راجستھان دی تریخ
راجستھان دی تریخ صدیاں پرانی اے۔ بھارت دی ریاست راجستھان وادیٔ سندھ دی رہتل دا حصہ رہی اے۔ عہد وسطی وچ مغلیہ سلطنت دا عروج ہويا تے مغلاں نے راجپوتاں نوں وڈے عہدےآں توں نوازیا تے راجستھان دی راجپوتانہ ریاستاں توں ماتحاد قایم کرلیا۔ البتہ کچھ راجپوت ریاستاں نے مغل دی دوستی نوں قبول نہ کیتا تے ہمیشہ انہاں توں بر سر پیکار رہے۔ 18واں صدی وچ مغل دا تسلط بہت ہلکا ہوئے گیا تے خطہ دے زیادہ تر حصہ نوں مرہٹہ سلطنت نے اپنی حکومت وچ ملیا لیا۔ لیکن مرہٹہ سلطنت نوں حکومت راس نہ آئی تے بہت جلد اس دے سارے علاقے برطانوی راج دا حصہ بن گئے۔ برطانیہ نے وی متعدد ریاستاں دے نال اتحاد قائم کرلیا تے نوابی ریاستاں نوں باقی رکھیا۔ ایہ زمانہ قحط سالی تے معاشی عدم استحکام دا زمانہ اے۔ ہندوستان بھر وچ برطانیہ نے ايسے زمانہ وچ کئی ایجادات تے ترقی دے کم کیتے مثلاً ریل، ٹیلیگراف، جدید صنعت کاری وغیرہ۔ قانون آزادی ہند 1947ء دے راجپوتانہ دی کئی نوابی ریاستاں صوبہ راجستھان دا حصہ بن گئياں۔
تریخ
[سودھو]قدیم تریخ
[سودھو]راجستھان دے بوندی ضلع تے بھیلواڑا ضلع وچ 5,000 تا 2,00,000 سال پرانے آثار ملے نيں۔[۱] راجستھان دی قدیم مہذب تریخ 5000 سال پرانی اے۔ موجودہ جھنجھنو تے سیکر شہر تے جے پور دے ہور شہر جنہاں دی سرحداں ہریانہ توں ملدی نيں قدیم ویدک ریاست برہم ورت نگر دا حصہ سن۔ ویدک دی ہور ریاستاں مہیندر گڑھ تے ریواری سن۔ ایتھے توں ویدک فنون دی شروعات ہوئی تے سناتن تے دھرم دا آغاز ہويا۔ سناتن تے دھرم ہی موجودہ ہندو مت دیاں بنیاداں نيں۔ سب توں پہلے سرسوتی تے درشدوندی ندیاں بنیاں تے انہاں دے بعد برہم ورت ریاست قائم ہوئی۔ درشدوی ندی نوں بھارگو نے ویدک درشدوندی کہیا اے۔[۲] راجستھان دے کچھ علاقے وادیٔ سندھ دی رہتل وچ ہرپا دے زیر نگيں سن ۔ 19918ء وچ شمالی راجستھان دے کالی بنگا وچ کھدائی دے دوران وچ کچھ ایسی نشانیاں ملی نيں جنہاں توں ثابت ہُندا اے کہ اوتھے اک ندی سی جو ہن خشک ہوئے چکی اے تے ايسے ندی دے ساحل اُتے ہرپا دی بستیاں آباد سن۔ کچھ لوک اسنوں سرسوتی ندی کہندے نيں۔ ماہرین آثار قدیمہ دا مننا ہیکہ سرسوتی دے ذریعے ماضی بعید دے کئی راز افشا ہوئے سکدے نيں۔ راجسھان جغرافیہ ہی کچھ ایسا ہیکہ کئی بادشاہاں نے اپنی سلطنت نوں وسعت دینے دے لئی ادھر دا رخ کیتا۔ راجستھان 321 تا 184 ق م موریا سلطنت دا وی حصہ رہ چکيا اے۔
بھارت دی آزادی دے بعد راجستھان دا قیام
