’

বিশ্ব মানব হবি যদি
শাশ্বত বাঙ্গালি হ’

شولیانا بنگالی ا‏‏ے۔

جے دنیا انسان ہُندی ابدی بنگالی

حوالے

[سودھو]
  1. ۱.۰ ۱.۱ [۱], سائیٹ غلطی: Invalid <ref> tag; name "test" defined multiple times with different content
  2. গুরুসদয় দত্ত, সৈকত আসগর, বাংলা একাডেমি, পৃ. ৬৭-৭০
  3. গুরুসদয় দত্ত, সৈকত আসগর, বাংলা একাডেমি, পৃ. ৫১