لثیر غس
سرسام بلغمی یا ورم (سرسام) بلغم توں پیدا ہُندا اے جس دا ناں لثیر غس اے۔ " لثیر غس “ دا ترجمہ نسیان (بھُل) اے۔ ثابت بن قرہ نے کہیا اے کہ “لثیر غس اس ورم توں پیدا ہُندا اے جو بلغم توں عارض ہُندا اے تے ایہ بلغم دماغ دے اگلے حصے وچ جمع ہو کے سڑ جاندا اے ۔“ اسی طرح ابن سرافیون نے کہیا اے ہور ادیب ابو الفرح نے مفتاح وچ لکھیا اے استوں علاوہ "صاحب تلخیص" تے صاحب مغنی وغیرہ مشہور و معروف اطباء قدیم نے وی ایہی بیان کيتا اے لیکن انہاں دے کلام قابل اعتراض نيں۔ کیونجے انہاں دے اقوال توں خاص دماغ دا ورم وی مراد نئيں لیا جا سکدا۔ کیونجے ایہ تمام اطباء خاص دماغ وچ ورم پیدا ہونے نوں تسلیم نئيں کردے تے نہ اس توں دماغی جھلیاں دا ورم مراد لیا جا سکدا اے، جداں کہ اوہ ورم کہہ کے اس توں دماغی جھلیاں دا ورم مراد لیندے نيں۔ جداں کہ اسيں ابن سرافیون دے قول نوں قرانیطس وچ بیان کر چکے نيں۔ جتھے اس نے کہیا اے کہ “ساڈے ورم دماغ کہنے توں ایہ مراد نئيں ہُندی اے کہ ورم خاص دماغ وچ پیدا ہُندا اے بلکہ اس توں ساڈی مراد اس جھلی دا ورم ہُندا اے جو دماغ اُتے لپٹی ہوئی ہُندی اے۔ کیونجے جالینوس نے کتاب النبص دے بارہويں مقالہ وچ صاف طور اُتے بیان کيتا اے کہ قرانیطس دماغی جھلیاں وچ لثیر غس خاص دماغ وچ پیدا ہُندا اے .استوں علاوہ اس لئی وی ورم دماغ توں دماغی جھلی نوں مراد نئيں لیا جا سکدا اے کہ بلغم غلیظ تے لیسدار ہونے دے باعث جھلی وچ نفوذ نئيں کر سکدی تے صاحبِ کامل دا قول اے کہ “سرسام بارد قوت حافظہ دی خرابی دا ناں اے جو یا توسؤ مزاج سرد وتر توں لاحق ہُندی اے یا اس بلغمی مادہ توں عارض ہُندی اے جس دا غلبہ تمام دماغ وچ یا دماغ دے اگلے حصے وچ ہی ہُندا اے “ ایہ قول وی کئی وجوہ توں قابلِ اعتراض اے :-
1. اس لئی کہ اس قول وچ “سؤ مزاج سرد و تر“ مادہ دے مقابلہ وچ بولا گیا اے جو اس امر اُتے دلالت کردا اے کہ سؤ مزاج سرد وتر توں سؤ مزاج مادی نئيں بلکہ سؤ مزاج سادہ مراد اے۔ لیکن سؤ مزاج سادہ توں ورم ہی نئيں پیدا ہو سکدا۔ لٰہذا ایہ قول غلط اے۔
2۔ (اس لئی وی ایہ قول قابلِ اعتراض اے کہ) اس دا ایہ قول کہ “سرسام بارد حافظہ دی خرابی دا ناں اے “ اس قول دے سراسر مخالف اے کہ “اس بلغمی مادہ توں عارض ہُندی اے جس دا غلبہ دماغ دے اگلے حصے وچ ہُندا اے “۔
3۔ (اس لئی وی قابلِ اعتراض اے کہ) اس مرض دی علامات وچ اِس دا قول اے “اس دے نال بلغم دی عفونت دے باعث خفیف بخار وی ہُندا اے۔ “یہ قول پہلے قول دے بر خلاف اے ۔کیونجے اس دے سابقہ قول دا مفہوم ایہ اے کہ“ ایہ مرض گاہے سؤ مزاج سادہ توں وی پیدا ہُندا اے “ (تے ایہ ظاہر اے کہ سؤ مزاج سادہ ہونے دی صورت وچ نہ بلغم ہو سکدا اے تے نہ بخار)۔