[سودھو]راجستھان بھارت دا اک اہم صوبہ اے۔ ایہ 30 مارچ 1949 نوں بھارت دا اک ایسا صوبہ بنا، جس وچ اوس ویلے دے راجپوتانہ دی طاقتور ریاستاں ولین ہوئیاں۔ بھرتپور دے جاٹ حکمران نے وی اپنی ریاست دے انظمام راجستھان وچ کیتا سی۔ راجستھان شبد دا مطلب اے: 'راجاواں دا ستھان' کیونجے ایتھے اہیر،گرجر، راجپوت، موریہ، جاٹ وغیرہ نے پہلے راج کیتا سی۔ بھارت دے آئینی اتہاس وچ راجستھان دا اساری اک اہم کامیابی سی۔ برٹش حکمرانان ولوں بھارت نوں آزاد کرنے دے اعلان کرنے دے بعد جدوں ستہ ہستانترن دی کاریہ واہی شروع کی، تبھی لگ گیا سی کہ آزاد بھارت دا راجستھان صوبہ بننا تے راجپوتانہ دے اوس ویلے دے حصہ دا بھارت وچ ولیہ اک دوبھر کاریہ ثابت ہوئے سکدا اے۔ آزادی دی اعلان دے نال ہی راجپوتانہ دے دیشی ریاستاں دے مکھیاواں وچ آزاد راجیہ وچ وی اپنی ستہ برقرار رکھنے دی ہوڑ سی مچ گئی سی، اس سمے حال راجستھان دی بھوگالک ستھدی دے نظریے توں دیکھو تاں راجپوتانہ دے اس بھوبھج وچ قل 19 دیشی ریاستاں، 3 ٹھکانے و اک مرکز شاست پردیش تھا۔مرکز شاست پردیش دا ناں اجمیر میرواڈا سی جو سِدھے مرکز یعنی اگریجاں دے ادھن سی۔ انہاں وچ اک ریاست اجمیر میرواڈا صوبہ نوں چھڈ کے شیش دیشی ریاستاں اُتے دیشی راجہ مہاراجاواں دا ہی راج سی۔ اجمیرمیرواڈا صوبہ اُتے برٹش شاسکےآں دا قبضہ تھا؛ اس کارن ایہ تاں سیگھے ہی آزاد بھارت وچ آ جاندی، مگر شیش 19 ریاستاں دا ولیہ ہونا یعنی ایکیکرن کر 'راجستھان' نامک صوبہ بنایا جانا سی۔ ستہ دی ہوڑ دے چلدے ایہ وڈا ہی دوبھر لگ رہیا سی کیونجے انہاں دیشی ریاستاں دے حکمران اپنی ریاستاں دے آزاد بھارت وچ ولیہ نوں دوسری پراتھمکتا دے روپ وچ دیکھ رہے سن ۔ انہاں دتی منگ سی کہ وے سالاں توں خود اپنے راجیاں دا راج چلاندے آ راے نيں، انہیںاس دا دیرگھکالین انبھو اے، اس کارن انہاں دتی ریاست نوں 'آزاد راجیہ' دا درجہ دے دتا جائے۔ نیڑے اک دشک دی اوہاپوہ دے بیچ 18 مارچ 1948 نوں شروع ہوئی راجستھان دے ایکیکرن دی عمل قل ست چرناں وچ اک نومبر 1956 نوں پوری ہوئی۔ اس وچ بھارت سرکار دے اوس ویلے دے دیشی ریاست تے گرہ وزیر سردار ولبھ بھائی پٹیل تے انہاں دے سچو وی۔ پی۔ مینن دی بھومیکا اتینت اہم سی۔ انہاں دتی سجھ بجھ توں ہی راجستھان دے حال سوروپ دا اساری ہوئے سکیا۔
راجستھان ایکیکرن توں متعلق انیہ اہم گلاں
[سودھو]راج۔ دے ایکیکرن وچ کل 8 سال 7 ماہ 14 دن یا 3144 دن لگے۔
