عتبہ بن ابی لہب
عتبہ بن ابی لہب | |
---|---|
(عربی وچ: عتبة بن عبدالعزى بن عبدالمطلب الهاشمي القرشي) | |
معلومات شخصیت | |
مقام پیدائش | |
وفات |
|
شہریت | جزیرہ نما عرب |
زوجہ | رقیہ بنت محمد [۱] |
والد | ابو لہب |
والدہ | ام جمیل |
بہن/بھائی | عتیبہ بن ابی لہب ، خالدہ بنت ابی لہب ، عزہ بنت ابی لہب
|
عملی زندگی | |
پیشہ | وپاری |
عسکری خدمات | |
لڑائیاں تے جنگاں | غزوہ حنین ، غزوہ طائف |
ترمیم |
حضرت عتبہ بن ابی لہب صحابی رسول سن ۔عتبہ پیغمبر اسلام دے اس سب توں وڈے دشمن دے فرزند سن
ناں ونسب
[سودھو]عتبہ نام، مشہور دشمنِ اسلام ابو لہب انہاں دا باپ سی، نسب نامہ ایہ اے ،عتبہ بن ابی لہب ابن عبدالمطلب بن ہاشم بن عبد مناف بن قصی قرشی ہاشمی،ابولہب آنحضرتﷺ دا چچا تھا،اس رشتہ توں عتبہ آپ دے ابن عم سن ۔
اسلام
[سودھو]عتبہ پیغمبر اسلام دے اس سب توں وڈے دشمن دے فرزند سن جس نے بھتیجے دی تحقیر مسلماناں دی ایذا رسانی اوراسلام دی بیخ کنی وچ کوئی دقیقہ اٹھا نہ رکھیا سی فیر وی انہاں کااورآنحضرتﷺ دا گوشت وپوست اک سی، خون دا اثر کتھے جاتااے، چنانچہ جدوں مکہ فتح ہويا تے معاندین اسلام دا شیرازہ بکھر چکيا تاں آنحضرتﷺ نوں چچیرے بھائی دا خیال آیا،حضرت عباسؓ توں پُچھیا تواڈے دونے بھتیجاں (عتبہ تے معتب) نوں نئيں دیکھیا ،معلوم نئيں کتھے نيں،عباسؓ نے کہیا مشرکین قریش دے نال اوہ وی مکہ چھڈ کے کدرے نکل گئے نيں ، فرمایا جاؤ جتھے کدرے ملیاں لے آؤ، اس ارشاد اُتے حضرت عباسؓ تلاش وچ نکلے اوردوناں نوں لبھ کر کہیا چلو تسيں نوں رسول اللہ ﷺ نے یاد فرمایا اے ؛چنانچہ ایہ دونے چچا دے نال بھائی دی خدمت وچ حاضر ہوئے،آپ نے اسلام پیش کيتا ،اب انکار دا وقت گذر چکيا تھا،اس لئی بلاتامل قبول کر ليا، ،قبول اسلام دے بعد آنحضرتﷺ دونے دا ہتھ پکڑے ہوئے بابِ کعبہ تے حجر اسود دے درمیان وچ لیا کے کچھ دعا کيتی ،دعا توں واپسی دے وقت چہرہ انور وفور مسرت توں چمک رہیا تھا،عباس نے کہیا خدا آپ نوں ہمیشہ خوش رکھے،آپ دے چہرہ اُتے مسرت دے آثار دیکھ رہیا ہون، فرمایا ميں نے اپنے انہاں دونے بھائیاں نوں خدا توں منگیا سی، اس نے مینوں دیدتا ایہ مسرت ايسے دا نتیجہ اے۔ [۲]
غزوات
[سودھو]اسلام دے بعد مکہ ہی وچ رہے، البتہ بعض غزوات وچ شریک ہونے دے لئی مدینہ آجاندے سن ؛چنانچہ غزوۂ حنین وچ آنحضرتﷺ دے نال شریک ہوئے تے اس فدویت اورجانثاری دے نال کہ جدوں ساری فوج وچ اضطراب پیدا ہو گیا اوربوہت سارے مسلماناں دے پیر عارضی طور توں اکھڑگئے،اس وقت وی انہاں دے پیراں وچ لغزش نہ آئی ،حنین دے بعد طائف وچ وی نال سن ۔ [۳]
وفات
[سودھو]انہاں دے زمانہ وفات دی تصریح نئيں ملدی، لیکن عہد صدیقی تے فاروقی وچ کدرے نظر نئيں آندے،اس توں قیاس ہُندا اے کہ حضرت ابوبکرؓ ہی دے زمانہ وچ وفات پاچکے سن، حافظ ابن حجر عسقلانی دی وی ایہی رائے اے۔ [۴]