ملک الشعرا
ملک الشاعر دے لغوی معنی نيں شاعراں دا بادشاہ۔ ملوکیت دے دور وچ ملک الشاعر اک شاہی خطاب تے اک عہدہ سی، جو بادشاہ دی طرف توں اس دے پسندیدہ (بالعموم درباری) شاعر نوں دتا جاندا سی۔ مثال دے طور اُتے جلال الدین محمد اکبر دے دربار توں ملک الشاعر دا خطاب فیضی نوں ملا۔ طالب آملی نور الدین جہانگیر دے دربار دا تے کلیم کاشانی شاہجہان دے دربار دا ملک الشاعر سی۔ محمد ابراہیم ذوق بہادر شاہ ظفر دے دربار دے ملک اشاعر سن ۔[۱]
ہور ویکھو
[سودھو]حوالے
[سودھو]- ↑ ابو الاعجاز حفیظ صدیقی، کشاف تنقیدی اصطلاحات، مقتدرہ قومی زبان اسلام آباد، 1985ء، ص 187