بھارتی آزادی ایکٹ 1947 دی 8 وی دھارا یا 8 واں انوچھید وچ دیشی ریاستاں نوں خود فیصلہ سازی دا حق دتا گیا سی۔
ایکیکرن ہیتو 5 جولائی 1947 دا نے ریاستے سچوالیہ دی قیام کروائی گئی سی۔
اسکے ادھیکش سردار ولبھ بھائی پٹیل و سچو وی پی مینن سن ۔
ریاستی سچو دوارہ ریاستاں دے سامنے آزاد رہنے دی نمن شرط رکھی۔
1. جنہاں آبادی 10 لکھ توں ادھک ہونی چاہئیے۔
2. سالانہ آئے 1 کروڈ توں ادھک ہونی چاہئیے۔
اپریکت شرت و نوں پورا کرنے والی راج۔ وچ صرف 4 ریاستاں سی۔
جے پور، جودھپور، ادے پور، بیکانیر
پہلا قدم 18 مارچ 1948
[سودھو]سب توں پہلے الور، بھرتپور، دھولپر، و کرولی نامک دیشی ریاستاں دا ولیہ کر اوس ویلے دے بھارت سرکار نے فروری 1948 وچ اپنے خاص حق دا استعمال کر 'متسیہ یونین' دے ناں توں پہلا سنگھ بنایا۔ ایہ راجستھان دے اساری دی سمت وچ پہلا قدم سی۔ انہاں وچ الور و بھرتپور اُتے آروپ سی کہ انہاں دے حکمران راشٹرورتکنیک سرگرمیاں وچ لپت سن ۔ اس کارن سب توں پہلے انہاں دے راج کرنے دے حق کھو لئی گئے و انہاں دتی ریاست دا کم کاج دیکھنے دے لئی پرحکمران نیکت کر دتا گیا۔ ايسے دی وجہ توں راجستھان دے ایکیکرن دی سمت وچ پہلا سنگھ بن پایا۔ یدی پرحکمران نہ ہُندے تے راج کاج دا کم پہلے دی طرح راجہ ہی دیکھدے تاں انہاں دا ولیہ ناممکن سی کیونجے انہاں راجیاں دے راجہ ولیہ دا خلاف کر رہے سن ۔ 18 مارچ 1948 نوں متسیہ سنگھ دا افتتاح ہويا تے دھولپر دے اوس ویلے دے مہاراجہ ادیسنہ کواس دا راج پرمکھ منایا گیا۔اس دتی راجگڑھ الور رکھی گئی سی۔ متسیہ سنگھ نامک اس نويں راجیہ دا شیترپھل نیڑے تیس ہزار کلومیٹر سی، جنہاں آبادی لگ بھگ 19 لکھ تے سالانہ آئے اک کروڈ 83 لکھ روپے سی۔ جدوں متسیہ سنگھ بنایا گیا تبھی ولیہ پتر وچ لکھ دتا گیا کہ بعد وچ اس سنگھ دا 'راجستھان' وچ ولیہ کر دتا جائیگا۔
دوسرا قدم 25 مارچ 1948
[سودھو]راجستھان دے ایکیکرن دا دوسرا قدم پچیس مارچ 1948 نوں آزاد دیشی ریاستاں کوٹا، بوندتی، جھالاواڈ، ٹونک، ڈونگرپر، بانسواڈا، پرتاپگڈھ، کشنگڈھ تے شاہپرا نوں ملیا کے بنے راجستھان سنگھ دے بعد پورا ہويا۔ راجستھان سنگھ وچ ولیہ ہوئی ریاستاں وچ کوٹا وڈی ریاست سی، اس کارناس دے اوس ویلے دے مہاراجہ مہاراو بھیمسنہ نوں راج پرمکھ بنایا گیا۔ بوندی دے اوس ویلے دے مہاراو بہادر سنگھ راجستھان سنگھ دے راج پرمکھ بھیمسنہ دے وڈے بھائی سن، اس کارن انہاں نوں ایہ گل اکھری کہ چھوٹے بھائی دی 'راجپرمکھدا' وچ وے کم کر رہے اے۔ اس ایرشیا دی پرندی تیسرے قدم دے روپ وچ سامنے آئی۔
