فاطمہ بنت اسود
فاطمہ بنت اسود | |
---|---|
جم |
|
وفات |
|
ترمیم |
مڈھلا جیون
[سودھو]فاطمہ دا تعلقمکہ مکرمہ دے قریش قبیلہ دی اک شاخبنی مخزوم توں سی۔انہاں نوں ام عمرو بنت سفیان کے ناں توں وی جانیا جاندا اے۔ [۳] چونکہ سفیان الاسود بن عبدالاسد دا بیٹا سی ، [۴] تاں اس توں ایسا معلوم ہُندا اے کہ الاسود شاید اس دا دادا سی۔ اس دا بھائی ابوسلمہ اس لحاظ توں نانا لگدا اے۔ [۵]
فاطمہ دی والدہ فاطمہ بنت عبد عبدالعزی ابن ابی قیس سن ، جو امیر بن لوی قبیلے توں سن ، [۳] حویتب بن عبدالعزی اس لحاظ توں اس دا ماماں ہويا۔ فاطمہ دے دو بھائی سن ، ہبار تے عبد اللہ ، جنہاں نے اسلام دے آغاز وچ اسلام قبول کر ليا تے مسلمان ہوئے گئے۔ [۶]
مارچ 624 وچ الاسود بن عبدالاسد بدر دی لڑائی وچ مسلماناں دے خلاف کافراں دے شانہ بشانہ لڑیا۔ اس غزوہ وچ اسنوں محمدصلی اللہ علیہ و آلہ وسلم دے چچا حمزہ نے قتل کيتا سی۔ [۷]
فاطمہ مسلمان ہوگئياں تے محمدصلی اللہ علیہ و آلہ وسلم دی بیعت کيتی۔ [۸] ایہ نئيں دسیا گیا اے کہ اس نے فتح مکہ دے وقت بیعت کيتی یا اس توں پہلے کیتی۔
قانونی مقدمہ
[سودھو]جرم
[سودھو]فاطمہ دے جرم دی تریخ تے نوعیت دونے ہی متنازعہ نيں۔ ایہ یا تاں فتح مکہ [۲][۹] جنوری 630 وچ یا مارچ 632 وچ الوداعی حج دے دوران دی گل اے۔[۳]
عائشہ دے مطابق ، اوہ سامان ادھار لیندیاں سن تے فیر اس گل دا انکار کر دیدیاں سن کہ انہاں نے کوئی سامان لیا اے۔ [۱۰] اک ہور روایت وچ چوری شدہ اشیاء نوں "زیورات" دے طور اُتے بیان کيتا گیا اے۔ [۳] اک ہور جگہ ایہ روایت ملدی اے کہ اوہ رات نوں باہر چلی گئ تے مسافراں دے اک کیمپ نال ملن دے بعد ، اس نے انہاں دا اک بیگ اٹھالیا، لیکن اوہ رنگے ہتھوں پکڑی گئی تے مسافراں نے اسنوں پھڑ کر بنھ لیا۔
فیصلہ
[سودھو]صبح انہاں نوں محمدصلی اللہ علیہ و آلہ وسلم دے سامنے لیایا گیا سی۔ [۱][۲][۳][۹] انہاں نے حکم دتا کہ اس دا ہتھ کٹ دتا جائے۔ [۱۰]
قریش اس دے بارے وچ بہت پریشان ہوگئے ، [۹][۱۱][۱۲] تے اس سزا وچ کمی کےلئے کسی سفارش کيتی تلاش شروع کر دتی۔ اک توں زیادہ افراد نے اس دے لئی محمدصلی اللہ علیہ و آلہ وسلم توں سفارش کيتی۔ [۳] فاطمہ دے لواحقین نے محسوس کيتا کہ اوہ واحد شخص جو محمدصلی اللہ علیہ و آلہ وسلم نال رابطہ کرنے دی ہمت کريں گا ، تے صرف اک ہی شخص انہاں دے مطابق ایسا سی جو سفارش کر سکدا سی تے اوہ انہاں دا اپنا نواسہ اسامہ بن زید سی ، جو حضرت محمد صلی اللہ علیہ و آلہ وسلم دا بہت قریبی سی۔ اس خاندان نے اسامہ توں گل کيتی ، [۱۰] تے اسامہ نے محمدصلی اللہ علیہ و آلہ وسلم توں فاطمہ دی سزا معاف کرنے دی استدعا کيتی۔
