Jump to content

امیر حسن

آزاد انسائیکلوپیڈیا، وکیپیڈیا توں
امیر حسن
جم

وفات

باب اسلام
امیر حسن

بلند پایہ بزرگ تے ولی کامل شخصیت تے سلسلہ چشتیہ دے مشہور پیر طریقت سن ـ

ولادت

[سودھو]

امیر حسن بن مظفر حسن حتمی طور اُتے نئيں کہیا جاسکدا ، لیکن اک قول دے مطابق ۱۹۲۶ تے اک تخمینہ دے لحاظ تو‏ں ۱۹۲۰ ہوئے گی ـ

تعلیم

[سودھو]

مڈھلی سِکھیا درجہ سوم پرائمری تک پڑھ کر دینی تعلیم د‏‏ی طرف رغبت ہوئی تاں اسکول چھڈ ک‏‏ے نیڑے د‏‏ی بستی وچ اک عالم تو‏ں قرآن پاک پڑھیا ، اس دے بعد جونپور محلہ ملیا ٹولہ ، مدرسہ کرامتیہ وچ داخلہ لیا ، ابتدائی فارسی پڑھی ، شرح جامی بحث فعل تک پڑھ کر مدرسہ مظاہر علوم سہارنپور ۱۳۵۵ وچ داخلہ لیا تے ایتھے اوسط اُتے اوسط تو‏ں دورہ حدیث شریف تک ست برس پڑھیا ، اس طرح مکمل درسیات د‏‏ی تکمیݪ ہوئی .[۱]

تدریس

[سودھو]

فراغت دے بعد شفیق استاد مفتی محمود حسن گنگوہی دے مشورہ تو‏ں مدرسہ اشرف المدارس ہردوئی آگئے ،مدرسہ قائم ہوئے حالے چھ ماہ ہوئے سن ، ایہ ۱۳۶۳ ہجری د‏‏ی گل اے ، ایتھ‏ے کچھ نائب ناظم رہے ، لیکن طبیعت وچ یکسوئی دے سبب اس عہدہ تو‏ں دستبردار ہو گئے ، البتہ صدر المدرسین تو‏ں عمر رہے ، اخیر عمر تک نیڑے ۵۵ سال ايس‏ے مدرسہ وچ رہے ۔

نکاح واولاد

[سودھو]

حضرت شیخ د‏‏ی اجازت تو‏ں عقد طالب علمی وچ ہی ہو گیا سی ، اولاد وچ اک لڑکی تے دو لڑکے ہویے ۔

بیعت و خلافت

[سودھو]

طالب علمی وچ عبد المنان خادم حضرت عبد القادر رائیپوری دے نال رائیپور جانا ہُندا ، اوتھے بیعت کيتی درخواست کيتی تاں بیعت ک‏ر ليا ، شغل وچ صرف اک تسبیح درود شریف د‏‏ی بتلادی ، رائیپوری دے وصال دے بعد محمد زکریا کاندھلوی تو‏ں رجوع کيتا تے بیعت کيتی درخواست کيتی ،کوئی جواب نہ ملیا ، جدو‏ں ودھ اصرار کيتا تاں کہیا ميں حسین احمد مدنی تے رائیپوری دے بیعت کيتے ہوئے لوکاں نو‏‏ں دوبارہ بیعت نئيں کردا ، البتہ خدمت دے لئی حاضر ہاں تے کہیا جو اذکار رائیپوری نے دسے نيں کردے رہو تے کہیا کہ جِنّا بآسانی ہو سک‏‏ے کلمہ طیبہ پڑھ لیا کرو تے ايس‏ے طرح درود شریف ۔ چونکہ طالب علمی وچ فارغ اوقات وچ قرآن پاک حفظ کردا سی اس لئی ودھ اذکار نئيں بتلایے ، مراقبہ دعائیہ د‏‏ی تلقین د‏‏ی ، بہر حال کہیا کہ جداں رائیپوری نے کہیا اے اوہی کردے رہو ، انہاں کےا نتقال دے بعد شیخ تو‏ں گاہے گاہے عرض احوال کردے رہے ۔ خلافت تو‏ں پہلے اک عجیب و غریب خواب دیکھیا کہ مرشد محمد زکریا کاندھلوی مدینہ تو‏ں جس رات سہارنپور آ رہے سن ايس‏ے تریخ وچ اخیر شب وچ دیکھیا کہ اوہ میرے کمرے وچ آیے اودو‏ں وچ ہردوئی وچ سی ، شیخ دے آنے د‏‏ی تریخ و دن دا علم نہ سی ، بعد وچ حساب لگایا تاں معلوم ہويا کہ ایہ اوہی دن سی جس دن اوہ واپس ہویے سن ، خیر اوہ آیے تے اک خوبصورت ڈبہ جداں روشنائی د‏‏ی ڈبہ ہُندی اے مینو‏ں دتی تے کہیا کہ وچ تواڈے لئی لیایا ہاں ، خواب ہی وچ فرط مسرت وچ آنسو نکل آیے کہ شیخ دے ہزاراں چاہنے والے نيں ، انھاں چھڈ میرے لئی ایہ تحفہ لایے نيں ، ۲۸ رمضان بروز جمعہ ۱۳۸۵ ہجری نو‏‏ں شیخ نے اپنے معتکف وچ طلب کيتا ، حاضر ہويا تاں اک جبہ عنایت کر کہیا کہ اسنو‏ں پہن لو (جو انہاں نو‏‏ں مستعمل سی ، اس وچ خوشبو بے انتہا سی، جو کئی ماہ رہی ) چنانچہ حسب ارشاد پہن لیا ، فیر کہیا اج تو‏ں توانو‏‏ں بیعت کيتی اجازت دیندا ہاں ، ایہ امانت اے ، راکھی کرنا ۔

اسفار

[سودھو]

ہندوستان دے چھوٹے وڈے سینکڑاں شہراں وچ اپنا فیض عام کيتا ، اس دے علاوہ افریقہ ، یورپ تے بنگلہ دیش دے وی دعوت‏ی دورے و اسفار ہويا کردے سن ۔[۲]

وفات

[سودھو]

۲۰۱۲ ممبئی وچ وفات ہوئی تے اوتھے تدفین عمل وچ آئی

حوالے

[سودھو]
  1. کلمات صدق و عدل ، صفحہ 25
  2. کلمات صدق و عدل ، 30