مثنوی سحرالبیان
مصنف | میر حسن دہلوی |
---|---|
اصل عنوان | مثنوی سحر البیان |
ملک | انونڈیا ہندستان |
زبان | اردو |
صنف | مثنوی |
ناشر | فورٹ وِلیئم کالج کلکتا |
متن | [[s:{{{Wikisource}}}|مثنوی سحرالبیان]] ویکی ماخذ اُتے |
سحر البیان اردو دی معروف مثنوی اے جس دے شاعر میر حسن دہلوی نيں۔ سحر البیان دے فنی محاسن دے سلسلے وچ اس دی کردار نگاری پلاٹ، جذبات نگاری، مکالمہ نگاری، مرقع نگاری، منظر نگاری تے سراپا نگاری دے نال نال اک مربوط معاشرت دے ثقافتی کوائف دی تفصیل بیان کردی اے۔
اشاعت
[سودھو]اس مثنوی نوں میر حسن نے 1782ء وچ لکھ لیا سی،[۱] اس وقت تک برصغیر وچ چھاپہ خانہ نئيں آیا سی، مگر کتاب عام ہوئی تے عوام و خواص وچ اس دی شہرت ہوئے گئی، فیر فورٹ ولیم کالج کلکتہ نے 1803ء وچ اسنوں چھاپہ خانہ توں چھاپ کر شائع کيتا، اس کتاب دے دیوناگری تے گجراتی رسم الخط وچ وی نسخے چھاپے گئے۔ انڈیا آفس لائبریری برطانیہ وچ اردو، دیوناگری تے گجراتی وچ انیہويں صدی دی ویہہ مختلف طباعتاں موجود نيں۔
خوبیاں
[سودھو]اس مثنوی توں میر حسن تے انہاں دے دور دے مذہبی افکار و اخلاقی اقدار اُتے روشنی پڑدی اے جو اس معاشرت دے روايتی طرز فکر تے تصور زندگی دا جزو بن چکے سن ۔ سحر البیان اس دور دے مذہبی اعتقادات، ذہنی امور تے اخلاقی تصورات دی عکاس اے۔ ایہ مثنوی دراصل اس طرز زندگی دی بہترین نمائندگی کردی اے جدوں اودھ دی اس فضا وچ جتھے تکلف و تصنع دا دور دورہ سی اک رہتل بن رہی سی، سحر البیان وچ اس رہتل دی تصویراں وی محفوط نيں۔ میر حسن چونکہ دلی توں آئے سن تے مغل رہتل دے دلدادہ سن ايسے لئی اس وچ مثنوی گلزار نسیم دے مقابلے وچ لکھنوی عناصر کم نيں، ہور اس مثنوی دا اسلوب و لہجہ دہلوی اے۔ تکلفات و تصنعات دا اوہ زور نئيں جو بعد وچ گلزار نسیم دی صورت وچ نمودار ہويا۔ پروفیسر احتشام حسین اپنے اک مضمون ”سحر البیان اُتے اک نظر“ وچ ایويں لکھدے نيں،
” | جے کوئی شخص اختلاف کرنے اُتے آئے تاں اختلاف ہر گل توں ہوئے سکدا اے اس لئی جے کہیا جائے کہ میر حسن دی مثنوی سحر البیان (جس دا پورا ناں کدی کدی مثنوی سحر البیان یعنی مثنوی میر حسن معروف بے نظیر و بدر منیر لکھیا جاندا اے ) اردو بولی دی سب توں اچھی مثنوی اے تاں کدرے کدرے توں ایہ آواز ضرور آئے گی کہ ایہ رائے درست نئيں اے لیکن جے ایہ کہیا جائے کہ ایہ مثنوی اردو دی بہترین مثنویاں وچ شمار کيتی جاندی اے تاں شاید کِسے نوں شدت دے نال اختلاف نہ ہوئے گا۔ کیونجے کہانی تے اندازِ بیان وچ ضرور کچھ ایداں دے عناصر نيں جنہاں دا مطالعہ اس دی عظمت دا پتہ دیندا اے ۔ | “ |
کردار
[سودھو]- بے نظیر - اک شہزادہ، ملک شاہ بادشاہ دا بیٹا اے، بہت خوبصورت، اپنے آپ نوں حالات دے رحم و کرم اُتے چھڈ دینے والا۔
- ماہ رخ پری - اک پری، خوبصورتی، حیاداری تے عشق پسندی دے نال نال رقابت تے انتقام دا شدید جذبہ۔
