خبر مستفیض
خبر مستفیض یا حدیث مستفیض، اس حدیث نوں کہندے نيں کہ جس دے راویاں دی تعداد اک توں زیادہ ہو، لیکن حدیث متواتر دے راویاں دی تعداد دے برابر نئيں ہو سکدی۔ خبر مستفیض، خبر واحد تے خبر متواتر دی طرح حدیث دی تن قسماں وچوں اک اے تے ایہ تقسیم بندی، راویان حدیث دی تعداد دے لحاظ نال کيتی گئی اے۔ علم درایہ دے ماہر بعض علماء تے ہور فقہاء، حدیث مستفیض نوں مستقل طور اُتے حجت نئيں جاندے نيں انہاں دا کہنا اے کہ اس خبر وچ ، خبر واحد دی طرح راویاں دی چھان بین، حالات تے انہاں دے اعتبار و وثاقت دے سلسلے وچ تحقیق ضروری اے۔ بعض دوسرے علماء، روایتاں دے تعارض [ٹکراو] دی صورت وچ ، خبر مستفیض نوں خبر واحد اُتے ترجیح دیندے نيں۔ ہور بعض نے راویاں دے خصوصیات و صفات دی تحقیق دے بغیر اسنوں معتبر جانا اے۔
تعریف
[سودھو]حدیث مستفیض دی تعریف دے سلسلے وچ دور حاضر دے فقیہ تے حدیث شناس محمد آصف محسنی قندہاری دا نظریہ ایہ اے کہ حدیث مستفیض اوہ حدیث اے کہ جس وچ نقل کرنے والے راویاں دی تعداد ہر مرتبہ وچ تن توں زیادہ ہوئے۔[۱] شیخ بہائی[۲] تے محمد جعفر شریعتمدار استر آبادی وی ايسے نظریہ دے قائل نيں ؛[۳] بھانويں بعض علمائے علم درایہ نے دو راویاں توں زیادہ دی روایت نوں وی کافی جانا اے۔[۴] ایہ تعریف، کتاب مقیاس الہدایہ تالیف عبدالله مامقانی وچ وی آئی اے۔[۵] البتہ مرحوم مامقانی دا کہنا اے کہ حدیث مستفیض وچ راویاں دی تعداد، خبر متواتر دی تعداد توں کم ہُندی اے۔[۶] ہور محمد بن محمدابراهیم کلباسی اپنی کتاب کتاب الرسالے الرجالیہ وچ بغیر کسی دا ناں ذکر کيتے لکھدے نيں: بعض دا کہنا اے کہ جس حدیث دے راویاں دی تعداد، اک توں زیادہ ہو اسنوں حدیث مستفیض کہندے نيں۔[۷] اس دے بعد اوہ وضاحت کردے نيں کہ اس مبحث وچ ، تعدد راوی توں مراد، اوہ راوی نيں کہ جو براہ راست معصومین علیہم السلام توں نقل حدیث کرن ورنہ جے سند دا تعدد اک راوی اُتے ختم ہوجا ئے تاں حدیث دے مستفیض ہو نے دا سبب نئيں ہوئے گا۔[۸]
مستفیض لفظی یا معنوی؟
[سودھو]مرحوم عبدالله مامقانی دا کہنا اے کہ اکثر علماء دی عبارات توں پتہ چلدا اے کہ حدیث مستفیض وچ ضروری اے کہ تمام نقل شدہ لفظاں، اک جداں ہاں لیکن بعض ہور علماء دے نظریات، تے ہور بعض علماء دیاں تحریراں جداں سید علی طباطبایی صاحب ریاض تے محمد حسن نجفی صاحب جواهر توں معلوم ہُندا اے کہ ضروری نئيں اے روایات دے تمام لفظاں اک جداں ہاں بس اِنّا کافی اے کہ لفظاں، معنی دے اعتبار توں اک ہاں (خواہ لفظاں مختلف ہاں) تاں انہاں ورگی روایات نوں مستفیض کہیا جا سکدا اے۔[۹] محمد جعفر شریعتمدار استر آبادی وی اپنی کتاب لب اللباب فی علم الرجال وچ بیان کردے نيں کہ لفظاں دا اکو جیہا ہونا لازم نئيں اے۔[۱۰]
مستفیض دا مشہور توں فرق