تیسرا قدم 18 اپریل 1948
[سودھو]بوندی دے مہاراو بہادر سنگھ نئيں چاہندے سن کہ انہاں نوں اپنے چھوٹے بھائی مہاراو بھیمسنہ دی راجپرمکھدا وچ کم کرنا پڈے، مگر وڈے راجیہ دی وجہ توں بھیمسنہ نوں راج پرمکھ بنانا اوس ویلے دے بھارت سرکار دی مجبوری سی۔ جدوں گل نئيں بنی تاں بوندی دے مہاراو بہادر سنگھ نے ادے پور ریاست نوں پٹایا تے راجستھان سنگھ وچ ولیہ دے لئی راجی کر ليا۔اس دے پِچھے منشا ایہ سی کہ بڈی ریاست ہونے دے کارن ادے پور دے مہا رانا نوں راج پرمکھ بنایا جائیگا تے بوندی دے مہاراو بہادر سنگھ اپنے چھوٹے بھائی مہاراو بھیم سنگھ دے ماتحت رہنے دی مجبوری توں بچ جائی گے تے اتہاس دے پناں وچ ایہ درج ہونے توں بچ جائیگا کہ چھوٹے بھائی دے راج وچ وڈے بھائی نے کم کیتا۔ 18 اپریل 1948 نوں راجستھان دے ایکیکرن دے تیسرے قدم وچ ادے پور ریاست دا راجستھان سنگھ وچ ولیہ ہويا اوراس دا نواں ناں ہويا 'سنیکت راجستھان سنگھ'۔ مانکیہ لعل ورما دے نیترتو وچ بنےاس دے وزیر منڈل وچ ادے پور دے مہا رانا بھوپال سنگھ نوں راج پرمکھ بنایا گیا، کوٹا دے مہاراو بھیمسنہ نوں ورشٹھ اپراجپرمکھ بنایا گیا۔ تے کچھ اس طرح بوندی دے مہاراجہ دی چال وی سپھل ہوئے گئی۔
چھوتھا قدم تیس مارچ 1949
[سودھو]اس توں پہلے بنے سنیکت راجستھان سنگھ دے اساری دے بعد اوس ویلے دے بھارت سرکار نے اپنا دھیان دیشی ریاستاں جودھپور، جے پور، جیسلمیر تے بیکانیر اُتے مرتکز کیتا تے اس وچ سپھلدا وی ہتھ لگی تے انہاں چاراں ریاستو دا ولیہ کرواکر اوس ویلے دے بھارت سرکار نے تیس مارچ 1949 نوں ورہتر راجستھان سنگھ دا اساری کيتا، جس دا افتتاح بھارت سرکار دے اوس ویلے دے ریاستی تے گرہ وزیر سردار ولبھ بھائی پٹیل نے کیتا۔ بیکانیر ریاست نے سروپرتھم بھارت وچ ولایہ کیہ۔ ایہی ٣٠ مارچ اج راجستھان دی قیام دا دن منیا جاندا اے۔ اس کارن اس دن نوں ہر سال راجستھان دن دے روپ وچ منایا جاندا اے۔ حالانکہ حالے تک چار دیشی ریاستو دا ولیہ ہونا باقی سی، مگر اس ولیہ نوں اِنّا اہمیت نئيں دتا جاندا، کیونجے جو ریاستے بچی سی وے پہلے قدم وچ ہی 'متسیہ سنگھ' دے ناں توں آزاد بھارت وچ ولیہ ہوئے چورگی۔ الور، بھترپر، دھولپر و کرولی نامک انہاں ریاستو اُتے بھارت سرکار دا ہی آدھپتیہ سی اس کارن انہاں دے راجستھان وچ ولیہ دی تاں ماتر اپچارکدا ہی ہونی سی۔
پنجواںقدم 15 مئی 1949