- بدر منیر - قصہ دی مرکزی کردار، شاہانہ متانت، وقار، حسن و خوبی، ناز و ادا، شان و شوکت تے عیش و محبت دا پیکر۔
- نجم النساء - سب توں زیادہ شوخ تے متحرک کردار۔
کہانی
[سودھو]کہانی اُتے شروع ہی توں تنقید کيتی جاندی رہی اے کہ اس وچ کوئی نواں پن نئيں اے، کہانی وچ روايتی قصہ ہی پیش کیتا گيا اے:
کِسے ملک وچ اک بادشاہ سی جو اپنی منصف مزاجی دی وجہ توں رعایا وچ ہر دلعزیز سی۔ بادشاہ نوں تمام نعمتاں میسر سن مگر اولاد ورگی نعمت توں محرومی اس دی زندگی دی سب توں وڈی محرومی سی۔ اس محرومی و مایوسی دے عالم وچ بادشاہ دنیا ترک کر دینے دا ارادہ کر لیندا اے۔ وزیراں دے مشورے اُتے اوہ سردست اس فیصلے اُتے عمل درآمد روک دیندا اے۔ شاہی نجومی بادشاہ دے ہاں چاند توں بچے دی پیدائش دی خوشخبری دیندے نيں۔ لیکن اس دی سلامتی و زندگی وچ چند خطرےآں دی نشان دہی کردے ہوئے اس احتیاط دی تلقین کردے نيں کہ اسنوں بارہ سال دی عمر تک محل دے اندر رکھیا جائے تے رات کھلے آسمان تلے سونے نہ دتا جائے، کچھ عرصے بعد واقعی بادشاہ دے ہاں لڑکا پیدا ہُندا اے۔ اس دا ناں اس دی خوبصورتی تے مردانہ وجاہت دے پیش نظر ” بے نظیر “ رکھیا جاندا اے۔ تمام شاہی تکلفات تے ناز و نعم دے نال 12 سال تک اسنوں محل دے اندر رکھیا جاندا اے۔ مگر سال دے آخری دن جدوں اس دی عمر بادشاہ دے حساب توں پورے بارہ سال ہوئے گئی سی (حالانکہ اتفاق توں اک دن کم تھا) اوہ رات نوں ضد کرکے چھت اُتے سو جاندا اے۔ ادھی رات دے نیڑے ماہ رخ پری دا گزر اوتھے توں ہويا، اسنوں سوندے دیکھ کے اس اُتے عاشق ہوئے گئی تے اپنے نال پرستان وچ لے گئی۔ شہزادے دی گم شدگی اُتے صبح محل وچ قیامت دا منظر پربا ہوئے جاندا اے۔ وڈی تلاش کيتی گئی مگر شہزادے نوں نہ ملنا سی نہ ملا۔ ماہ رخ پری طرح طرح توں شہزادے نوں اپنی طرف مائل کرنے دی کوشش کردی اے۔ شہزادہ اپنی صغر سنی دے باعث اداس، ملول تے پریشان رہندا اے۔ اس پریشانی نوں دور کرنے دے لئی ماہ رخ پری اسنوں کل دا گھوڑا دیندی اے۔ اس گھوڑے اُتے سیر کردا پھردا شہزادہ ”بدر منیر شہزادی“ دے باغ وچ اتردا اے، دونے اک دوسرے نوں دیکھ کے عاشق ہوجاندے نيں کہ اچانک اک دن اک دیوان دوناں نوں وصل دی حالت وچ دیکھ لیندا اے۔ اس دی اطلا ع ماہ رخ پری نوں ہُندی اے تاں اوہ انتہائی غضبناک ہوئے کے شہزادے نوں واپس آنے اُتے کوہ قاف دے اندھے کنوئاں وچ ڈلوا دیندی اے۔ بدر منیر دا عجیب حال اے، اس دی راز دار سہیلی وزیر زادی نجم النساء بے نظیر دی تلاش وچ نکلدی اے۔ تے آخر کار وڈی مشکلاں توں جناں دے بادشاہ دے بیٹے فیروز شاہ دی مدد توں بے نظیر نوں رہائی دلاندی اے۔ دونے دی شادی ہوئے جاندی اے خود نجم النساء فیروز شاہ دے نال بیاہ کر لیندی اے۔ تے ایويں ایہ مثنوی طرب ناک انجام نوں پہنچکی اے۔
قصہ
[سودھو]حوالے
[سودھو]- ↑ رضا علی عابدی، کتاباں اپنے آباء کی، صفحہ 285، 2012ء، سنگ میل، لاہور