رانی گٹ
Ranigat was built on a mountaintop overlooking the Valley of Peshawar | |
Lua error in ماڈیول:Location_map at line 502: Unable to find the specified location map definition: "Module:Location map/data/Khyber Pakhtunkhwa" does not exist. | |
مقام | ضلع بونیر خیبر پختونخوا پاکستان |
---|---|
متناسقات | 34°13′50″N 72°26′56″E / 34.2306°N 72.4488°Eمتناسقات: 34°13′50″N 72°26′56″E / 34.2306°N 72.4488°E |
تاریخ | |
قیام | 2nd century عام زمانہ |
متروک | 6th century |
ادوار | گندھارا |
Site notes | |
ماہرین آثار قدیمہ | Alexander Cunningham Henry Walter Bellew |
Official name | Archaeological Site of Ranigat |
Type | Tentative listing |
Criteria | ii, iv |
Reference no. | 1879 |
رانی گٹ (انگریزی: Ranigat) پاکستان دا اک کھنڈر جو Buner Valley وچ واقع اے۔[۱]
پشاور توں تقریباً 140 کلومیٹر تے ضلع صوابی دے شمال مغرب وچ 20 کلومیٹر دور نوگرام پنڈ دے نیڑے پہاڑی چوٹی اُتے واقع 2 ہزار سال پرانے ’رانی گٹ‘ دے آثار اج وی اس خطے دی عظمت رفتہ دی دلیل نيں۔ سوات دے مرکزی شہر مینگورہ توں تقریباً 4 گھینٹے دی مسافت طے کرنے دے بعد اِنہاں آثار تک رسائی حاصل کيتی جاسکدی اے۔
رانی گٹ دی وجۂ تسمیہ اوہ وڈا پتھر اے جس دے اُتے رانی سرِشام بیٹھ کر ہواخوری کيتا کردی سی۔ تاریخی کتاباں وچ رقم اے کہ دریائے سندھ دا تازہ پانی ملکہ دا پسندیدہ مشروب سی۔ اگرچہ دریا، رانی گٹ آثار توں کافی فاصلے اُتے اے مگر فیر وی تازہ پانی رانی گٹ تک منٹاں دے حساب توں پہنچکيا سی۔ اس عمل نوں سرانجام دینے دی خاطر ملکہ نے اک انسانی ہتھوں دی زنجیر تشکیل دتی سی۔ پہلا خادم پانی دریائے سندھ توں اک خاص برتن وچ اٹھاندا تے دوڑ کر اسنوں مخصوص فاصلے اُتے کھڑے دوسرے خادم دے حوالے کردا، فیر دوسرا تیسرے دے حوالے کردیندا وعلیٰ ہذا القیاس تے اس طرح تازہ پانی ملکہ دی خدمت وچ حاضر کيتا جاندا تے اوہ اسنوں نوش جاں فرماندی۔
مذکورہ پتھر محل دے آثار توں کوئی اک ہزار توں 12 سو میٹر دی دوری اُتے اج وی ايسے شان توں ایستادہ اے۔ اس پتھر تے رانی دا محبت بھریا رشتہ سی، جس اُتے بیٹھ کر رانی نہ صرف اپنی عبادت کيتا کردی سی بلکہ اک طرح توں واچ ٹاور دا کم وی لیا کردی سی۔
رانی گٹ دا شمار گندھارا رہتل دے معلوم مشہور تے وڈے آثار دے طور اُتے ہُندا اے۔ اس علاقے اُتے مختلف ادوار وچ مختلف حملہ آور ہوئے گزرے نيں، جنہاں وچ سکندر اعظم وی شامل اے۔ مذکورہ آثار 4 مربع کلومیٹر دے احاطے اُتے بکھرے پئے نيں، جس دی اک طویل تریخ اے۔ ایہ جگہ اورنوس دے قلعے دے ناں توں مشہور سی تے ایہ پورا علاقہ رانی گٹ دی نمائندگی کردا اے۔
