پاکستانی انگریزی
پاکستانی انگریزی، پاکلِش یا پِنگلش[۱] انگریزی زبان دی اک قسم اے جو پاکستان وچ بولی تے لکھی جاندی اے۔[۲] ایہنوں باقاعدہ 70 تے 80 دی دہائیاں وچ نامزد کيتا گیا تے پہچانا جانے لگا۔[۳] پاکستانی انگریزی لفظاں، نحو، تلفظ، ہجے تے ہور خصوصیات وچ تھوڑی جہی مختلف اے ۔ پاکستان دنیا وچ تیسرا سبھ توں وڈا انگریزی بولݨ والا ملک اے ۔
تریخ[سودھو]
بھارت وچ برطانوی حکومت تقریبا دو سو سال تک جاری رہی ۔ لیکن ہن پاکستان جیہڑے علاقےآں اُتے مشتمل اے ایہناں اُتے تقریبن آخر وچ قبضہ ہويا ۔ 1843 وچ سندھ، 1849 وچ پنجاب بمعہ صوبا سرحد تے 1879 وچ صوبا بلوچستان دے کچھ حصےآں، کوئٹا تے بیرونی علاقےآں سمیت، نتیجے دے طور اُتے انگریزی دے پاس مقامی سبھیاچار دا حصہ بننے دے لئی کم وقت سی۔[۴] 1947 وچ پاکستان دے قیام دے بعد انگریزی پاکستان دی سرکاری بولی بن گئی۔[۵] ایہ بولی طاقت دی بولی دے طور اُتے رائج اے۔ ایہ باقی اے تے پاکستان وچ اعلیٰ تعلیم وچ منگ وچ زیادہ اے۔[۶]
حوالے[سودھو]
- ↑ http://archive.indianexpress.com/news/get-set-for-pakistani-english-or--pinglish-/335835/
- ↑ McArthur, Tom, 1998. "Pakistani English." in Concise Oxford Companion to the English Language. Retrieved on 2009-06-06.
- ↑ Hashmi, Alamgir (1978, 1987). Preface. Pakistani Literature: The Contemporary English Writers. New York / Islamabad: World University Service / Gulmohar Press.
- ↑ Rahman, Tariq (2002). Language, Ideology and Power: Language-learning among the Muslims of Pakistan and North India. Karachi: Oxford University Press.
- ↑ Rahman, Tariq (2007). "The Role of English in Pakistan", Language Policy, Culture, and Identity in Asian Contexts. Mahwah, New Jersey: Lawrence Erlbaum, 219–239.
- ↑ Mansoor, Sabiha (2005). Language Planning in Higher Education: A Case Study of Pakistan. Karachi: Oxford University Press.