اسامہ نے فاطمہ دی جانب توں گل کيتی لیکن محمدصلی اللہ علیہ و آلہ وسلم دے چہرے دا رنگ تبدیل ہوئے گیا تے انہاں نے فرمایا: "کیہ تسيں اللہ دے قانون دی خلاف ورزی کرنا چاہت ہو؟ [۹][۱۱][۱۲] اسامہ ، میرے توں گل مت کرو۔ جدوں حد دی خلاف ورزی کيتی جائے تاں اس دی کوئی معافی نئيں۔ اس فاطمہ دی جگہ جے میری بیٹی فاطمہ وی چوری کردی تاں وچ اس دا ہتھ وی کٹ دیندا۔ [۳] اسامہ نے جواب دتا ، "اللہ دے رسول ، اللہ توں معافی دا طلبگار ہون۔"
اس دے بعد فاطمہ نے ام سلمہ توں پناہ منگی جو محمد صلی اللہ علیہ و آلہ وسلم دی بیویاں وچوں اک سی تے اوہ اس دے اپنے ہی قبیلے دی رکن سی۔ [۱][۳] لیکن محمدصلی اللہ علیہ و آلہ وسلمنے اپنی بیوی نوں اس گل دا حکم دتا کہ اس فاطمہ نوں وکھ کر دیؤ کیونجے اس دی جگہ جے اپنی بیٹی وی ہُندی تاں اسنوں وی چوری دی سزا توں معافی نئيں مل سکدی سی۔
شام دے وقت محمصلی اللہ علیہ و آلہ وسلمد لوکاں نوں تبلیغ کرنے کھڑے ہوئے۔ انہاں نے اللہ دی حمدبیان دی ، فیر فرمایا: “اب ساڈے عنوان دی طرف۔ اے لوگو! آپ توں پہلے دی قوماں گمراہ ہوئیاں تے تباہ ہوگئياں کیوں کہ جے کوئی طاقتور شخص چوری کردا تاں اوہ اسنوں بخشا کردے سن ، لیکن جے انہاں وچوں کوئی کمزور شخص چوری کردا تاں اوہ اس اُتے حد مقرر کردے تے سزا دیندے سن ۔ ايسے دی قسم جس دے ہتھ وچ میری جان اے ، ایتھے تک کہ جے فاطمہ بنت محمد نے وی چوری دی ہُندی تاں وچ اس دا وی ہتھ کٹ دیندا۔ [۱][۹][۱۱][۱۲]
اس اعلان دے بعد ، انہاں نے حکم دتا کہ سزا اُتے عملدرآمد کيتا جائے۔ [۳][۹] عام طور اُتے ، انہاں نے سکھایا کہ: "کسی ایسی چیز دی چوری کرنے دے لئی ہتھ کٹ دینا چاہیدا جس دی قیمت اک دینار کے اک چوتھائی یا اس توں زیادہ قیمت دی ہوئے۔" [۱۳]
سزا
[سودھو]فاطمہ دا ہتھ کٹ دتا گیا۔ [۱][۹] "اوراس دے ہتھوں توں خون ٹپکنا شروع ہوئے گیا۔ " [۳]
فاطمہ عبد الشہل قبیلے دے پاس گئی ، جتھے اسید بن حودر دی اہلیہ نے اسنوں پہچان لیا ، اسنوں مدعو کيتا تے کھانا پکایا۔ [۳] اسید ، جو قبیلے دا سردار سی ، [۱۴] جدوں اوہ مسجد توں واپس آئے تاں ، اس نے اپنی بیوی توں گھر وچ داخل ہونے توں پہلے ہی اس توں پُچھیا کيتا اس نے فاطمہ دے بارے وچ خبرسنی اے۔ اس نے جواب دتا ، "ہاں ، اوہ ایتھے میرے نال اے۔" اسید محمد توں مشورہ کرنے دے لئی مسجد واپس آئے ، جس نے اس توں کہیا: "وہ اس نے اپنے اُتے رحم کيتا۔ اللہ آپ اُتے رحم کرے! "
