مِٹھا موہرا

مٹھا موہرا، نانک سنگھ ولوں لکھیا پنجابی ناول اے۔ ایہہ ناول اولاد حصول دی سکّ وچوں پیدا ہوئی دوجے ویاہ دی مسئلہ نوں پیش کردا اے۔ سردار جوگندر سنگھ اتے شکونتلا خوش حال ویاہتا جیون بتیت کردے ہن پر ویہڑے وچ بچے دی کلکاریاں دی انہوند اوہناں دے خوش حال جیون وچ ہل چل پیدا کر دندی اے۔ شکونتلا اپنے پتی نوں ہر ہال خوش دیکھنا چاہندا اے، جس لئی اوہ جوگندر سنگھ دا دوجا ویاہ کرواؤن لئی وی تیار اے۔ جوگندر سنگھ شکونتلا دی اس نفسیات سمت دا فائدہ اٹھاؤندا اے اتے دوجا ویاہ کروا کے دلیپ کور نوں ویاہ لیاؤندا اے۔ دلیپ کور ماپیاں دی گلاں وچ آ کے شکونتلا نال سونکناں ورگا ووہار کردی اے۔ اوہ بھانت -بھانت دیاں چالاں چل کے شکونتلا نوں جوگندر سنگھ دیاں نظراں وچ گرا دندی اے۔ ماڑے ووہار دے باو جود شکونتلا مونہوں پھٹدی تک نہیں۔ دلیپ کور اپنی گوانڈھن سبھدرا نال مل کے شکونتلا نوں گھروں بے گھر کرن وچ کامیاب ہو جاندی اے۔ شکونتلا اپنے پیکے گھر رہِ کے اپنے آپ نوں روحانی طور اُتے اچا چکّ لیندی اے پر من دی ڈونگھی نکرے پتیبرتا عورت دا سروپ اس نوں بے چین کردا رہندا اے۔ ہیمراج دلیپ کور اپر ماڑی نظر رکھدا اے۔ موقع ملن اُتے بلیکمیل کرکے اسدا جسمانی سوشن کردا اے۔ ہولی-ہولی جوگندر سنگھ اتے دلیپ کور دے ویاہتا جیون وچ تریڑ پین لگ جاندی اے۔ ہولی-ہولی دلیپ کور اتے ہیمراج ہور نیڑے ہندے جاندے ہن اتے اک دن گھروں بھجّ جاندے ہن۔ وصیت دی بنیاد اُتے گھر نوں گہنے دھر جاندے ہن۔ اس نال جوگندر سنگھ دا دماغی توازن وگڑ جاندا اے۔ اوہ گھروں بے گھر ہو کے بیاسریاں ورگی زندگی بتیت کردا اے۔ اس دے اس طرحاں گھروں چلے جان نال شکونتلا اتے اسدے بھراواں نوں ڈونگھی سٹّ وجدی اے۔ شکونتلا اپنے بھراواں دی مدد نال گہنے پئے گھر نوں چھڈاؤندی اے۔ اس دا بھرا، ہیمراج اتے دلیپ کور دی کلکتیوں بھال کرکے گہنے، نقدی اتے وصیت واپس لے کے آؤندا اے۔ اک دن شکنتلا فقیر بنے جوگندر نوں پچھان لیندی اے اتے گھر لیا کے دن-رات ٹہل سیوا کردی اے۔ سارے غصے-گلھے دور ہو جاندے ہن۔ زندگی لیہ اُتے آ جاندی اے۔ اچانک اک دن سیوا سمتی والے دلیپ کور نوں ادھمری حالت وچ گھر لے کے آ جاندے ہن۔ اس اُتے جوگندر سنگھ بے شکّ ناراض ہندا اے پر شکونتلا چھوٹی بھین سمجھ کے سیوا کردی اے۔ کئی دناں بعد اک سنسان تھاں اُتے دلیپ کور دی لوتھ ملدی اے۔ جوگندر سنگھ اتے شکونتلا دے گھر اک بچے دا جم ہندا اے، جس نال اوہناں دے ویہڑے وچ مڑ توں خموضوعاں گھر کر لیندیاں ہن۔