[سودھو]پندرہ مئی 1949 نوں متسیہ سندھ دا ولیہ گریٹر راجستھان وچ کرنے دی اپچارکدا وی بھارت سرکار نے نبھا دی۔ بھارت سرکار نے 18 مارچ 1948 نوں جدوں متسیہ سنگھ بنایا سی تبھی ولیہ پتر وچ لکھ دتا گیا سی کہ بعد وچ اس سنگھ دا راجستھان وچ ولیہ کر دتا جائیگا۔ اس کارن وی ایہ قدم اپچارکدا ماتر منیا گیا۔
چھیواں قدم 26 جنوری 1950
[سودھو]بھارت دا آئین لاگو ہونے دے دن 26 جنوری 1950 نوں سراوہی ریاست دا وی ولیہ گریٹر راجستھان وچ کر دتا گیا۔ اس ولیہ نوں وی اپچارکدا منیا جاندا اے کیونجے ایتھے وی بھارت سرکار دا کنٹرول پہلے توں ہی سی۔ دراصل جدوں راجستھان دے ایکیکرن دی عمل چل رہی سی، تب سراوہی ریاست دے حکمران نابالغ سن ۔ اس کارن سراوہی ریاست دا کم کاج دوواگڈھ دی مہارانی دی ادھیکشتا وچ ایجینسی کونسل ہی دیکھ رہی سی جس دا گٹھن بھارت دی ستہ ہستانترن دے لئی کیتا گیا سی۔ سراوہی ریاست دے اک حصہ آبو دیلواڈا نوں لےکے اختلاف دے کارن اس قدم وچ آبو دیلواڈا تحصیل نوں بمبئی تے شیش ریاست ولیہ راجستھان وچ کیہ گیا۔
ستواں قدم اک نومبر 1956
[سودھو]اب تک وکھ چل رہے آبو دیلواڈا تحصیل نوں راجستھان دے لوک کھونا نئيں چاہندے سن، کیونجے ايسے تحصیل وچ راجستھان دا کشمیر کہیا جانے والا آبوپروت وی آندا سی، دوسرے راجستھانی، بچ چکے سراوہی واسیاں دے رشتےدار تے کئیاں دی تاں زمین وی دوسرے راجیہ وچ جا چورگی۔ آندولن ہوئے راے سن، آندولن کاریاں دے جایج کارن نوں بھارت سرکار نوں مننا پيا تے آبو دیلواڈا تحصیل دا وی راجستھان وچ ولیہ کر دتا گیا۔ اس قدم وچ کچھ بھج ادھر ادھر کر جغرافیائی تے سماجی ترٹی وی سدھاری گیا۔اس دے تحت مدھیہ پردیش وچ شامل ہوئے چکے سنیل تھاپا شیتر نوں راجستھان وچ ملایا گیا تے جھالاواڈ ضلعے دے اپ جلا سرنوج نوں مدھیہ پردیش نوں دے دتا گیا۔
اسی دے نال اج توں راجستھان دا اساری یا ایکیکرن پورا ہويا۔ جو راجستھان دے اتہاس دا اک اندی مہندی کاریہ سی ١ نومبر ١٩٥٦ نوں راج پرمکھ دا عہدہ ختم کرکے گورنر دا عہدہ سرجت کیتا گیا سی۔ کلال چوپدار مسلم سن
حوالے
[سودھو]- ↑ Lua error in package.lua at line 80: module 'Module:Citation/CS1/COinS' not found.
- ↑ Sudhir Bhargava, "Location of Brahmavarta and Drishadwati river is important to find earliest alignment of Saraswati river" Seminar, Saraswati river-a perspective, Nov. 20-22, 2009, Kurukshetra University, Kurukshetra, organised by: Saraswati Nadi Shodh Sansthan, Haryana, Seminar Report: pages 114-117