چھند

چھند، شمالی ہندوستان تے پاکستان دی شعری روایات وچ رائج شاعری دی اک صنف اے۔ جیہناں شعری مصرعیاں دے لفظ ، ماترا تے گناں دی گِݨتی دے مطابق خاص وزن وچّ رکھے جاݨ اوہ چھند ہُندا اے۔ عمُومن ایہدے چار مِصرعے ہُندے نیں۔ چھند دیاں مزید کئی ون٘ڈاں نیں۔ چھند دی اِصطلاح سنسکرت دے لفظ چھندا توں ماخوذ اے۔

پنجاب دی ثقافت وچ ویاہواں وَرگے رسمی مواقع اُتے چھند پڑھݨ دا رواج اے، جِتھے ایہناں نوں لاڑھا اپݨے سسرال دی تعریف لئی اِستعمال کردا اے۔ پہلے شاہی شخصیات دی تعریف لئی ایس فارم نوں بڑے پیمانے اُتے درباری بارڈز ورتدے سی۔ چھند دا اِستعمال علاقائی نوٹنکی ناچ ڈراما روایت وچ وی کیتا جان٘دا اے، خاص طور تے الہا چھند یا بیر چھند دیاں شکلاں وچ۔

پنجابی ویاہ دے چھند وچ عام طَور تے سَس سورھے دی تعرِیف تے عِزت کیتی جان٘دی اے، مثال دے طَور تے:

چهند پراگا آئیے جائیے

چهند پراگا گهیو

سس نوں منّاں ماں

تے سوهرے نوں پیو

چھند دیاں قِسماں

• دوہرا چھند
• سورٹھا چھند
• سرکھنڈی چھند
• نشانی چھند
• دوئا
• کورڑا
• بیت