عظیم دہشت دے آرمینیائی متاثرین

آزاد انسائیکلوپیڈیا، وکیپیڈیا توں

گریٹ پرج دے آرمینیائی متاثرین کا حوالہ بوہت سارے دانشوراں، ادیباں تے شاعراں، سیاسی، مذہبی تے عسکری شخصیتاں تو‏ں اے جو جوزف اسٹالن دے دور حکومت وچ ۱۹۳۶ تو‏ں ۱۹۴۳ تک گریٹ پرج دے دوران مارے گئے سن ۔اشاره به تعدادی از روشنفکران، نویسنده و شاعر، شخصیت‌های سیاسی، مذهبی و نظامی دارد که در طول

پس منظر[سودھو]

دی گریٹ پرج یو ایس ایس آر وچ ۱۹۳۶ تو‏ں ۱۹۳۸ تک سیاسی جبر د‏‏ی کارروائی اے، جو جزوی طور اُتے ۱۹۴۳ تک جاری رہی۔ ۱۸۳۶ دے بعد تو‏ں، بوہت سارے آرمینیائی اسکولاں نو‏‏ں زارسٹ روسی مرکزی حکومت دے حکم تو‏ں بند کر دتا گیا اے، تے باقی تعلیمی ادارےآں وچ آرمینیائی زبان د‏‏ی تعلیم اُتے سخت پابندی عائد کر دتی گئی ا‏‏ے۔ زارسٹ روس د‏‏ی حکومت دے بعد وی، یعنی سوویت سوشلسٹ جمہوریہ دے دور وچ ، انہاں نے آرمینیائی کلیسا دے معاملات وچ انتہائی سنگین طریقے تو‏ں مداخلت کيتی۔ پر، اس دور تو‏ں جدو‏ں عظیم آرمینیائی سرپرست نو‏‏ں "خوراں اول" (۱۹۳۲) مقرر کيتا گیا تے بکھرے ہوئے آرمینیائی کمیونٹی دے نال چرچ دے تعلقات سوویت حکومت دے دباؤ د‏‏ی وجہ تو‏ں کچھ کم ہوئے نيں [۱] ; پر، انہاں پابندیاں دا خاتمہ ۱۹۳۸ وچ خورین اول دے قتل تے مرکزی حکومت کیت‏‏ی طرف تو‏ں چرچ د‏‏ی جائیداد د‏‏ی ضبطی تے ایکمیڈزین کیتھیڈرل اُتے پابندی دے نال ہويا ، جس نے آرمینیائی باشندےآں نو‏‏ں زیر زمین چرچ دا رخ کرنے اُتے مجبور کيتا۔ [۲]

۱۹۳۷ وچ ، سٹالن اناستاس میکویان ، جارجی مالینکوف تے لاورینٹی بیریا دے نال، یریوان نو‏‏ں ۳۰۰ د‏‏ی لسٹ دے نال ارمینیا د‏‏ی کمیونسٹ پارٹی (سوویت یونین) د‏‏ی تحلیل د‏‏ی نگرانی دے لئی بھیجیا گیا، جس دے زیادہ تر اراکین پرانے بالشویک سن ۔ اس دے بوہت سارے رہنما گریٹ پرج دا شکار ہو گئے۔ اناستاس میکویان نے انہاں نو‏‏ں رہیا کرنے د‏‏ی بہت کوششاں کيتياں لیکن انہاں نو‏ں خود حکومت نے سینکڑاں ہور لوکاں دے نال گرفتار ک‏ر ک‏ے جیل بھیج دتا۔ [۳]

