شاکر شجاع آبادی
| شاکر شجاع آبادی | |
|---|---|
 |
|
| معلومات شخصیت | |
| جم | 25 فروری 1954 (67 سال) شجاع آباد، پنجاب، پاکستان |
| شہریت | پاکستان |
| مذہب | اسلام |
| زوجہ | شبنم شاکر (1991–تاحال) |
| اولاد | 3 |
| عملی زندگی | |
| پیشہ | شاعر |
| پیشہ ورانہ زبان | انگریزی |
| وجہ شہرت | شاعر |
ترمیم  | |
شاکر شجاع آبادی پاکستان نال تعلق رکھن والا اک شاعر اے ۔
ناں[لکھو]
اوہدا اصل ناں محمد شفیع اے تے تخلص شاکرؔ اے ۔ شجاع آباد دی نسبت توں شاکر شجاع آبادی مشہور اے ۔
جم[لکھو]
اوہ 1955 وچ شجاع آباد دے پنڈ راجہ رام وچ مولوی اللہ یار سیال دے گھر جمیا۔ اوہدا اصل ناں محمد شفیع سی ۔ اوہنے اسکول وچ 5 جماعتاں ای پڑھیا ۔ 1994ء تک بول سکدا سی ، اس توں بعد فالج دا حملہ ہويا تے بولن توں قاصر ہو گیا ۔
اعزاز[لکھو]
حکومت پاکستان دی طرف توں اعلا کارکردگی دی وجہ توں 14 اگست 2006 وچ انہاں نوں صدارتی اعزاز برائے حسن کارکردگی ملیا۔
تصنیفات[لکھو]
- لہو دا عرق
- پیلے پتر
- بلدین ہنجو
- منافقاں تو خدا بچاوے
- روسیں تو ڈھاڑیں مار مار کے
- گلاب سارے تمہیں مبارک
- کلامِ شاکر
- خدا جانے
- شاکر دیاں غزلاں
- شاکر دے دوہڑے
منتخب کلام[لکھو]
کیہندے کتّے کھیر پیون کیہندے بچّے بھکھ مرن
رزق دی تقسیم تے ہک وار ول کجھ غور کر غیر مسلم ہے اگر مظلوم کوں تاں چھوڑ دے اے جہنمی فیصلہ نہ کر اٹل کجھ غور کر
72 حور دے بدلے گزارہ ہک تے کر گھنسوں
71 حور دے بدلے اساں کوں رج کے روٹی دے
دل ساڈا شاکر شیشے دا
ارمان لوہار دے ہتھ آ گئے
"اتھاں کہیں کو ناز اداواں دا"
"اتھاں کہیں کو نا ز وفاواں دا"
"آسا پیلے پتر درختاں دے"
"ساہکوں راہند ے خو ف ہواواں دا"
"ساکوں بال کے شاکر ہتھ سیکیں"
اساں راہ دے ککھ تیڈے کم اسوں"
کمزوری اے شاکر بندیاں دی "
انجے خون دا ناں بدنام اے
(( میڈے دل وچ جھاتی پا شاکر
ہک توں لبھسیں بیا مونجھ تیری))
متحرک اشعار[لکھو]
نجومی نہ ڈراوے دے اساکوں بدنصیبی دے
جڈاں ہتہاں تے چھالے تھئے لکیراں خود بدل ویسن
تو محنت کر محنت دا صلہ جانڑے خدا جانڑے
تو بیوا بال کے رکھ چھوڑ ہوا جانڑے خدا جانڑے
شاعری ادھارن[لکھو]
دل منگ پوی تاں لنگھ آویں میڈھے گھر دا سوکھا راہ ہے
ہاں واسی ڈکھ دے صوبے دا ضلع غم تضیل جفا ہے
چند میل فراق دے موضعے توں ہک ہنجواں دا دریا ہے
جدوں شاکر پرلھی من ٹپسین اگوں سامنے میڈھی جا ہے
اک ہور ادھارن[لکھو]
فکر دا سج ابھردا پئے سوچیندیاں شام تھی ویندی
خیالیں وچ سکون اجکل گولیندیاں شام تھی ویندی
انھاں دے بال ساری رات روندین، بُھک توں سُمدے نئی
جنھاں دی کہیں دے بالاں کوں کھڈیندیاں شام تھی ویندی
غریباں دی دعا یارب خبر نہیں کن کریندا ہیں
سدا ہنجوؤاں دی تسبیح کُوں پھریندیاں شام تھی ویندی
کڈھیں تاں دُکھ وی ٹل ویسن کڈھیں تاں سکھ دے ساھ ولسن
پُلا خالی خیالاں دے پکیندیاں شام تھی ویندی
میڈا رازق رعایت کر نمازاں رات دیاں کردے
جو روٹی رات دی پوری کریندیاں شام تھی ویندی
میں شاکر بُھک دا ماریا ہاں مگر حاتم تُوں گھٹ کائینی
قلم خیرات میڈی ہے چلیندیاں شام تھی ویندی