|
==جیون==
حضرت خواجہ نظام الدین اولیا دا جنم 1238 وچّ [[اتر پردیش]] دے [[بدایوں]] ضلعے وچّ ہویا سی۔ ایہہ پنج سال دی عمر وچّ اپنے والد، احمد بدایونی، دی موت دے بعد اپنی ماں، بیبی زلیخا دے نال [[دلی]] وچّ آئے۔<ref name=khus>[http://www.indiainfoweb.com/delhi/mosques/hazrat-nizamuddin-auliya-dargah.html Nizamuddin Auliya]</ref> ایہناں دی جیونی دا چرچہ آئین اکبری، اک 16ویں صدی دے لکھتی پرمان وچّ انکت ہے، جو کہ مغل بادشاہ [[اکبر]] دے نوں رتناں وچوں اک نے لکھی سی۔<ref name=ain>
[http://persian.packhum.org/persian/main?url=pf%3Ffile%3D00702015%26ct%3D50%26rqs%3D666 Nizamuddin Auliya] '' [[آئین اکبری]]، [[ابو الفضل ابن مبارک]]، اسدا انگریزی ترجمہ “ایچ. بلوکمین” اتے “کرنل ایچ. ایس. جاریٹ” نے 1873- 1907 وچّ کیتا۔ [[Asiatic Society of Bengal|The Asiatic Society of Bengal]], [[Calcutta]], Volume III, Saints of India. (Awliyá - i - Hind), page 365. بہوتیاں نے اوہناں دی رہنمائی وچّ روحانی اُچائیاں نوں چھویا جویں: شیخ نصیرالدین محمد چراغ دلی، [[امیر خسرو|میر خسرو]]، شیخ آلسی حق، شیخ اکھیاخی سراج، [[بنگال]] وچّ، شیخ وجہودینوجیہ الدین یوسف [[چندیری]] وچّ، شیخ یعقوب اتے شیخ کمال [[مالواہمالوہ]] وچّ، مولانا گیاسغیاث دھر وچّ، مولانا مگھسمغیث اجین وچّ، حسین گجرات وچّ، شیخ برہاندینبرہان الدین غریب، شیخ منتاکھب،منتخب، سپنا ہسنحسن [[ڈیکن|ڈیکھاں]] وچّ"</ref>.
1269 وچّ جدوں نجامدیننظام الدین 20 سال دے سن، اوہ [[اجودھن]] (جسنوں اجکلھ [[پاکپٹنپاکپتن]] شریف کہندے ہن، جو کہ پاکستان وچّ ستھتواقع ہے) پہنچے اتے صوفی سنت [[پھریددینفرید الدین شکرگنج]] دے چیلے بن گئے، جنہاں نوں عامَ طور تے [[بابا فرید]] دے نام نال جانیا جاندا سی۔ نجامدیننظام الدین نے اجودھن نوں اپنااپنی نواسرہائش ستھانگاہ تاں نہیں بنایا پر اتھے اپنی آتمکروحانی پڑھائی جاری رکھی، نال ہی نال اوہناں نے دلی وچّ صوفی ابھیاسکم جاری رکھیا۔ اوہ ہر سال رمضان دے مہینے وچّ بابا فرید دے نال اجودھن وچّ اپنا سماں گزاردے سن۔ ایہناں دے اجودھن دے تیسرے دورے وچّ بابا فرید نے ایہناں نوں اپنا وارث نیوکتتعینات کیتا، اتھوں واپسی دے نال ہی اوہناں نوں بابا فرید دے دیہانتانتقال دی خبر ملی۔
نجامدین،نظام الدین، [[دلی]] دے کول، گیاسپرغیاث پور وچّ بسن توں پہلاں دلی دے وکھ وکھ علاقیاں وچّ رہے۔ گیاسپر،غیاث پور، دلی دے کول، شہر دے رولے رپے اتے بھیڑ-بھڑکے توں دور ستھتواقع سی۔ اوہناں نے اتھے اپنااپنی اک “خانقاہ” بنایا،بنائی، جتھے وکھ وکھ سمدائےطبقےآں دے لوکاں نوں کھانا کھلایا جاندا سی، “خانقاہ” اک اجیہی جگہ بن گئی سی جتھے سبھ طرحاں دے لوکاں، چاہے امیر ہون جاں غریب، دی بھیڑ جماں رہندی سی۔
ایہناں دے بہت سارے مریداں نوں آتمکروحانی اچائی دی پراپتحاصل ہوئی، جنہاں وچّ شیخ نسیردیننصیرالدین موہمدمحمد چراغ-اے- دلی <ref>[http://timesofindia.indiatimes.com/Opinion/Editorial/In_The_Name_Of_Faith/rssarticleshow/msid-1922531,curpg-2.cms In The Name Of Faith] ''[[Times of India]]'', [[April 19]], [[2007]].</ref>,[[نسیردیننصیر الدین چراغ دہلوی]] اتے “[[امیر خسرو]]” شامل ہن، جو کہ پرسدھمشہوور ودوان، خیال/سنگیتکار، اتے [[دلی سلطنت]] دے شاہی کویشاعر دے نام نال پرسدھمشہور سن۔
ایہناں دی موت 3 اپریل 1325 نوں ہوئی۔ ایہناں دی درگاہ، نجامدیننظام الدین درگاہ دلی وچّ ستھتواقع ہے۔
==حوالے==
| 