سٹالن دے ماتحت سوویت یونین وچ رہنے والی ہور نسلی اقلیتاں وی گریٹ پرج دا شکار ہوئیاں۔ ۱۹۳۶ وچ ، لارنس بیریا تے سٹالن نے مختلف بہانےآں تو‏ں دسیاں ہزار آرمینیائی باشندےآں نو‏‏ں جلاوطن یا سائبیریا بھیج دتا۔ دونے آرمینیا نو‏‏ں جارجیا دے نال الحاق کرنے دے بہانے آرمینیا د‏‏ی آبادی نو‏‏ں ۷۰۰٬۰۰۰ تو‏ں کم کرنے د‏‏ی کوشش ک‏ر رہ‏ے سن ۔ [۲]

قربانیان ارمنی در پاکسازی بزرگ[سودھو]

ردیف تریخ اعدام و محل لوک عکس شغل - سمت
۱ ۲۸ مارچ ۱۹۳۱ هوهانس هاخوردیان سیاست‌مدار
۲ ۹ جولائ‏ی ۱۹۳۶ [۴] در تفلیس[۴] آغاسی خانجیان دبیر اول حزب کمونیست ارمنستان ۱۹۳۰ تو‏ں ۱۹۳۶ میلادی
۳ ۲۵ اگست ۱۹۳۶

در مسکو[۵]
واغارشاک تر-واهانیان انقلابی بلشویک
- ۱۹۳۷ ژرژ آقابکوف سیاستدان
۴ ۲۷ جون ۱۹۳۷ آمادونی وارتاپتیان سیاست‌دان
۵ جولائ‏ی ۱۹۳۷[۶] آکسل باکونتس شاعر
۶ ۲۱ اگست ۱۹۳۷ ساهاک در-گابریلیان انقلابی بلشویک
۷ ستمبر ۱۹۳۷ سارگیس کاسیان انقلابی بلشویک - سیاستدان [۷]
۸ ۱۰ ستمبر ۱۹۳۷ هاک هوسپیان فرد نظامی و سیاستدان
۹ ۲۰ ستمبر ۱۹۳۷[۸] لوون کاراخان انقلابی بلشویک
۱۰ ۲۲ نوامبر ۱۹۳۷ مُوْسِس سیلیکیان نظامی - جنریل
۱۱ ۲۷ نوامبر ۱۹۳۷ در ایروان[۹]

یقیشه چارنتس شاعر و فعال مدنی[۱۰]
۱۲ ۲۷ نوامبر ۱۹۳۷ روبن روبنوف سیاستدان
۱۳ ۱۰ دسمبر ۱۹۳۷ کریستاپور آراراتیان نظامی - ژنرال
۱۴ ۱۱ دسمبر ۱۹۳۷ در مسکو

هاک بژیشکیان نظامی - جرنیل
۱۵ ۱۹۳۷ میلادی سارگیس لوکاشیان سیاستدان
۱۶ ۱۹۳۸ آبراهام گولویان سیاست‌مدار
۱۷ ۱۹ مارچ ۱۹۳۸[۱۱] آشخاربک کالانتار باستان‌شناس
۱۸ ۶ اپریل ۱۹۳۸[۱۲] خورن یکم جاثلیق اعظم ارمنیان
۱۹ ۲۱ اپریل ۱۹۳۸[۱۳] سورن شادونتس سیاستدان
۲۰ ۲۱ اپریل ۱۹۳۸ هایکاز کوستانیان سیاستدان
۲۱ ۱۸ جولائ‏ی ۱۹۳۸[۱۴] واهان توتوونتس نویسنده
۲۲ ۱ اگست ۱۹۳۸ آلکساندر بکزادیان سیاستدان
۲۳ ۱۹۳۸ میلادی[۱۵] هوهانس کاچازنونی اولین نخست‌وزیر اولین جمهوری ارمنستان
۲۴ ۲۶ فروری ۱۹۳۹[۱۶][۱۷] لوون میرزویان سیاستدان
۲۵ ۲۲ دسمبر ۱۹۴۱ هاکوب هوهانیسیان بیوشیمی‌دان و شیمی‌دان
۲۶ ۱۹۴۳ میلادی[۱۸] زابل یسایان استاد ادبیات، رمان‌نویس و مترجم