دراصل تریخ وچ ’اورا‘ نامی اک راجا گزریا اے جو تخت بھائی دا حکمران سی، اُس دی ملکہ ’رانی‘ دے ناں توں مشہور سی، رانی گٹ ايسے رانی دا راجگڑھ سی۔
ضلع بونیر دے آثار دا بغور مطالعہ کرنے والے حیدر علی اخوند خیل دے مطابق، ’رانی گٹ دے آثار دا بغور جائزہ لینے دے بعد ایہ وثوق توں کہیا جاسکدا اے کہ انہاں وچ مختلف ادوار تے تہاذیب دی نشانیاں ملدی نيں۔ 327 ق م وچ جدوں سکندرِ اعظم اودھیانہ وچ داخل ہويا تے اس نے مختلف علاقےآں نوں زیر تے زبر کيتا، فیر ایلم دے راستے اوہ بونیر وچ داخل ہويا۔ سکندرِ اعظم دے لئی اس قلعہ نوں فتح کرنے دا عمل اک وڈی مہم جوئی دے مصداق سی، اس نے رانی گٹ وچ قائم اس محل نوں فتح کيتا، ایہ اک طرح توں اودھیانہ دا آخری قلعہ سی۔ اس دے بعد سکندرِ اعظم ہُن دے مقام توں ہُندے ہوئے ٹیکسلا جا پہنچیا۔ ٹیکسلا دے بادشاہ نے اسنوں خوش آمدید کہیا، جس دے بعد سکندر اعظم نے راجا پورس نوں شکستِ فاش دے کے اگے مہم جوئی جاری رکھی۔‘
حیدر علی ہور کہندے نيں کہ رانی گٹ دا جے تاریخی حوالے توں جائزہ لاں تاں اس پورے علاقے نوں نوگرام دے ناں توں پکاریا جاندا اے ۔’دراصل اس زمانہ وچ تن شہزادے سن، اک نوگرام، دوسرا سیندا رام تے تیسرا باگرام۔ تریخ وچ رقم اے کہ پشاور دا پُرانا ناں باگرام سی۔ علاقہ ٹوپئی سیندا رام دے ناں توں آباد سی تے بونیر وچ خدوخیل دا علاقہ جتھے اج کل رانی گٹ دے آثار پائے جاندے نيں، کسی زمانے وچ نوگرام دے ناں توں اک ریاست دی شکل وچ آباد علاقہ سی تے رانی گٹ اس دا سب توں وڈا قلعہ سی۔‘
فاہیان نے اپنے سفر نامے وچ وی نوگرام دے علاقے دا ذکر کيتا اے، سفرنامے دا ترجمہ کسی دور وچ انگریزی وچ ہويا سی جسنوں اردو وچ حواشی دے نال یاسر جواد نے ترجمہ کيتا اے۔ کتاب دا مطالعہ کرنے توں پتہ چلدا اے کہ اس وچ فاہیان نے اوچنگ دی بادشاہت تے ایتھے دے گرد تے پیش کيتی جو منظر کشی دی اے۔ اس طرح جنہاں تھاںواں دی نشان دہی کيتی گئی اے اس توں صاف ظاہر ہُندا اے کہ ہندوستان دی انتہائی شُمال دی جانب واقع اوچنگ دی بادشاہت تے ایتھے پتھر دا گھر، اسٹوپا، سنگی چوکور بادشاہ دی گدی وغیرہ خدوخیل وچ وسیع پیمانے اُتے پھیلے نوگرام ہی دے موجودہ کھنڈر تے ایتھے ایستادہ تھاںواں نيں۔ کیونجے اِنّے وسیع پیمانے اُتے آثارِ قدیمہ تے مذکورہ تھاںواں تے کدرے نئيں ملدے۔
اس حوالے توں حیدر علی اخوند خیل دے اک تحقیقی مقالے دا پیراگراف ملاحظہ ہو، ’اس پہاڑ دے جنوب مشرق وچ پتھر دا اک گھر اے، جس وچ دو کمرے نيں۔ اس (بادشاہ دے گھر) دے سامنے دس قدم دے فاصلے اُتے اک چوکور پتھر اے، جس اُتے ’بادشاہ’ بیٹھیا کردا سی۔ بادشاہ اشوک نے اس جگہ دے احترام وچ ایتھے اک اسٹوپا بنوایا۔ اسٹوپا دے جنوب وچ اک لی (لی، میل دے پنجويں حصے دے برابر ہُندا اے ) دے فاصلے اُتے بادشاہ دا مکان اے۔ پہاڑ توں اُتردے ہوئے شمال دی طرف 50 قدم دے فاصلے اُتے اوہ جگہ آندی اے جتھے شہزادہ تے شہزادی نے اک دوسرے توں وکھ ہوئے بغیر درخت دے گرد چکر لگائے تے جتھے برہمناں نے انہاں نوں اِنّا ماریا کہ انہاں دا خون زمین اُتے ٹپکنے لگا۔ درخت ہن وی موجود اے تے اسنوں دتے گئے خون دے قطرے وی محفوظ نيں۔ اوتھے پانی دا اک چشمہ اے ۔’
