عوامی جمہوریہ چین دی تریخ
عوامی جمہوریہ چین دی تریخ (انگریزی: History of the People's Republic of China) دا باب برعظیم چین وچ 1 اکتوبر 1949ٗ توں شروع ہُندا اے جدوں چینی خانہ جنگی وچ چینی کمیونسٹ پارٹی دے رہنما ماوزے تنگ نے تائی نان میم توں چین دی جمہوریت دا اعلان کيتا۔عوامی جمہوری چین کئی دہائیاں تک چین دا دوسرا ناں رہیا، اس توں پہلے اس دا ناں جمہوریہ چین (1929ء تا 1949ء) سی تے اس توں وی پہلے چین وچ چینی تریخ دے شاہی خانداناں دا اک دراز سلسلہ اے۔
1949ء تا 1976ء: ماؤ زے تنگ) دی زیر حکمرانی سماجی تبدیلی
[سودھو]چینی خانہ جنگی تے چین دے کمیونسٹ انقلاب دے بعد ماؤ زے تنگ دی چینی کمیونسٹ پارٹی دی افواج نے چیانگ کائی شیک دی افواج کومنتانگ نوں بھاگنے اُتے مجبور کر دتا جنہاں نے تائیوان وچ جا کے پناہ لئی۔ 1 اکتوبر 1949ء نوں ماؤ نے جمہوریہ چین دا اعلان کر دتا جس دے بعد انہاں نے چین دی مکمل زمین نوں منظم کرنے دی فیصلہ کيتا۔ قدیم زمینداری نظام کرو منسوخ کر کے غریب تے غیر زمیندار کساناں نوں زمین ونڈ دتی گئی۔جس توں حیرت انگیز طور اُتے معاشی مساوات وچ ترقی دیکھنے نوں ملی۔ اس تحریک دے تحت اک ملین توں ودھ زمینداراں نوں قتل کر دتا دتا۔[۱] کئی زمیندار اپنا سب کچھ چھڈ کے بھج گئے۔ ہن چین وچ کوئی وی ایسا نئيں سی جس دے پاس زمین دا کچھ حصہ نہ ہوئے نتیجہ ایہ ہويا غیر زمین دار طبقہ مفقود ہوئے گیا تے اوسط درجہ دا خاندان (مڈل کلاس) دا آغاز ہويا۔ پنڈ دی 90 فیصد آبادی چین دی 90ء8 فیصد زمین دی مالک بنی۔[۲] 1953ء وچ سابق زمینداراں دے قتل دا حکم جاری ہويا۔ نشہ دا کاروبار تے غیر ملکی سرمایہ کاری وی تقریباً ختم ہوئے گئی۔ ماؤ اشتراکیت وچ یقین رکھدے سن ۔ان دا مننا سی اشتراکیت نوں تمام ہور نظریاں اُتے فوقیت حاصل اے۔ شروع دے پنج سال سوویت توں متاثر مبنی بر مرکز معاشی نظام رائج سی۔1958ء وچ ماؤ نے معاشی ترقی دے کئی فیصلے لئی جنہاں وچ پینڈو علاقےآں وچ کھیتی باڑی نوں فروغ دینا جداں پہلے کدی نئيں ہويا سی، اسٹیل دی پیداوار نوں بڑھانا وغیرہ شامل نيں۔ ایسا نئيں سی ماؤ صرف مثبت کم کررہیا سی۔ اس دے فیصلےآں نے تقریباً 70 ملین توں زیادہ جاناں لاں جس وچ امن دے دوران وچ ہوئی قحط سالی توں ہوئی اموات وی شامل نيں۔[۳] لیکن اس دے باوجود اوہ معاشی ترقی، ثقافتی انقلاب تے بایاں بازو مخالف تحریک (1957ء-1958ء) دا ذمہ دار وی اے۔[۴] ماؤ دے اصلاحات ارضی دی وجہ توں لکھاں لوک زبردست مزدوری تے تے قتل دے سبب جاں بحق ہوئے۔اسی دوران وچ زبردست قحط پرا جس وچ 1958ء تا 1961ء دے دوران وچ 30 ملین لوکاں دیاں جاناں گئياں۔ 1961ء دے اخیر وچ غذا دی کمی دی وجہ توں شرح پیدائش تقریباً نصف ہوئے گئی۔[۵] لیکن ماؤ دے نظریات دی خلاف ورزی کرنے والےآں نوں بخشا نئيں گیا۔[۶] 1966ء وچ ماؤ نے ثقافتی انقلاب دی ابتدا کيتی۔ تے ایہ تحریک چین دے چپہ چپہ تک پہونچی۔1976ء وچ ماؤ دی وفات تک ایہ تحریک چلدی رہی۔ ماب نظریات دی تائید کرنے والےآں دا کہنا اے کہ صدی وچ پہلی دفعہ چین وچ اتحاد تے مستحکم حکومت دیکھنے نوں ملی اے ۔تے نال ہی بنیادی ڈھانچہ، صنعت، تعلیم تے صحت وچ زبردست ترقی تے اصلاح دیکھنے نوں ملی اے۔ 1949ء وچ محض 20 فیصد لوک ہی خواندہ سن جدوں کہ 30 سال بعد ہی 65ء5 فیصد لوک خواندہ ہوئے گئے۔[۷] جس توں معیار زندگی وچ ترقی ہوئی۔
حوالے
[سودھو]- ↑ Stephen Rosskamm Shalom. Deaths in China Due to Communism. Center for Asian Studies Arizona State University, 1984. ISBN [[Special:BookSources/0-939252-11-2 pg 24
- ↑ The Great Leveler: Violence and the History of Inequality from the Stone Age to the Twenty-First Century , Walter Scheidel, 2017
- ↑ Fenby, J (2008). Modern China: The Fall and Rise of a Great Power, 1850 to the Present. Ecco Press, 351. ISBN 0-06-166116-3. “Mao's responsibility for the extinction of anywhere from 40 to 70 million lives brands him as a mass killer greater than Hitler or Stalin, his indifference to the suffering and the loss of humans breathtaking”
- ↑ Teiwes, Frederick C., and Warren Sun. 1999. China's road to disaster: Mao, central politicians, and provincial leaders in the unfolding of the great leap forward, 1955–1959. Contemporary China papers. Armonk, N.Y.: M.E. Sharpe. pp. 52–55.
- ↑ MacFarquhar, Roderick. 1974. The origins of the Cultural Revolution. London: Published for Royal Institute of International Affairs, East Asian Institute of Columbia University and Research Institute on Communist Affairs of Columbia by Oxford University Press. p 4.
- ↑ Link, Perry (July 18, 2007). "Legacy Of a Maoist Injustice". The Washington Post. https://www.washingtonpost.com/wp-dyn/content/article/2007/07/17/AR2007071701486.html.
- ↑ (2014) 49 Myths about China. Rowman & Littlefield, 189. ISBN 978-1-4422-3622-6.