اسماعیل بن یحییٰ مزانی
اسماعیل بن یحییٰ مزانی | |
|---|---|
| ذاتی | |
| پیدائش | ہجری 175 (791/792) عیسوی |
| وفات | ہجری 264 (877/878) عیسوی |
| مذہب | اسلام |
| دور | خلافت عباسیہ |
| فرقہ | اہل سنت |
| فقہی مسلک | شافعی |
| معتقدات | اثری مکتب فکر |
| مرتبہ | |
مؤثر
| |
متاثر
| |
ناں و نسب
[سودھو]ابو ابراہیم اسماعیل بن یحییٰ ابن اسماعیل ابن عمرو ابن مسلم المزانی المصری (۷۹۱/۲ – ۸۷۸) اک اسلامی فقیہ تے ماہر الہیات تے شافعی مکتب دے سرکردہ رکن وچوں اک سن ۔ قاہرہ دے رہنے والے، اوہ امام شافعی دے قریبی شاگرد تے ساتھی سن ۔ انہاں نوں الامام، علامہ، فقیہہ ملّہ تے عالم الزہد کہیا گیا اے [۲]۔ اوہ قانونی فیصلےآں وچ ماہر سن تے امام شافعی دے وارثاں وچوں سن ۔ امام شافعی نے اس دے بارے وچ فرمایا: "المزنی میرے مکتب دا علمبردار اے "۔ انہاں نے اک پرہیزگاری دی زندگی گزاری تے ۲۴ رمضان المبارک ۲۶۴/۳۰ مئی ۸۷۸ نوں ۸۹ سال دی عمر وچ وفات پائی تے امام شافعی دے نیڑے دفن ہوئے۔
کم
[سودھو]انہاں نے متعدد لکھتاں لکھياں، جنہاں وچ سب توں مشہور امام شافعی دی الام دا خلاصہ تے اک مذہبی کتاب جس دا ناں شرح السنۃ اے، اک سنی مسلک اے۔ اس نے کئی دوسری لکھتاں لکھياں جداں الجامع الکبیر، الصغیر، المنتظر، الترغیب فی العلم، المسائل المطبرہ، تے الوثائق۔ اوہ بوہت سارے علماء توں مختلف مسائل اُتے بحث کرنے دے لئی جانیا جاندا سی، زیادہ تر حنفی علماء تاں۔ اوہ ابو جعفر الطحاوی دے چچا وی نيں جو اک اہم عالم تے حنفی مکتب دے امام نيں۔