سکھمنی صاحب

سکھمنی صاحب اکّ پراتھنا(دعا) اے جو کہ گیت دے روپ وچ اے تے سبھ نوں امن دین والی تے من نوں سکھ دیندی اے۔ اس دی آواز نال تناؤ دور ہندا اے۔ سکھمنی صاحب جی نوں پڑھن نال بندے دے دل دے بند دروازے کھل جاندے ہن۔ تہاڈے وچ روحانی انوحکمرانی پیدا ہندا اے اتے تسی طاقت، دھیرج، ساہس اتے انت فکر نال جڑ جادے ہو۔ دن وچ اکّ واری سکھمنی صاحب جی دا پاٹھ کرن نال تہاڈے وچ اندرونی سنتلن، دیا، پرکاش، ارجا تے بلیدان دین دی ہمت آ جاندی اے۔

سکھمنی صاحب شری گرو ارجن دیوَ جی دی سبھ توں وڈی رچنا اے۔ گرو صاحب جی نے جدوں اکّ دکھی انسان دی پکار سنی تاں اس دی جسمانی تے دماغی دکھ نوں دور کرن لئی اس بانی دی رچنا کیتی۔ اتھو تک کہ اس دے پاٹھ کرن نال لاہور دے حاکم الائم اد دین دی جانلیوا پیٹ دا درد وی ٹھیک ہو گیا۔ اس تو بعد اوہ اس دا روز پاٹھ کرن لگا۔

سکھمنی صاحب وچ سنرچاتمک ایکتا اے تے اس دے ۲۴ سلوک ہن تے اس وچ ۸ چھند ہن تے ہریک چھند دیاں دس سطراں ہن۔ تاں آؤ اسیں آپنیا دھرم دیاں کھوکھلیاں دیواراں نوں توڑ کے اکّ مہان تے سچی بانی دا پاٹھ کرنا شروع کریئے جو ہر دھرم دا ویاکتی اُتلے ادیساں دی حصول لئی کر سکدا اے

سلوکُ ۔۔ ੴ ستگور پرسادِ ۔۔
آدی گرئے نمہ ۔۔
جگادِ گرئے نمہ ۔۔
ستگورے نمہ ۔۔
شری گردیوئے نمہ ۔۔۱۔۔

مطلب:- (میری) اس سبھ توں وڈے (اکال پرکھ) نوں نمسکار اے جو (سبھ دا) مڈھ اے، اتے جو جگاں دے مڈھ توں اے۔ ستگرو نوں (میری) نمسکار اے سری گردیو جی نوں (میری) نمسکار اے۔۱۔

اسٹپدی ۔۔

سمرؤ سمرِ سمرِ سکھ پاوؤ ۔۔
کلِ کلیس تن ماہِ مٹاوؤ ۔۔
سمرؤ جاسُ بسمبھر ایکے ۔۔
نامُ جپت اگنت انیکے ۔۔
بید پران سمرت سدھاکھھر ۔۔

کینے رام نام اکّ آکھھر ۔۔
کنکا ایک جسُ جی بساوے ۔۔
تا کی مہما غنی ن آوے ۔۔
کانکھی ایکے درس تہارو ۔۔
نانک ان سنگِ موہِ ادھارو ۔۔۱۔۔{پنہ ۲۶۲}
مطلب:- میں (اکال پرکھ دا نام) سمراں تے سمر سمر کے سکھ حاصل کراں؛ (اس طرحاں) سریر وچ (جو) دکھ بکھاندھ (ہن اوہناں نوں) مٹا لواں۔جس اکّ جگت پالک (ہری) دا نام کئیاں تے انگنت (جیو) جپدے ہن، میں (بھی اس نوں) ویداں پراناں تے سمرتیاں نے اکّ اکال پرکھ دے نام نوں ہی سبھ توں پوتر نام منیا اے۔

جس (انسان) دے جی وچ (اکال پرکھ اپنا نام) تھوڑا جیہا بھی وساؤندا اے، اس دی وڈیائی بیان نہیں ہو سکدی۔ سمراں۔ (ہے اکال پرکھ!) جو انسان تیرے دیدار دے چاہوان ہن، اوہناں دی سنگتِ وچ (رکھ کے) مینوں نانک نوں (دنیا ساگر توں) بچا لوو۔۱۔

<poem>
سکھمنی سکھ امرت پربھ نامُ ۔۔
بھگت جنا کے منِ بسرام ۔۔ رہاؤ ۔۔

مطلب:- پربھو دا امر کرن والا تے سکھدائی نام (سبھ) سکھاں دی منی اے، اس دا ٹکانا بھگتاں دے دل وچ اے۔

پربھ کے سمرنِ گربھ ن بسے ۔۔
پربھ کے سمرنِ دوکھُ جمُ نسے ۔۔
پربھ کے سمرنِ کالُ پرہرے۔۔
پربھ کے سمرنِ دسمنُ ٹرے ۔۔
پربھ سمرت کچھ بگھنُ ن لاگے ۔۔

پربھ کے سمرنِ اندنُ جاگے ۔۔
پربھ کے سمرنِ بھؤ ن بیاپے ۔۔
پربھ کے سمرنِ دکھ ن سنتاپے ۔۔
پربھ کا سمرنُ سادھ کے سنگِ ۔۔
سرب ندھان نانک ہرِ رنگِ ۔۔۲۔۔{پنہ ۲۶۲}

مطلب:- پربھو دا سمرن کرن نال (جیو) جم وچ نہیں آؤندا، (جیو دا) دکھ تے جم (دا ڈر) دور ہو جاندا اے۔ موت (دا بھؤ) پرے ہٹ جاندا اے، (وکار روپی) دشمن ٹل جاندا اے۔

پربھو نوں سمریاں (زندگی دے راہ وچ) کوئی رکاوٹ نہیں پیندی، (کیونکہ) پربھو دا سمرن کرن نال (انسان) ہر ویلے (وکاراں ولوں) سچیت رہندا اے۔پربھو دا سمرن کرن نال (کوئی) ڈر (جیو اتے) دباؤ نہیں پا سکدا تے (کوئی) دکھ ویاکل نہیں کر سکدا۔ اکال پرکھ دا سمرن گرمکھِ دی سنگتِ وچ (ملدا اے)؛ (اتے جو انسان سمرن کردا اے،اس نوں) اے نانک! اکال پرکھ دے پیار وچ (ہی) (دنیا دے) سارے خزانے (پرتیت ہندے ہن)۔۲۔

حوالے