سدپارہ جھیل سطح سمندر توں آٹھ ہزار پنچ سو فٹ دی بلندی سکردو شہر توں کچھ دور واقع اے۔ ایہ خوبصورت جھیل مٹھے پانی توں لبریز اے تے اس دے دو تن سمت سنگلاخ چٹاناں نیں۔ موسم سرما وچ انہاں پہاڑاں تے برف پڑدی اے تے جدوں گرمیاں دے آغاز وچ ایہ برف پگھلنا شروع ہندی اے تے نہ صرف اس دا بلکہ کجھ گھینٹےآں دی مسافت تے واقع دیوسائی نیشنل پارک توں نکلن والے قدرتی ندی نالےآں دا پانی وی وکدا ہویا اس وچ جا ڈگدا اے ۔
سدپارہ بلتی زبان دا لفظ اے جس دے معنی نیں ست دروازے اس دی وجہ ایہ اک دیومالائی کہانی اے جو ایہ اے
”
جس جگہ ایہ جھیل اے اوتھے صدیاں پہلے اک پنڈ ہویا کردا سی۔ کہندے نیں کہ اک دن اس گاؤں وچ کوئی بزرگ فقیر دے بھیس وچ لوکاں نوںآزمانے دے لئی آئے۔انہاں نے بستی والےآں توں کھان پین دیاں چیزاں مانگیاں۔سوائے اک بڑھیا دے کسی نے وی انہاں دی مدد نہیں کیتی۔ اس بزرگ نے بستی والیاں توں ناراض ہو کے انہاں بددعا دتی لیکن نال ای ایہ دعا وی کیتی نیک بڑھیا جس نے انہاں دی مدد کیتی سی، اسنوں کچھ نقصان نہ پہنچے۔ دعا قبول ہوئی تے راتوں رات گاؤں الٹ گیا تے اس دی جگہ پانی دا چشمہ پھٹ پیا تے دیکھدے ہی دیکھدے ایہ پانی اک بڑی جھیل وچ تبدیل ہو گیا۔ البتہ حیرت دی بات ایہ ہوئی کہ جس جگہ نیک دل بڑھیا دا گھر سی اوتھے پانی اس توں دور رہا۔ اداں ایہ جزیرہ آج وی سلامت اے
پاکستان
