بابا نجمی
| بابا نجمی | |
| |
| جمن دیہاڑا | 6 ستمبر 1948 |
| جمن پو | لہور، پاکستان |
| پڑھائی | ایف اے |
| گھر | کراچی |
| گن | پنجابی شاعر |
| بابا نجمی | |
|---|---|
| |
|
| جم | 6 ستمبر 1948 (76 سال)
|
| وفات |
|
| عملی زندگی | |
| پیشہ | شاعر ، لکھاری |
| پیشہ ورانہ زبان | پنجابی |
ترمیم  | |
بابا نجمی اک پنجابی شاعر اے۔ اوہنوں "پنجابی انقلابی شاعر" وی آکھیا جاندا اے۔ کراچی وچ رہندے نیں۔ اوہناں دی شاعری دا وصف انقلابی گلاں نیں جو مجبور، غریب تے پسی ہوئی عوام دی دل دی اواز نیں۔ اوہناں نیں اپنی شاعری وچ کم تر نسلاں توں لے کر ملکی سیاسی حالات دی تریخ تے فوجی سامراجی طاقت دے خلاف اواز چکی۔
بابا نجمی دا جم 1948ء نوں لاہور (پاکستان) وچ ہویا ۔ اوہناں دا ناں بشیر حسین نجمی اے اتے بابا نجمی ناں ہیٹھ اوہ شعری رچنا کردے ہن ۔ اوہ پنجابی دے انقلاب کاری شاعر ہن۔ اوہناں دی شاعری آسان اتے عام آدمی دی سمجھ وچ آؤن والی اے ۔اوہناں دی شاعری دے موضوع عامَ آدمی دیاں سمسیاواں اتے پنجابی بولی بارے چنتا ہن۔ اوہ عامَ لوکاں دے دکھ-درد لئی ویلے دیاں سرکاراں نوں دوشی مندے ہن۔ اوہناں دیاں شعری رچناواں ہن؛ اکھراں وچ سمندر (1986)، سوچاں وچ جہان (1995) اتے میرا ناں انسان۔
جم پل
[سودھو]بابا نجمی 6 ستمبر 1948 نوں لہور، پنجاب وچ جمے۔ لہور توں ایف اے کیتا۔ اوہناں دے دو پتر تے پنج دھیاں نیں۔
بابا نجمی 33 سال توں کراچی وچ رہندے نیں۔ اوتھے مزدوری کر کے ٹبر نوں پالیا۔ 7 سال پاکستان فلم انڈسٹری لئی وی کم کیتا۔
بابا نجمی نے شاہ مکھی پنجابی چ شاعری دی چار کتاباں لکھیاں نیں:
"اکھراں وچ سمندر" جیہڑی 1986 وچ چھاپی گئی۔
"سوچاں وچ جہان" جیہڑی 1995 وچ چھاپی گئی۔
"میرا ناں انساں" جیہڑی 2001 وچ چھاپی گئی۔
"سرکاراما" جیہڑی 2010 وچ چھاپی گئی۔
| بابا نجمی دی کتاباں | ||||
|---|---|---|---|---|
| سراکاراما | میرا ناں انسان | |||
ہندستان توں اک لکھاری ہربھجن سنگھ ہندل نے دو کتاباں "پنجابی ہتھ لانبڑا" دے "سانجھے پنجاب دے لوک کوی" لکھیا ں نیں جیہناں وچ بابا نجمی دی شاعری نوں گورمکھی رسم الخط چ لکھیا گیا اے۔ "سانجھے پنجاب دا عوامی شاعر" دے نا نال شاہ مکھی پنجابی وچ وی اوہناں دا کم چھاپیا گیا اے۔
اچا کرکے میں جاواںگا جگ تے بول پنجابی دا
گھر گھر وجدا لوک سنن گےاک دن ڈھول پنجابی دا
ہوکا
اٹھ قبر 'چوں 'وارث' 'بلیا'
میاں محمدا، جاگ فریدہ،
اپڑ باہو، بہڑ- ہسینا،
لہجیاں دے پھڑ ہتھیں ٹوکے
تھاؤں تھائیں اٹھ کھلوتے
وڈھیو! کھیڈ وگاڑن لگے
میلہ پھیر اجاڑن لگے
صدیاں دا پنجاب تہاڈا
پھر اک واری ونڈنا چاہندے
اپنے گھر نوں ونڈنا چاہندے ۔
رکھ بندوقاں تہاڈے موڈھے
اپنا قد ودھاؤنا چاہندے
کڈھ تہانوں وچ سمندروں
اپنا ناں چمکاؤنا چاہندے ۔
ایہہ میں کنجھ نظارہ ویکھاں،
چن دے بدلے تارہ ویکھاں
ایہہ میں کنجھ نظارہ ویکھاں،
چن دے بدلے تارہ ویکھاں
ساڈا ورثہ مکھ تسیں،
ساڈے سر دے رکھ تسیں ۔
نویں مداری آ کے تکو
جویں ڈکے جاندے ڈکو ۔
اجے تاں پچھلی ونڈ نہیں بھلی،
بوتھے وجی چنڈ نہیں بھلی ۔
اکھاں بدھے ڈھگے وانگوں
اکھاں بدھے ڈھگے وانگوں گیڑاں میں تے کھوہ بابا ۔
مالک جانے کھوہ دا پانی جاوے کہڑی جوہ بابا ۔
ربّ جانے کل کیہڑا دن سی لوکاں دیوے بالے سن،
میں وی نال شریکاں رلیا اپنی کلی لوہ بابا ۔