پنجابی شاعری دیاں معنوی صنفاں

پنجابی شاعری دیاں معنوی صنفاں دا ویروا اینج اے ۔

اُشتر نامہ

ایہہ اوس صوفیانہ شاعری دا ناں ہے جس وچ عشق دیاں تکلیفاں تے مشکلات برداشت کرن دی تلقین کیتی جاندی ہے۔

پَوڑی دے ڈنڈے، جس وچ کسی خیال نوں لڑی وار خیر تے شر دا دسیا ہووے۔

شاعر اپنے آپ نوں اک پردیسی مسافر سمجھ کے دنیا وچ چنگے عمل دی تلقین کردا ہے۔

ایس وچ عام طور تے امام حسین تے یزید دی لڑائی، واقعہ کربلا دا ذکر ہُندا ہے۔

شاعر اپنے آپ نوں جوگی یا جوگن سمجھدے ہوۓ عاجزی دا اظہار کردا ہے۔

تصوف دے رنگ دی شاعری ، اس وچ شاعر اپنے آپ نوں چرخے دی مثال دے کے تے سوت نوں اعمالِ حسنہ نال تشبیہ دیندا ہے۔

ایس وچ دوسرے اتے چوٹ کیتی جاندی ہے یا چھیڑیا جاندا ہے۔

ایہدے وچ شاعر اپنے آپ نوں بھنگن دے روپ وچ رکھ کے عجز و انکساری نال محبوب دے ملن دی خواہش کر دا ہے۔

جس شاعری وچ نبی پاک دا حلیہ مبارک درج ہووے۔

ایس وچ ﷲ تعالٰی دی ذات دی تعریف کیتی جاندی ہے تے تقریباً ہر شاعر نے حمد لکھی ہے۔

حضور اُتے سلام تے درود بھیجیا جاندا ہے۔

جس وچ معرفت دیاں رمزاں ہون۔

ایس وچ جنگ نامہ دی طرز تے پیغمبراں تے اولیا دا حال ہُندا ہے۔

مثنوی وچ تاریخ، تصوف، عشق تے قصے کہانیاں مسلسل بیان کیتیاں جاندیاں ہن، جد کہ مرثیہ تے نوحہ وچ کربلا دے واقعہ آندے ہن۔

جس شاعری وچ حضور پاک دے معراج دا ذکر ہُندا ہے اوس نوں معراج نامہ تے جس وچ حضور پاک دی پیدائش مبارک دا ذکر ہووے اوس نوں نور نامہ آکھدے ہن۔

ایس وچ صحابہ اکرام دی تعریف کیتی جاندی ہے۔

ایہہ آنحضرت دی تعریف وچ لکھی گئی شاعری ہے تے تقریباً سارے مسلمان شاعراں نے لکھی ہے۔

کسی دی برائی بیان کیتی شاعری نوں آکھدے ہن۔

جس وچ لڑائی دا مسلسل حال لوکاں وچ جوش پیدا کردا ہے ، مثلاً نادر دی وار ، چٹھیاں دی وار