[سودھو]کدی کوی، حدیث مستفیض نوں حدیث مشہور (حدیث دی اک قسم) وی کہیا گیا اے ؛ لیکن بعض علماء نے کہیا اے کہ مستفیض، مشہور توں فرق رکھدی اے کیونجے حدیث مستفیض وچ ضروری اے کہ نقل کرنے والےآں دی تعداد تمام طبقاں وچ استفاضہ (سند تے مفہوم دے لحاظ توں قابل استفادہ) دی حد تک ہو؛ لیکن حدیث مشہور وچ ایسی کوئی شرط نئيں پائی جاندی بلکہ کدی کوی، حدیث مشہور اس حدیث نوں کہیا جاندا اے کہ جس وچ صرف اک سند ہو جداں ایہ حدیث: «انما الاعمال بالنیات».[۱۱] صفوی دور دے مشہور فقیہ محقق کَرَکی دا نظریہ اے کہ حدیث مشہور، اوہی حدیث مستفیض اے کہ جس وچ راوی تن افراد توں زیادہ ہون۔[۱۲]
اعتبار حدیث مستفیض
[سودھو]مرحوم مامقانی فرماندے نيں کہ حدیث مستفیض، خبر واحد دیاں قسماں وچوں اے تے ايسے نظریہ نوں شہید ثانی توں وی نقل کردے نيں۔ [۱۳] انہاں دی نظر دے مطابق چونکہ علماء شیعہ، خبر مستفیض نوں حدیث متواتر دے مقابل قرار دیندے نيں ایہ خود، اس گل کيتی دلیل اے کہ خبر مستفیض نوں خبر واحد دی طرح معتبر جاندے نيں [۱۴] حدیث دی ایہ قسم، انسان دے لئی علم (احکام و مسائل شرعی دا صحیح علم) دا سبب نئيں بندی تے ہور اعتبار دے لئی ضروری اے کہ راویاں دے صفات و خصوصیات دی تحقیق کيتی جائے تے انہاں دا اعتبار و وثوق ثابت کيتا جائے۔ مرحوم مامقانی نے اس نظریہ دی نسبت میرزای قمی توں وی دتی اے۔[۱۵] اس سلسلے وچ «الشیخ المفید و علوم الحدیث» دے موضوع اُتے لکھے جانے والے مضمون وچ ، مقالہ نگار نے شیخ مفید دے علمی آثار وچ خبر مستفیض دے استعمالات و توضیحات توں ایہ نتیجہ کڈیا اے اے کہ شیخ مفید خبر مستفیض نوں خبر واحد توں زیادہ معتبر جاندے نيں تے ايسے بنا پر، روایات دے تعارض (ٹکراو) دی صورت وچ خبر مستفیض کو، خبر واحد اُتے ترجیح دیندے نيں۔[۱۶] اس سلسلے وچ تیرہويں صدی ھجری دے علم رجال دے عالم، مرحوم کلباسی اس بارے وچ ، بغیر کسی شخص دا ناں لئے اس نظریہ نوں بیان کردے نيں کہ بعض علماء، خبر مستفیض نوں معتبر جاندے نيں۔[۱۷] تے دور حاضر دے مجتہد تے محقق محمد سند، وی ایہی نظریہ رکھدے نيں کہ خبر مستفیض، جو اطمینان بخش علم و آگاہی، پیدا کرے اوہ خبر واحد صحیح، توں زیادہ قوی اے۔[۱۸] تے بلکہ اسنوں دینی مطالعات و معلومات دے قطعی منابع و مآخذ دا حصہ جاندے نيں۔[۱۹] انہاں دا ایہ وی نظریہ اے کہ جے بعض اخبار ضعیف، نوں تمام احادیث وچ ضمیمہ کردتا جائے تاں ممکن اے خبر مستفیض وچ تبدیل ہوجاواں۔[۲۰] ہور آیت الله سبحانی دا نظریہ، ایہ اے کہ خبر مستفیض دے معتبر ہونے وچ راویاں دا موثق ہونا لازم نئيں اے۔[۲۱] ہور اس دے علاوہ محقق کرکی دا کہنا اے کہ خبر مستفیض، خبر متواتر دی طرح معتبر اے۔[۲۲] الفائدے الرجالیہ، ۱۳۸۰ش، ج۲، ص۵۳۸.</ref>
حوالے
[سودھو]- ↑ محسنی، بحوث فی علم الرجال، ۱۴۳۲ق، ص۳۹۹۔ انہاں دے علاوہ
- ↑ شیخ بہائی، الوجیزه، ۱۳۹۰ق، ص۴.