متعلقہ مضامین[سودھو]

فوٹ نوٹ[سودھو]

  1. Matossian. Impact of Soviet Policies, pp. 150, 194.
  2. ۲.۰ ۲.۱ Bauer-Manndorff, Elisabeth (1981). Armenia: Past and Present. New York: Armenian Prelacy, p. 178.
  3. Tucker, Robert (1992). Stalin in Power: The Revolution from Above, 1928–1941. New York: W.W. Norton & Company. pp. 488–489. ISBN 0-393-30869-3. 
  4. ۴.۰ ۴.۱ Adalian 2010, p. ۳۸۳.
  5. سائیٹ غلطی:نا منیا جان والا <ref> ٹیگ کوئی لکھت نئیں دتی گئی اتے پتے Ter-Vaganyan لئی۔
  6. Bardakjian, Kevork B. (2000). A Reference Guide to Modern Armenian Literature, 1500–1920: With an Introductory History. Detroit: Wayne State Univ. Press. p. 302. ISBN 978-0-8143-2747-0. 
  7. Adalian 2010, p. ۳۷۴.
  8. Rogovin, Vadim (2009). Stalin's Terror of 1937–1938: Political Genocide in the USSR. Oak Park, MI: Mehring Books. p. 112. ISBN 978-1-893638-04-4. 
  9. Nichanian, Marc (2002). Writers of Disaster: Armenian Literature in the Twentieth Century, Volume 1. Princeton, NJ: Gomidas Institute. p. 2. ISBN 978-1-903656-09-9. 
  10. Coene, Frederik (2010). The Caucasus: an introduction. London: Routledge. p. 204. ISBN 978-0-415-48660-6. 
  11. Ter Minassian, Taline (2007). Erevan: la construction d'une capitale à l'époque soviétique (in French). Rennes: Presses universitaires de Rennes. p. 44. ISBN 2753503699. 
  12. Payaslian, Simon (2007). The History of Armenia. New York: Palgrave Macmillan. p. 179. ISBN 978-1-4039-7467-9. 
  13. "Шадунц Сурен Константинович". Sakharov Center. http://www.sakharov-center.ru/asfcd/martirolog/?t=page&id=15389. Retrieved on
    25 ستمبر 2013. 
  14. "Vahan Totovents". writers.am. https://web.archive.org/web/20190329185608/http://www.writers.am/en/portfolio-item/vahan-totovents/. Retrieved on
    21 ستمبر 2013. 
  15. Walker 1990, p. ۴۲۴.
  16. "Мирзоян Левон Исаевич". Sakharov Center. http://www.sakharov-center.ru/asfcd/martirolog/?t=page&id=17137. Retrieved on
    25 ستمبر 2013. 
  17. "Мирзоян Левон Исаевич". دانشنامه بزرگ شوروی. http://dic.academic.ru/dic.nsf/bse/109502/Мирзоян. Retrieved on
    25 ستمبر 2013. 
  18. Ruth Bedevian. "Zabel Yessayan Biography". Armenianhouse. http://armenianhouse.org/yesayan/bio-en.html. Retrieved on
    10 اکتوبر 2011. 

ذرائع[سودھو]

سانچہ:کھبے طرف

  • . 

سانچہ:کھبے طرف

  • Walker, Christopher J. (1990). The Survival of a Nation. New York: St. Martin's Press. ISBN 978-0-312-04944-7. Archived from the original on 2012-07-13. 
  • Adalian, Rouben Paul (2010). Historical dictionary of Armenia. Lanham, MD: Scarecrow Press. p. 239. سانچہ:آئی ایس بی این. Charents was rehabilitated in a speech given by Anastas Mikoyan in Yerevan on ۱۱ مارچ 1954, in a presage of the political and cultural thaw that followed the death of Stalin a year earlier and anticipating the Khrushchev speech announcing de-Stalinization a year earlier.