ڈنڈا ڈک

ڈنڈا ڈکّ لتّ ہیٹھوں ڈنڈا لنگھا کے دور سٹن اتے دائی دین والے ولوں چکّ کے لیاؤن پچھوں ساتھیاں وچوں اک نوں چھوہ کے دائی لاہن والی منڈیاں دی اک پنجابی کھیڈ ہے، جسنوں کیڑ کڑانگاں، جنڈ برہامن، ڈنڈ پراگا اتے کھڑکانا ورگے ہور ناواں نال وی جانیا جاندا ہے۔

اس کھیڈ وچ کھڈاریاں دی گنتی مقرر نہیں ہندی پر گنتی کافی ہونی چاہیدی ہے۔ اس کھیڈ لئی کھلا میدان، جتھے کوئی جٹاں والا بوڑھ جاں پپل ورگا وڈا رُکھ ہووے جس دیاں ٹاہنیاں لمکدیاں ہون۔ سارے بچے کٹھے ہو کے طے کردے ہن کہ پہلاں دائی کس نے دینی ہے تے آپس وچّ پُگن مگروں سارے رُکھ ہیٹھاں اکٹھے ہو جاندے اتے ڈنڈے نال اک گول چکر جیہا الیک لیندے ہن۔ جہڑا کھڈاری پہلاں پُگیا جاندا، اوہ ڈنڈے نوں اپنی لتّ ہیٹھوں دی وگاہ کے دور سٹّ دندا ہے۔ جس کھڈاری سر دائی آؤندی ہے، اسنے اس ڈنڈے نوں جلدی توں جلدی چکّ کے لیاؤنا ہندا ہے تاں جو اوہ رُکھ اپر چڑ رہے ساتھی کھڈاریاں وچوں کسے اک نوں چھوہکے اپنی دائی لاہُ سکے۔ کھڈاری پھرتی نال رُکھ دے اپر جا چڑھدے ہن۔ جدوں دائی دین والاں کسے کھڈاری نوں چھوہن لئی رُکھ تے چڑدا تاں باقی کھڈاری رکھ دیاں لمک رہیاں ٹاہنیاں راہیں ہیٹھاں آ اتردے ہن۔ پر جیکر دائی دین والا کھڈاری رکھ تے چڑ رہے جاں چڑے ہوئے کسے کھڈاری نوں چھوہ نہ سکے اتے سارے کھڈاری ہی لمک رہیاں ٹاہنیاں راہیں ہیٹھاں آ جان تاں اسے ہانی دے سر ہی دائی بنی رہندی ہے۔