عبدالشکور گورائیہ

عبدالشکور گورائیا
جمن تھاں	{{{جمن تھاں}}}
جمن نی تاریخ	{{{جمن نی تاریخ}}}
دیس	پاکستان
ناگرکتا	{{{ناگرکتا}}}
کم	لکھنا پڑھنا
سال سرگرم	{{{سال سرگرم}}}
گن	پنجابی دے منے پرمنے شاعر

عبدالشکور گورائیا پنجاب، پاکستان دے ضلع سیالکوٹ دے مغرب ول واقع خوبصورت پنڈ جوڑیاں وچ پیدا ہوئے، عبدالشکور گورائیا پنجابی تے اردو زبان دے نوجوان شاعر تے صحافی نیں۔ اوہ اپنی پنجابی تے اردو زبان وچ شاعری اور صحافتی خدمات دی وجہ توں مشہور نیں پنجاب یونیورسٹی چوں ایم اے کرن دے بعد ایناں نے شعبۂ صحافت نوں اپنا پیشہ بنایا، روزنامہ آساس، روزنامہ پاکستان، روزنامہ اسلام، رنگ ٹیلی ویژن چینل اسلام آباد، روزنامہ ایکسپیریس اور ملک دے دیگر وڈے وڈے اخبارات دے نال منسلک رہے، گزشتہ تین سالاں توں راولپنڈی اسلام آباد یونین آف جرنلسٹس (آر آئی یو جے) دی ایگزیکٹیو کونسل دے سینئر ممبر نیں اور راولپنڈی اسلام آباد نیشنل پریس کلب دی ادبی کمیٹی دے نائب صدر نیں۔ شمالی علاقہ جات توں شائع ہون آلے اخبار روزنامہ اذان دے ایڈیٹر رہے اور ماہنامہ ینگ مین اسلام آباد دے وی مدیر سن، پیشنٹس ویلفئیر ایسوسی ایشن جوڑیاں سیالکوٹ دے نائب صدر وی رہ چکے نیں ایس ویلے اسلام آباد وچ اک وڈے اشاعتی ادارے نال بطور نیوز ایڈیٹر منسلک نیں۔

پنجابی نمونہ کلام

تیرے پلو دیاں تاراں جدوں لہراؤندیاں نیں

واہ وچ فیر سرگوشیاں ہندیاں نیں

یاری ویکھ کے ساڈی لوکی کہندے نیں

ایہہ لکیراں قوس و قزح دیاں لگدیاں نیں

تو اکھاں وچ کاجل جدوں پاؤندی ایں

دن ویلے ای شاماں لگدیاں نیں

پینگھ تے بیٹھیاں جے زلفاں اڑدیاں نیں

آسمان دیاں گھٹاواں لگدیاں نیں

جندڑی ترے ناتوں شکور نے وار دتی

گلاں اودیاں ہالاں وی کانیاں لگدیاں نیں

غزل

سوہنیا سانوں تیریاں نیں آساں وے

چھیتی آ مڑ ہو گئے آں لاشاں وے

جندڑی بڑی اوکھی ہوگئی اے

مار چھڈیا اے ظالماں شریکاں وے

راتی تارے گیندیاں رینے آں

دنے وا وا لکیراں اوساں وے

کھان نو کھان نئیں پین نوں پین نئیں

اٹھ پیندے آں ادھی ادھی راتاں وے

سوہنیا سانوں تیریاں نیں آساں وے

چھیتی آ مڑ ہو گئے آں لاشاں وے

اردو نمونہ کلام

غزل

جب دل بڑا ہی ملال ہوتا ہے یار کو ملنا پھر محال ہوتا ہے اک نشہ سا ہے ان کے سخن میں اور حال ہمارا بے حال ہوتا ہے چاہتے ہیں ہم بھی کریں کوئی بات ارشاد چپ رہو فی الحال ہوتا ہے وہ خود کرتے ہیں ہمارے دل کی جب باتیں فن ان کا اس وقت کمال ہوتا ہے جیسے چڑھ کے اتر جاتے ہیں دریا سکون نصیب من کو لازوال ہوتا ہے یوں پڑی ہے شبنم آج پھولوں پہ شکور رخ کا ان کے جمال ہوتا ہے