تزک
تُزک فارسی بولی دا لفظ اے۔ اس دا مطلب اے : انتظام یا ترتیب، قاعدہ یا قانون، ضابطہ لشکر یا ضابطہ مجلس، شان و شوکت، شاہی روزنامچہ۔ تزک دا لفظ تن مغل بادشاہاں دی خود نوشت سوانح حیات وچ استعمال ہويا اے۔ انہاں کتاباں دے ناں درج ذیل نيں ۔
تزک فارسی زبان دا لفظ اے۔ اس دا مطلب اے: انتظامیہ ترتیب، قاعدہ جاں قانون، ضابطہ لشکر جاں ضابطہ مجلس، شانو شوکت، شاہی روزنامچہ۔
تزک دا لفظ تن مغل بادشاہاں دیاں سویجیونیاں وچ استعمال ہویا اے۔ ایہناں کتاباں دے نام ہیٹھ لکھے ہن۔