حسین شاہی خاندان
حسین شاہی خاندان نے 1494 توں لے کے 1538 تک حکومت کيتی۔ علاؤالدین حسین شاہ ، اپنے دور حکومت وچ ثقافتی نشاۃ ثانیہ لیانے دے لئی بنگال دے تمام سلطاناں وچ سب توں وڈا سمجھیا جاندا سی۔ اس نے کاموروپا ، کماندا ، جاجر نگر تے اڑیسہ نوں فتح کيتا تے سلطنت نوں پوری طرح توں چٹاگانگ کی بندرگاہ تک پھیلادتا ، جس نے پہلے پرتگالی سوداگراں دی آمد دا مشاہدہ کيتا۔ ناصرالدین نصرت شاہ نے بابر دے حملے دے دوران افغاناں نوں پناہ دتی اگرچہ اوہ غیر جانبدار رہے۔ بنگال دے ہندو لوکاں نے انہاں نوں نریپتی تلک تے جگت بھوسن دے لقب توں نوازیا۔ اوہ بنگال دے اکبر دے ناں توں وی جانیا جاندا سی۔ انہاں نے سنسکرت ادب دے بنگالی وچ ترجمہ دی حوصلہ افزائی کيتی۔ اس نے چھوٹا سونا مسجد دے ناں توں اک مشہور مسجد بنائی۔
پر ، نصرت شاہ نے بابر دے نال معاہدہ کيتا تے بنگال نوں مغلاں دے حملے توں بچایا۔ اس خاندان دے آخری سلطان ، جس نے سونارگاؤں توں حکمرانی جاری رکھی ، نوں اپنی شمال مغربی سرحد اُتے ودھدی ہوئی قبائلی پشتون سرگرمیاں دا مقابلہ کرنا پيا۔ آخر کار ، پشتون قبائلیاں نے 1538 وچ توڑ پھوڑ دی تے دار الحکومت اُتے قبضہ جتھے مغلاں دی آمد تک اوہ کئی دہائیاں تک رہے۔ [۱]
تریخ
[سودھو]خاندان دے بانی سید السادات ابو المظفر علاء حسین شاہ نيں۔ انہاں دے والد ، سید اشرف حسین تے مکی نوں یاد کردے نيں۔ ایہ کہیا جاندا اے کہ حسین شاہ دا تعلق بنگال وچ حسین دی اولاد دے اک خاندان توں سی مقامی داستاناں دے مطابق ، اس دے کنبے دی اصل رنگپور ، شمالی بنگال توں اے۔ ایہ وی کہیا جاندا اے کہ اس دے والد چاند پور صوبے دے اک چھوٹے توں رادھ قصبے ترمیز توں آئے سن ۔
حسین شاہ نے پہلی تعلیم رادھ توں حاصل کيتی ۔ فیر اوہ حبشیاں دا وزیر بن گیا ، جس نے بنگال وچ حکمرانی کيتی تے شمس الدین مظفر شاہ دی خدمت وچ داخل ہوکے اپنی اعلیٰ صلاحیتاں تے عزائم دی وجہ توں وزیر بنیا۔
1495 وچ ، بہار وچ کان پور دے سلطان ، حسین شاہ شرقی ، اسکندر لودھی دے نال بابر توں لڑا تے ہار گیا تے مغلاں دے ڈر توں حسین شاہ دے پاس پناہ لئی۔ ایہ سمجھیا جاندا اے کہ اسکندر لودھی دی ہار دے بعد ، بنگال دے سلطان نے تمام بہار تے گنش بہار دا کچھ حصہ اپنے قبضے وچ لے لیا۔ ايسے سال حسین شاہ نے اپنی فوج نوں کم پور دے بادشاہ اسماعیل غازی دی علاقے وچ بھیجیا تے اس دے علاقےآں نوں فتح کر ليا، سن 1517 وچ اس نے چٹاگانگ اُتے قبضہ کر ليا ۔
1519 وچ حسین شاہ دی وفات اُتے ، انہاں دا بیٹا ناصرالدین ابو مظفر نصرت شاہ دے لقب توں تخت اُتے بیٹھیا۔ 1521 وچ اک پرتگالی فوجی دی محل وچ آمد بنگال دا یورپ وچ پہلا سفارتی رابطہ بنیا۔ ایہ حقیقت کہ لوکزانی بادشاہی ، جو 1522 وچ بہار وچ نمودار ہوئی سی ، نے بنگال دے سلطان توں دوستی قائم کرنے دی کوشش کيتی سی ۔
اس دا بیٹا ابوظفر مظفر علاؤن فیروز شاہ بعد نصرت شاہ دے بعد ہويا ، لیکن اسنوں کچھ ماہ بعد اس دے چچا عبدالبادر (1533) نے قتل کر دتا۔ تخت دے آخری گورنر دی حیثیت توں ، خاندان دے آخری حکمران ، غیاثدالدین محمود ، سیاست وچ کامیاب ہونے وچ ناکام رہے ، کیونجے بابر دے سپاہی نے گیسراٹ نوں نشانہ بنایا۔ دراں اثنا ، اس دا حلیف ، جو ہن وی شیر خان دے ناں توں جانیا جاندا اے ، شیر شاہ دے نال اتحاد قائم کرنے اُتے اس نے اپنا تخت کھو دتا۔
حکمران
[سودھو]- علاؤالدین حسین شاہ (1494–1519)
- ناصرالدین نصرت شاہ (1519-15153)
- علاؤ الدین فیروز شاہ (1533)
- غیاث الدین محمود شاہ (1533–1538)
ایہ وی دیکھو
[سودھو]- بنگال دے حکمراناں دی لسٹ
- بنگال دی تریخ
- سنی مسلم خانداناں دی لسٹ