شرف النساء بیگم
شرف النساء بیگم دا شمار بارہويں صدی ہجری دی نہایت عظیم المرتبت خاتون وچ ہُندا اے۔ انہاں دا تعلق لاہور دے حکمران خاندان توں تھاـ انہاں دا ذکر علامہ اقبال دی مشہور کتاب جاوید نامہ وچ وی ملدا اے۔
تعارف
[سودھو]شرف النساء بیگم دا شمار بارھواں صدی ہجری دی نہایت عظیم مرتبت خواتین وچ ہُندا اے ـ ایہ اک مشہور بیگم سی لیکن اس دے باوجود انہاں دے حالات زندگی تریخ دی کتاباں وچ نئيں ملدے کہ اوہ کس دی بیٹی تے کس بہن سی۔ اس بارے وچ مورخین الجھاؤ دا شکار نيں لیکن اس گل اُتے اتفاق رکھدے نيں کہ اوہ حاکم لاہور نواب عبد الصمد خان بہادر جنگ دے خاندان نال تعلق رکھدی سی۔ شرف النساء دے بارے وچ تن اقوال ملدے نيں۔
- اوہ نواب عبد الصمد خان دی بیٹی تے نواب زکریا خان دی بہن سی۔
- اوہ نواب زکریا خان دی بیٹی تے نواب عبد الصمد خان دی پوتی سی۔
- اوہ نواب عبد الصمد خان دی دوسری بیگم تے نواب عبد اللہ خان دی والدہ سی۔ نواب زکریا خان دی شرف النساء سوتیلی ماں سی کیونجے اوہ بیگم جان دا بیٹا سی۔
عام طور اُتے مورخین نے پہلی روایت نوں ترجیح دتی اے۔
طرز زندگی
[سودھو]شرف النساء بیگم تارک الدنیا سی۔ انہاں نے اپنے باغ وچ اک چبوترہ بنوایا سی جو سطح زمین توں اس قدر اُچا سی کہ اس اُتے سیڑھی لگیا پہنچیا جا سکدا سی۔ اوہ روزانہ سیڑھی دے ذریعے چبوترہ اُتے چڑھ جاندی تے نماز فجر دے بعد تلاوت قرآن وچ مشغول رہندی۔ اس دے پاس ہمیشہ اک مرضع تلوار وی ہُندی سی۔ تلاوت قرآن دے بعد اوہ خود تھلے اتر آندی جدوں کہ قرآن تے تلوار نوں اوتھے چھڈ دیندی سی۔ ساری زندگی شرف النساء بیگم دا ایہی معمول رہیا۔
مقبرہ
[سودھو]شرف النساء بیگم نے اپنی وفات دے وقت اپنی والدہ نوں وصیت کيتی کہ اس دے مرنے دے بعد وی قرآن تے تلوار نوں اس توں جدا نہ کيتا جائے۔ چنانچہ ايسے چبوترے وچ شرف النساء دی تدفین کيتی گئی جتھے اُتے بیٹھ کے اوہ قرآن پاک دی تلاوت کيتا کردیاں سی۔ اس دی تدفین دے بعد قبر اُتے اک گنبد تعمیر کيتا گیا جس دی تن اطراف بند کر کے انہاں اُتے سبز رنگ دے سرو دے درخت منقش کیتے گئے۔ انہاں دی نسبت توں ایہ مقرہ سرو والا مقبرہ مشہور ہو گیا۔ عہد سکھ وچ ظالم حکومت نے شرف النساء دا مقبرہ اس غرض توں کھود ڈالیا کہ شاید اس وچ خزانہ دفن اے لیکن انہاں نوں اس وچ قرآن پاک تے تلوار دے سوا کچھ نہ ملیا۔ اس مقبرے دی مرمت انگریز دور وچ کيتی گئی تے اس دے بعد محکمہ آثار قدیمہ دی تحویل وچ دے دتا گیا۔
قصر شرف النساء
[سودھو]علامہ محمد اقبال نے جدوں شرف النساء بیگم دی زندگی دے حالات سنے تاں اوہ انہاں توں بہت زیادہ متاثر ہوئے۔ انہاں نے 'قصر شرف النساء دے عنوان توں اک معرکہ آرا نظم کہی جو جاوید نامہ وچ شامل اے۔ اس دے گیارہ اشعار درج ذیل نيں۔
قصر شرف النساء
؎ قلزم ما اینچنین گوهر نزاد
هیچ مادر اینچنین دختر نزاد
؎ خاک لاهور از مزارش آسمان
کس نداند راز او را در جهان
؎ آن سراپا ذوق و شوق و درد و داغ
حاکم پنجاب را چشم و چراغ
؎ تاز قرآن پاک می سوزد وجود
از تلاوت یک نفس فارغ نبود
؎ در کمر تیغ دو رو ، قرآن بدست
تن بدن هوش و حواس الله مست
؎ خلوت و شمشیر و قرآن و نماز
ایخوش آن عمری که رفت اندر نیاز
؎ بر لب او چون دم آخر رسید
سوی مادر دید و مشتاقانه دید
؎ گفت جے از راز من داری خبر
سوی این شمشیر و این قرآن نگر
؎ این دو قوت حافظ یکدیگرند
کائنات زندگی را محورند
؎ وقت رخصت با تاں دارم این سخن
تیغ و قرآن را جدا از من مکن
؎ مؤمنان را تیغ با قرآن بس است
تربت ما را همین سامان بس است
ترجمہ:-
- کدی کِسے ماں نے ایسی بیٹی نوں جنم نئيں دتا، ساڈے سمندر وچ کدی ایسا موتی پیدا نئيں ہويا۔
- سرزمین لاہور نوں اس دے مزار نے آسمان بنا دتا، اس جہان وچ کوئی اس دے راز نوں نئيں جاندا۔
- اوہ سراپا ذوق و شوق درد و داغ، پنجاب دے حکمران خاندان دی چشم و چراغ سی۔
- اس دی زندگی دی تپش و حرارت قرآن پاک دی مرہون منت سی اس لئی اک لمحہ دے لئی وی تلاوت قرآن توں فارغ نہ ہُندی سی۔
- اس دی کمر وچ دو دھاری تلوار تے ہتھ وچ قرآن پاک ہُندا سی تے اس دا تن بدن تے ہوش و حواس اللہ دی یاد توں سرشار رہندے سن ۔
- اس دی زندگی تنہائی، تلوار، قرآن تے نماز توں عبارت سی کِداں دی مبارک زندگی سی جو اللہ دی بندگی وچ گزری۔
- جدوں اس دا دم آخر نیڑے آیا تاں اس نے ماں دی طرف مشتاقانہ انداز وچ دیکھیا۔
- تے کہیا کہ آپ نوں میرے راز دا علم اے تاں اس قرآن تے تلوار دی طرف دیکھئے۔
- ایہ دونے قوتاں اک دوسرے دی محافظ نيں تے ایہی مسلماناں دی زندگی دا محور نيں۔
- ہن اس دنیا توں رخصت ہوئے رہی ہاں تاں آپ توں کہندی ہاں کہ تلوار تے قرآن میرے توں جدا نہ کرن۔
- مومناں دے لئی تلوار تے قرآن کافی اے تے ساڈی قبر دے لئی ایہ سامان کافی اے۔ [۱]
حوالے
[سودھو]- ↑ اسلام دی تریخ دی چار سو باکمال خواتین مولف طالب الہاشمی صفحہ 482 تا 484