محمد محسن کاکوروی
| محمد محسن کاکوروی | |
|---|---|
| تاریخ پیدائش | سنہ 1827
|
| تاریخ وفات | 24 اپریل 1905 (77–78 سال)
|
| وجہ وفات | اسہال |
| شہریت |  برطانوی ہندستان
|
| عملی زندگی | |
| پیشہ | شاعر |
 باب ادب
| |
ترمیم  | |
سید محمد محسن کاکوروی نوں ’’حسانِ وقت‘‘ دے لقب توں چيتا کيتا جاندا سی۔ محسن کاکوروی نعتیہ ادب دا اوّلین ستون نيں۔
ناں
[سودھو]محمد محسن نام، مولوی حسن بخش دے بیٹے سن ۔ جنہاں دا سلسلہ نسب علی المرتضیٰ نال ملدا اے۔
ولادت
[سودھو]محسن کاکوروی دی پیدائش 1242ھ 1825ء اودھ دے قصبے کاکوری وچ ہوئی۔
تعلیم و تربیت
[سودھو]باپ تے دادا کيتی آغوش وچ تربیت پائی۔ مولوی عبد الرحیم توں تحصیل علم کيتی۔ بادی علی اشک دے شاگرد سن ۔ امیر مینائی توں وی مشورہ سخن کيتا۔ علوم متداولہ دے حصول دے بعد انگریزی تعلیم حاصل کيتی تے عدالتی کماں وچ مشغول هوگئے۔ بعد وچ وکالت دا امتحان پاس کيتا تے آگرہ وچ پریکٹس کردے رہے۔
نعت گوئی
[سودھو]محسن کاکوروی نے ابتدا وچ غزلاں قصیدے تے مثنویاں لکھياں۔ اس دے بعد ساری عمر نعت گوئی دی تے نعت دے سوا کچھ نئيں لکھیا۔ محسن کاکوروی اُردو دے اوّلین عظیم شاعر نيں جنہاں دی شاعری دا موضوع نعت اے آپ نے محض سولہ سال دی عمر وچ اک ایساشان دار نعتیہ قصیدہ لکھیا جو خیالات دی پاکیزگی، جذبات دی صداقت، ندرتِ بیان تے تعظیم و محبت دے حدود وچ قائم رہنے دی وجہ توں اک شاہ کار قصیدہ سمجھاجاندا اے۔ محسنؔ دا قصیدہ سراپائے رسول‘‘بھی کافی مقبولیت رکھدا اے۔ محسنؔ نے قصائد دے علاوہ کئی مذہبی مثنویاں وی لکھياں۔ آپ دا کلام وکھ وکھ امتحانات دے نصاب وچ شامل اے۔
تصنیفات
[سودھو]انہاں دا کلیات نعت شائع ہو گیا اے۔ مشہور قصیدہ "سمت کاشی توں چلا جانب متھرا بادل" اے۔
- گلدستہ ِ کلام رحمت
- ابیات ِ نعت
- مدیح خیر المرسلین
- نظم دل افروز
- انیس آخرت
- مثنویات
- صبح تجلی
- فغانِ محسن
- چراغ کعبہ
- نگارستانِ الفت
- شفاعت و نجات
- اسرار معنی در عشق
- حلیہ مبارک سراپا رسول
- رباعیاں 1857ءکے دوران دوران
نمونہ کلام
[سودھو] ؎ سخن نوں رتبہ ملیا اے میری بولی دے لئی
زباں ملی اے مینوں نعت دے بیاں دے لیے
؎ ازل وچ جدوں ہوئیاں تقسیم نعمتاں محسنؔ
کلام ِ نعتیہ رکھیا میری زباں دے لیے
وفات
[سودھو]10؍ صفر 1323ھ مطابق 24 اپریل 1905ء نوں مین پوری وچ وفات پائی۔