نمیری شاہی سلسلہ

سلطنت نمیریہ النميريون an-Numayriyyun نمیری شاہی سلسلہ
۹۹۰–۱۰۸۱
نمیری اپنے عروج پر، ت.. 1058–1060 سن
دار الحکومت	حران
عام زباناں	عربی
مذہب	شیعیت
حکومت	امارت
امیر
• ۹۹۰–۱۰۱۹	وثاب بن سابق نميرى
• ۱۰۱۹–۱۰۴۰	شبيب بن وثاب
• ۱۰۴۰–۱۰۵۶	مطاعن بن وثاب
• ۱۰۵۶–۱۰۶۳	مانى بن شبيب
تاریخ
• حمدانیاں تو‏ں آزادی	۹۹۰
• ادسا (رُھاء) دا خسارہ	۱۰۳۱
• فاطمیاں د‏‏ی ماتحتی	۱۰۳۷
• عباسی بیعت	۱۰۶۰
• عقیلیاں د‏‏ی فتح تے بعد وچ سلجوقیاں کی	۱۰۸۱
کرنسی	درہم، دینار
آیزو 3166 رمز	[[آیزو 3166-2:|]]
ماقبل مابعد حمدانی سلطنت عقیلی سلطنت سلجوقی سلطنت
موجودہ حصہ	ترکیہ شام

نمیری نمیری شاہی سلسلہ (عربی: النميريون) دیار مضر (مغربی جزیرہ فرات) وچ مقیم اک عرب خاندان سی۔ اوہ اپنے ہمنام قبیلہ بنو نمیر دے امیر سن ۔ خاندان د‏‏ی اعلیٰ شاخ، جس د‏‏ی نیہہ وثاب بن سابق نے ۹۹۰ء وچ رکھی سی، نے فرات دے شہراں حران، سوروچ تے رقہ اُتے گیارہويں صدی دے آخر تک کم و بیش مسلسل حکومت کيتی۔ وثاب دے دور حکومت دے ابتدائی حصے وچ (۹۹۰ء-۱۰۱۹ء)، نمیریاں نے وی رھا نو‏‏ں کنٹرول کیتا، جداں تک کہ بازنطینیاں نے ۱۰۳۰ء د‏‏ی دہائی دے اوائل وچ اسنو‏ں فتح نہ کيتا۔ ۱۰۶۲ء وچ ، نمیریاں نے رقہ نو‏‏ں اپنے دور دے رشتہ داراں تے سابقہ اتحادیاں، مرداسیاں تو‏ں کھو دتا، جداں کہ ۱۰۸۱ء تک، انہاں دے راجگڑھ حران تے قریبی سوروچ نو‏‏ں ترک سلجوقیاں تے انہاں دے عرب عقیلی اتحادیاں نے فتح ک‏ر ليا۔ نمیری امیراں نے ۱۲ويں صدی دے اوائل تک جزیرہ فرات وچ وکھ تھلگ قلعے بنائے رکھے، جداں قلعہ نجم تے سن بن عطیر سامست دے قریب، لیکن ۱۱۲۰ء دے بعد انہاں دے بارے وچ کچھ نئيں سنیا گیا۔

بدو (خانہ بدوش عرب) دے طور پر، بوہت‏ے نمیری امیراں نے اپنے زیر اختیار شہراں وچ آباد زندگی تو‏ں گریز کيتا۔ بلکہ، انھاں نے پینڈو علاقےآں وچ اپنے قبائلی کیمپاں تو‏ں اپنی امارتاں اُتے حکومت کیت‏‏ی، جدو‏ں کہ شہراں دا انتظام اپنے غلاماں (فوجی غلاماں) نو‏‏ں سونپ دتا۔ اک مستثنیٰ امیر مانی بن شبیب (r. ت. ۱۰۴۴-۱۰۶۳ء) سی، جس دے تحت نمیری اپنے علاقائی عروج اُتے پہنچ گئے۔ منی نے حران دے اندر رہائش اختیار کيتی، انھاں نے اوتھ‏ے د‏‏ی اک صابی مندر نو‏‏ں اک آرائشی، قلعہ بند محل وچ تبدیل کيتا۔ نمیری اہݪ تشیع سن تے ابتدائی طور اُتے اہݪ سنت خلافت عباسیہ د‏‏ی مذہبی حاکمیت نو‏‏ں تسلیم کردے سن، گھٹ تو‏ں گھٹ برائے نام؛ لیکن بعد وچ انھاں نے شیعہ خلافت فاطمیہ د‏‏ی بیعت کر لئی۔ بعد وچ ۱۰۳۷ء وچ شمالی بلاد الشام وچ اپنا اثر و رسوخ ودھایا۔

حوالے

کتابیات

• Bianquis, T. (2002). "Waththab b. Sabik al-Numayri". In Bearman, P. J.; Bianquis, Th.; Bosworth, C. E.; van Donzel, E.; Heinrichs, W. P.. The Encyclopaedia of Islam, New Edition, Volume XI: W–Z. Leiden: E. J. Brill. ISBN 978-90-04-12756-2. 
• Bosworth, C.E. (1996). The New Islamic Dynasties: A Chronological and Genealogical Manual. New York: Columbia University Press, 93. ISBN 978-0-231-10714-3. 
• Della Vida, G.L. (1995). "Numayr". In Bosworth, C. E.; van Donzel, E.; Heinrichs, W. P. et al. The Encyclopaedia of Islam, New Edition, Volume VIII: Ned–Sam. Leiden: E. J. Brill. p. ۱۲۰. ISBN 978-90-04-09834-3. 
• (1992) The City of the Moon God: Religious Traditions of Harran. Leiden: Brill. ISBN 978-90-04-09513-7. 
• Heidemann, S. (2005). "Numayrid Raqqa: Archaeological and Historical Evidence of a 'Dimorphic State' in the Bedouin Fringes of the Fatimid Empire", Egypt and Syria in the Fatimid, Ayyubid and Mamluk Eras, Volume 4. Leuven, Dudley: Peeters Publishers. 
• Heidemann, S. (2006). "The Citadel of Raqqa and Fortifications in the Middle Euphrates Area", Muslim Military Architecture in Greater Syria: From the Coming of Islam to the Ottoman Period. Leiden: Brill. ISBN 978-90-04-14713-3. 
• (2010) The Chronicle of Ibn Al-Athir for the Crusading Period from Al-Kamil Fi'l-Ta'rikh.: The Years 491-541/1097-1146: The Coming of the Franks and the Muslim Response. Ashgate Publishing. ISBN 978-0-7546-6950-0. 
• Rice, D. S. (1952). "Medieval Ḥarrān: Studies on Its Topography and Monuments, I". Anatolian Studies 2: 36–84. doi:10.2307/3642366. 
• Lloyd, S.; Brice, W. (1951). "Harran". Anatolian Studies 1: 77–111. doi:10.2307/3642359. 
• (1990) Eastern Turkey: An Architectural & Archaeological Survey, Volume IV. London: The Pindar Press. ISBN 978-0-907132-52-3. 
• (1971) The Emirate of Aleppo: 1004–1094. Aleppo: Dar al-Amanah.