اس دے متعلق شیخ دا قول محقق تے صحیح اے تے اوہ ایہ اے کہ "لثیر غس" ورم بلغمی نوں کہیا جاندا اے جو کھوپئی دے اندر پیدا ہُندا اے تے ایہی سرسام بلغمی اے تے ایہ ورم زیادہ تر جوہر دماغ دے مجاری (رستےآں) وچ پیدا ہويا کردا اے۔ دماغ دی جھلیاں، دماغی بطون تے جوہر دماغ[۱] وچ نئيں پیدا ہُندا۔ کیونجے بلغم دماغی جھلیاں وچ بوہت گھٹ جمع ہُندا اے تے ہور انہاں دے سخت ہونے دے باعث انہاں وچ بوہت گھٹ نفوذ کردا اے تے بلغم دماغ وچ وی کم نفوذ کردا اے اس لئی دماغ وچ لزوجت (لیس) اے۔ جداں کہ ذات الجنب وی زیادہ تر صفراوی ہويا کردا اے بلغمی بوہت گھٹ ہُندا اے کیونجے بلغم ایداں دے جوہر (جسم) وچ نفوذ کردا اے جو ٹھوس تے پٹھاں دے مانند سخت ہوئے۔ اس دے ماسوا ایہ وی ممکن اے کہ جو لثیر غس کدی کدائيں دیکھیا جاندا اے اوہ (درحقیقت) خالص بلغم توں نہ ہو بلکہ بلغم و صفراء دی آمیزش توں پیدا ہويا ہو تے شاید اس وچ سُبات سہری دے ہیدا ہونے دی وجہ ایہی اے :-
جو امع اعضاء اٰلیه دے دوسرے مقالہ وچ تحریر اے کہ "دماغ وچ پیدا ہونے والی بیماریاں وچوں بعض تاں دماغی رگاں وچ ہُندیاں نيں مثلاََ سدردوار۔ تے بعض دماغی ثقب (یعنی سوراخاں) وچ ہُندیاں نيں نہ کہ دماغی بطون وچ مثلاََ لثیر غس۔" اس تحریر توں شیخ دے قول محقق دی تصدیق ہُندی اے لیکن سید جرجانی نے شیخ دے قول اُتے اعتراض کیتے نيں تے اسنوں (کئی وجوہ توں) غلط قرار دتا اے۔
1۔ کیونجے دماغ دے مجاری اک قسم دے خالی مسالک (خالی راستے) نيں۔جم وچ صرف روح ہی نفوذ کر سکدی اے۔ انہاں وچ ورم پیدا ہونے دا تصور وی نئيں کيتا جا سکدا۔ البتہ انہاں وچ صرف سُدے پیدا ہو سکدے نيں جو مرگی تے سکتہ دا موجب بندے نيں۔ لٰہذا ایہ ورم دماغ دی جھلیاں وچ یا خاص دماغ وچ ہُندا اے تے انہاں وچ مادہ دفعتاََ نفوذ نئيں کردا بلکہ اس طرح نفوذ کردا اے جس طرح کوئی چیز بھیگ جاندی اے تے رطوبت نوں جذب کر لیندی اے۔
حکیم خواجہ رضوان احمد دے نزدیک جرجانی دا ایہ قول کئی وجوہ توں قابلِ اعتراض اے :-
اک وجہ تاں ایہ اے کہ مجاری دماغ ایداں دے خالی مسالک (راستے) نئيں نيں کہ جنہاں وچ صرف ارواح ہی نفوذ کر سکدیاں نيں۔ بلکہ مجاری دماغ اوہ باریک باریک رگاں نيں جو مغز (بھیجد) وچ نفوذ کيتے ہوئے نيں تے انہاں وچوں بعض رگاں تاں اوہ نيں جنہاں دے ذریعہ دماغ نوں غذا پہونچکی اے تے اوہ وریدتیاں نيں تے بعض اوہ نيں جنہاں دے ذریعہ روح قلبی پہونچکی نيں۔ اوہ شریاناں نيں۔ چناچہ ایہ وریداں تے شریاناں نہ تاں خالی ہُندیاں نيں تے نہ ایہ صرف دماغی روح دے نفوذ کرنے دا مسالک نيں۔ بلکہ انہاں وچ روح دا نفوذ ايسے طرح ہُندا اے جس طرح کہ بدن دی دوسری وریداں تے شریاناں وچ ہُندا اے۔ لیکن دماغ دی خالی تجاویف (جوف یا وسعتاں) جنہاں وچ روح نفوذ کردی اے انہاں دا ناں بطون اے۔[۲]