جب فاطمہ اپنے والد دے پاس واپس آئیاں ، تاں اس نے انھاں ہدایت دی کہ اوہ اپنے ماماں رشتے داراں دے نال زندگی گزاراں کیونجے اوہ انہاں توں "مشابہت" رکھدی اے۔ [۳] انہاں نے اس اُتے وضاحت نئيں کيتی کہ ایہ مماثلت ظاہر وچ اے یا طرز عمل وچ ۔ اس دے ماماں ، حویطب بن عبد العزی، اسنوں اندر لے گئے۔
بعد دی زندگی
[سودھو]محمد دی اہلیہ عائشہ نے زور دے کے کہیا کہ فاطمہ نے واقعتا توبہ کیتی۔ جدوں اوہ محتاج ہُندی ، تاں اوہ عائشہ توں ملدی ، جو انہاں دی درخواست نوں محمد صلی اللہ علیہ و آلہ وسلم دے سامنے پیش کردی سی۔ [۲][۹]
فاطمہ دی شادی محمد صلی اللہ علیہ و آلہ وسلمکی زندگی وچ ہوئی سی۔ [۲][۹] اس دے کنیت ام عمرو [۳] توں ظاہر ہُندا اے کہ اس دا اک بیٹا سی جس دا ناں عمرو سی۔
حوالے
[سودھو]- ↑ ۱.۰ ۱.۱ ۱.۲ ۱.۳ ۱.۴ Muslim 17:4190.
- ↑ ۲.۰ ۲.۱ ۲.۲ ۲.۳ ۲.۴ Bukhari 4:55:2505.
- ↑ ۳.۰۰ ۳.۰۱ ۳.۰۲ ۳.۰۳ ۳.۰۴ ۳.۰۵ ۳.۰۶ ۳.۰۷ ۳.۰۸ ۳.۰۹ ۳.۱۰ ۳.۱۱ ۳.۱۲ ۳.۱۳ Muhammad ibn Saad, Tabaqat vol. 8. Translated by Bewley, A. (1995). The Women of Madina, p. 185. London: Ta-Ha Publishers.
- ↑ Muhammad ibn Ishaq, Sirat Rasulallah. Translated by Guillaume, A. (1955). The Life of Muhammad, p. 311. Oxford: Oxford University Press.
- ↑ Muhammad ibn Ishaq, Sirat Rasulallah. Translated by Guillaume, A. (1955). The Life of Muhammad, p. 329. Oxford: Oxford University Press.
- ↑ Muhammad ibn Ishaq, Sirat Rasulallah. Translated by Guillaume, A. (1955). The Life of Muhammad, p. 528. Oxford: Oxford University Press.
- ↑ Muhammad ibn Ishaq, Sirat Rasulallah. Translated by Guillaume, A. (1955). The Life of Muhammad, p. 299. Oxford: Oxford University Press.
- ↑ Muhammad ibn Saad, Tabaqat vol. 8. Translated by Bewley, A. (1995). The Women of Madina, p. 184. London: Ta-Ha Publishers.
- ↑ ۹.۰ ۹.۱ ۹.۲ ۹.۳ ۹.۴ ۹.۵ ۹.۶ ۹.۷ ۹.۸ Muslim 17:4188.
- ↑ ۱۰.۰ ۱۰.۱ ۱۰.۲ Muslim 17:4189.
- ↑ ۱۱.۰ ۱۱.۱ ۱۱.۲ Bukhari 8:81:779.
- ↑ ۱۲.۰ ۱۲.۱ ۱۲.۲ Muslim 17:4187.
- ↑ Bukhari 8:81:780.
- ↑ Muhammad ibn Saad, Tabaqat vol. 3. Translated by Bewley, A. (2013). The Companions of Badr, p. 470. London: Ta-Ha Publishers.