مندرجہ بالا متن دی روشنی وچ جنہاں تھاںواں دی نشان دہی کيتی گئی اے اوہ مقام یقیناً نوگرام ہی اے۔ اوچنگ (ادھیانہ) اے، جسنوں ہیون سانگ نے اپنے سفر نامے وچ اوچنگ نا لکھیا اے۔ تے ایہی مقام سن تیو نوں عبور کرنے دے بعد ہی آندا اے۔ اس ناں دا مطلب اے ’باغ‘۔ سنسکرت وچ اجین (udyana) علاقے دا ایہ ناں اس لئی پيا، کیونجے پہلے چکرورتی راجا دا باغ ایتھے ہويا کردا سی۔ فاہیان اس بارے وچ تذکرہ کرنے والا اولین چینی نيں۔ ہیون سانگ نے اُسنوں اوچنگ نا لکھیا اے جو درست ترین منیا جاندا اے۔
رانی گٹ دے آثار وچ اک وڈا کمرہ نما پتھر وی اے جتھے کسی زمانہ وچ سنگتراش بیٹھیا کردا سی۔ حیدر علی اخوند خیل دی کتاب دے مطابق، ’اس جگہ بیٹھ کر سنگتراش مورتیاں تیار کردا سی تے اس دی خاطر پتھر تخت بھائی توں اونٹھاں دے ذریعے لیائے جاندے سن تے ایتھے توں گوتم بدھ دی انہاں مورتیاں نوں تبلیغی مقاصد دے لئی دوسرے علاقےآں نوں بھیج دتا جاندا سی، اس وجہ توں اس علاقے نوں بدھ پیروکاراں دے لئی اک طرح توں مرکز دی حیثیت حاصل سی۔‘
رانی گٹ اُتے روشنی ڈالدے ہوئے رقم کردے نيں کہ، ’گندھارا رہتل وچ رانی گٹ دنیا دی سب توں وڈی رہتل اے۔ ایتھے وڈے اسٹوپے دے نال لاتعداد چھوٹے چھوٹے اسٹوپے نيں۔ مشرق وچ چھوٹے چھوٹے بغیر چھت دے کمرے نيں، جنہاں نوں پتھراں نوں تراش کر تعمیر کيتا گیا اے۔ ایتھے مذہبی راہنماواں دے بیٹھنے دے لئی علیحدہ تے شاگرداں دے بیٹھنے دے لئی علیحدہ نشست گاہ نيں۔‘
آثار دے احاطے وچ لگے اک بورڈ دے مطابق، ’ایچ ایچ کول (H.H Cole) دی نگرانی وچ پہلی بار 1883ء وچ انہاں آثار دی کھدائی کيتی گئی، جس دے بعد اے اسٹین تے ایم اے فاؤچر (A. Stein & M.A Foucher) نے وی انہاں آثار دی سیر کیتی۔ 1920ء وچ آرکیالوجیکل سروے آف انڈیا دی ٹیم نے وی انہاں آثار دا معائنہ کيتا۔ آخر وچ کیوٹو یونیورسٹی جاپان دی آرکیالوجیکل مشن نے ایتھے اک وڈے پیمانے اُتے کھدائی دی تے آثار نوں محفوظ کرنے دا بیڑا وی اٹھایا۔ ایہ کم 1959ء توں لے کے 2005ء تک جاری رکھیا گیا۔ مذکورہ مشن نے نہ صرف کھدائی دی اے بلکہ پہاڑی وچ آثار تک تقریباً 500 سیڑھیاں تے لوہے دی باڑ وی بنائی۔‘
مذکورہ بورڈ دے مطابق رانی گٹ دے موجودہ آثار پہلی صدی عیسوی توں لے کے چھیويں صدی عیسوی تک دے نيں،
ہور ویکھو
[سودھو]حوالے
[سودھو]سانچہ:پاکستان-نامکمل | سانچہ:پاکستان-جغرافیہ-نامکمل |