- ↑ استر آبادی، لب اللباب، ۱۳۸۸ش، ص٧۳۔
- ↑ محسنی، بحوث فی علم الرجال، ۱۴۳۲ق، ص۳۹۹.
- ↑ مامقانی، مقباس الہدایة، ۱۴۱۱ق، ج۱، ص۱۲۸.
- ↑ مامقانی، مقباس الهدایة، ۱۴۱۱ق، ج۱، ص۱۳۱.
- ↑ کلباسی، الرسالے الرجالیه، ۱۴۲۲ق، ج۲، ص۱۴٧ و ج۳، ص۵۶۶.
- ↑ کلباسی، الرسالے الرجالیہ، ۱۴۲۲ق، ج۲، ص۱۲۱.
- ↑ مامقانی، مقباس الہدایہ، ۱۴۱۱ق، ج۱، ص۱۲۹.
- ↑ استر آبادی، لب اللباب، ۱۳۸۸ش، ص٧۳.
- ↑ مامقانی، مقباس الہدایة، ۱۴۱۱ق، ج۱، ص۱۳۰.
- ↑ محقق کرکی، الفائدے الرجالیہ، ۱۳۸۰ش، ج۲، ص۵۳۸.
- ↑ مامقانی، مقباس الہدایہ، ۱۴۱۱ق، ج۱، ص۱۳۱.
- ↑ مامقانی، مقباس الہدایہ، ۱۴۱۱ق، ج۱، ص۱۳۱.
- ↑ مامقانی، مقباس الہدایہ، ۱۴۱۱ق، ج۱، ص۱۳۳.
- ↑ الغرباوی، «الشیخ المفید و علوم الحدیث»، ص۴۰-۴۲.
- ↑ کلباسی، الرسالے الرجالیہ، ۱۴۲۲ق، ج۲، ص۱۴٧ و ج۳، ص۵۶۶.
- ↑ سند، بحوث فی مبانی علم الرجال، ۱۴۲۹ق، ص۲۶۰.
- ↑ سند، بحوث فی مبانی علم الرجال، ۱۴۲۹ق، ص۴۲.
- ↑ سند، بحوث فی مبانی علم الرجال، ۱۴۲۹ق، ص۴۱ و ۲۶۰.
- ↑ سبحانی، کلیات فی علم الرجال، ۱۴۱۰ق، ص۱۹۲.
- ↑ محقق کرکی، الفائدے الرجالیہ، ۱۳۸۰ش، ج۲، ص۵۳۸.
مآخذ
[سودھو]- استرآبادی، محمد جعفر، لب اللباب فی علم الرجال، تصحیح: محمد باقر ملکیان، تہران، اسوہ، ۱۳۸۸ش.
- الغرباوی، ماجد، الشیخ المفید و علوم الحدیث، در مجموع المقالات و الرسالات، قم، کنگرہ جہانی ہزاره شیخ مفید، ۱۴۱۳ق.
- سبحانی، جعفر، کلیات فی علم الرجال، قم، مرکز مدیریت حوزه علمیہ، ۱۴۱۰ق.
- سند، محمد، بحوث فی مبانی علم الرجال، به قلم محمد صالح تبریزی، قم، انتشارات مدین، ۱۴۲۹ق.
- شیخ بہائی، محمد بن عزالدین، الوجیزہ فی علم الدرایة، قم، انتشارات بصیرتی، ۱۳۹۰ق.
- کلباسی، محمد بن محمد ابراہیم، الرسالے الرجالیہ، تحقیق: محمد حسین درایندی، قم، دار الحدیث، ۱۴۲۲ق.
- مامقانی، عبدالله، مقباس الہدایة فی علم الدرایة، تحقیق: محمد رضا مامقانی، قم، مؤسسة آل البیت، ۱۴۱۱ق.
- محسنی، محمد آصف، بحوث فی علم الرجال، قم، مرکز المصطفیٰ، ۱۴۳۲ق.
- محقق کرکی، علی بن حسین، الفائدے الرجالیہ، در میراث حدیث شیعہ، بہ کوشش مہدی مہریزی و علی صدرایی خوئی، قم، دار الحدیث، ۱۳۸۰ش.