نواب نصیر حسین خاں خیال
نواب نصیر حسین خاں خیال | |
---|---|
جم | سنہ 1880 |
وفات | سنہ 1934 (53–54 سال) |
شہریت | برطانوی ہندستان |
عملی زندگی | |
پیشہ | شاعر |
پیشہ ورانہ زبان | اردو |
باب ادب | |
ترمیم |
پیدائش: ۱۸۸۰ء
وفات: ۱۹۳۴ء
شاعر۔ ادیب۔ نواب نوروز حسین دے بیٹے۔ عظیم آباد پٹنہ وچ پیدا ہوئے۔ چچا نواب جعفر حسین خان، نواب نجات حسین خاں تے ماموں حضرت شاد عظیم آبادی دے زیر سایہ پرورش پائی۔ عربی فارسی دے علاوہ انگریزی وچ وی کافی دستگاہ حاصل کيتی۔ سفر یورپ دے دوران وچ فرانسیسی بولی وی سیکھ لئی۔ کلام اُتے حضرت شاد توں اصلاح لیندے سن ۔ تھوڑے عرصے بعد شاعری ترک کرکے نثر نگاری دی طرف متوجہ ہوئے۔ ۱۸۹۷ء وچ بعمر اٹھارہ سال رسالہ ادیب جاری کيتا۔ ۱۹۰۰ء وچ کلکتے وچ شادی ہو جانے توں اوتھے مستقل طور توں منتقل ہو گئے۔ علمی تے سایسی تحریکاں توں وڈی دلچسپی سی۔ علی گڑھ کالج دے ٹرسٹی تے ایشیاٹک سوسائٹی دے رکن سن ۔ انہاں دا سب توں وڈا ادبی کارنامہ اوہ خطبۂ صدارت اے جس دا کچھ حصہ انوھں نے دسمبر ۱۹۱۶ء وچ آل انڈیا اردو کانفرنس لکھنؤ وچ پڑھیا سی۔ خطبے دا اک حصہ داستان اردو تے آخری باب مغل تے اردو دے ناں توں کتابی شکل وچ چھپ گیا اے۔ دوسری کتاب داستان عجم اے جس وچ مصطلحات شاہ نامہ دی تشریح کيتی گئی اے۔ چھتاری ’’علی گڑھ‘‘ وچ حرکت قلب بند ہو جانے توں انتقال کيتا۔ پٹنے وچ دفن ہوئے۔