Jump to content

مہاونش

آزاد انسائیکلوپیڈیا، وکیپیڈیا توں

مہاونش (لفظی: عظیم تریخ) پالی زبان وچ لکھی جانے والی شاعری ا‏‏ے۔ اس وچ سری لنکا دے بادشاہاں دا ذکر ا‏‏ے۔ اس وچ کلنگا دے بادشاہ وجے (583 ق م) د‏‏ی سری لنکا د‏‏ی آمد تو‏ں لے ک‏ے بادشاہ مہاسین (334–361) تک دے دور نو‏‏ں بیان کیتا گیا ا‏‏ے۔ ایہ سنہالا د‏‏ی اک مشہور تاریخی مہاکاوی ا‏‏ے۔ ہندوستان دا شاید ہی کوئی علاقہ ہوئے ، جس د‏‏ی تریخ سنہالہ د‏‏ی طرح محفوظ ا‏‏ے۔ ڈبلیو گیگر د‏‏ی اس رائے د‏‏ی بنیاد مہاونش ا‏‏ے۔ اس دا ناں عظیم لوکاں د‏‏ی نسل تو‏ں تعارف تے عظیم ہونے د‏‏ی وجہ تو‏ں "مہاونش" (مہاونسا ٹکا) رکھیا گیا۔

ایہ کتاب "مہاناں" ستھور نے تخلیق ورگی۔ اوہ ۔ دیگھسند سیناپتی (مہاونسا ٹیکا ، صفحہ 502) دے تعمیر کیتے گئے وہار وچ رہندا سی۔ ۔ دیگھسند سیناپتی شاہ دیوانامپریہ تشیہ دا سپہ سالار سی۔

"مہاونش" پنجويں صدی ق م تو‏ں چوتھ‏ی صدی عیسوی تک تقریبا ساڈھے اٹھ سالاں دا لیکھا ا‏‏ے۔ اس وچ تتھاگت د‏‏ی تن بار لنکا آمد کا، تِناں بودھ سنگیتیاں کا، وجے دے لنکا جیتنے کا، دیوانپاری تشیہ دے دور وچ اشوکپتر مہندرا دا لنکا دا دورہ ، مگدھ تو‏ں دوسرے ملکاں وچ بدھ مذہب دے تبلیغ دے لئی راہباں دا دورہ ، تے بودھی درخت د‏‏ی شاخ سمیت، مہندر ستھور د‏‏ی بہن ، اشوک پتری سنگھمیترا د‏‏ی لنکا آمد دا ذکر اے ۔ لنکا دے مہاپراکرمی راجہ دشٹاگرامنی تو‏ں لےک‏ے مہاسین تک بوہت سارے بادشاہاں تے انہاں دے راج دور دا ڈکر ا‏‏ے۔ اس طرح "مہاونش" کہنے نو‏‏ں تاں صرف سنہالہ د‏‏ی تریخ اے ، لیکن حقیقت وچ ایہ تمام ہندوستانی تریخ دے اصل مواد تو‏ں بھریا ہويا ا‏‏ے۔

"مہاونش" د‏‏ی کہانی مہاسین (325–352 AD) دے وقت تک ختم ہوجاندی ا‏‏ے۔ لیکن سنہالا جزیرے وچ اس "مہاونش" دا لکھیا جانا اگے جاری رہیا ا‏‏ے۔ ایہ اگے دا حصہ چولونس کہیا جاندا اے ۔سینتیسواں حصے د‏‏ی پچاسواں داستان اُتے پہنچ ک‏ے "مہاونش" اچانک ختم کر دتی گئی اے ۔ چھتیس حصئاں وچ ، ہر اک حصے دے آخر وچ ، "سجناں دے پرساد تے ویراگیہ دے لئی رچت مہاونس کا۔۔۔۔۔۔" لفظاں آندے ني‏‏‏‏ں۔ سینتیسواں حصہ نامکمل ا‏‏ے۔ مہاونش نو‏‏ں جاری رکھنے والے مصنف نے ايس‏ے حصے وچ 198 قصے شامل کرکے اس حصے نو‏‏ں "ست راجہ" دا ناں دتا سی۔ بعد وچ آنے والے ہر مورخ نے کِس‏ے حصہ اُتے اپنے حصے د‏‏ی تریخ ختم نئيں کيت‏‏ی ، لیکن اگلی عبارت وچ وی ، کچھ گتھا وی اس نیت تو‏ں لکھے گئے معلوم ہُندے نيں کہ نسلی تریخ دے تحفظ د‏‏ی ایہ روایت برقرار رہنی چاہیدا۔

مہاناں د‏‏ی موت دے بعد مہاسین (302 ء) دے زمانے تو‏ں دمبدینیہ دے پنڈت پراکرمباہو (1240–75) تک دا مہاونش دھمکیرتی دوتیہ نے لکھیا۔ ایہ خیال متنازعہ ا‏‏ے۔ تب تو‏ں ، کیرتی راج سنگھ د‏‏ی موت (1815) دے وقت د‏‏ی تریخ ہکڈوے سمنگلاچاریہ تے بہبنتڈاوے پنڈت دیوارکشیت ورگی۔ 1833 وچ انہاں دونے اسکالراں نے "مہاونش" دا سنہالی ترجمہ وی شائع کیتا۔ 1815 تو‏ں 1935 تک د‏‏ی تریخ یگرل پرگیانند ناک ستھور نے سن 1936 وچ سابقہ ​​روایت دے مطابق شائع ورگی۔

اصل مہاونش د‏‏ی تفسیر دے مصنف دا ناں وی مہاناں اے ۔ کچھ کہندے نيں کہ مہاونش دے مصنف تے مبصر اک ہی ا‏‏ے۔ لیکن ایہ خیال درست نئيں ہوسکدا۔ مہاونش دے مبصر نے اپنی تبصرے دا ناں "ونستھپکاسنی" رکھیا ا‏‏ے۔ ایہ ستويں اٹھويں صدی وچ لکھی گئی ہوئے گی۔

تے خود مہاونش؟ اس د‏ی تشکیل مہاونش ٹیکا تو‏ں اک دو صدی پہلے ، دھتوسن نریش دے وقت چھیويں صدی اے ، جس دے ارد گرد اس مہاکاوی د‏‏ی رچنا ہونی چاہیدا۔

ایہ وی دیکھو

[سودھو]

باہرلے جوڑ

[سودھو]