میر بہادر علی حسینیفورٹ ولیم کالج دے میر منشی سن ۔ میرامن انھی دی وساطت توں فورٹ ولیم کالج وچ بھرتی ہوئے سن ۔ انہاں دے حالات زندگی دے بارے وچ وی کچھ ودھ علم نئيں۔ ( دراصل ایہ ضلع جونپور وچ شاہ گنج قصبہ دے نزدیک موضع وڈا پنڈ دے رہنے والے سن تے موضع موںٔی وچ خاندان حسینی سادات دے اک بزرگ تعلقہ دار تے مشہور حکیم و طبیب حکیم مولا علی حسینی دے داماد سن , جنہاں دا ناں بہادر علی حسینی سی مگر اج قرب و جوار وچ شہید بابا دے ناں توں جانے جاندے نيں ، کیوںکہ کہیا جاندا اے کہ آپ ١٨۵٧ وچ اک دفعہ موںٔی آ رہے سن تاں درمیان راہ وچ آپ نوں شہید کر دتا جاندا اے تے قبرستان حکیم سید حسین حسینی وچ آپ نوں دفن کيتا جاندا اے جتھے اج وی لوک آپ دی قبر اُتے پھُل مالا چڑھاندے نيں تے آپ دے توسط توں دعاواں وی منگدے نيں ) انہاں دی پیدائش تے وفات دے متعلق کچھ نئيں کہیا جا سکدا۔ انہاں دے والد دا ناں سید عبد اللہ کاظم دسیا جاندا اے۔ تذکرہ نگارلکھدے نيں کہ حسینی شاعر وی سن تے نثر نگار بھی۔ اوہ کدوں فورٹ ولیم کالج وچ بھرتی ہوئے تے کدوں تک منسلک رہے اس دے بارے وچ معلومات موجود نئيں۔ انھاں نے فورٹ ولیم کالج دے زمانہ وچ کئی کتاباں لکھياں جو مندرجہ زیل اے۔
”نثر بے نظیر “ میر حسن دی مشہور زمانہ مثنوی ”سحر البیان“ دی کہانی نوں نثر وچ بیان کیااے۔ ترجمہ کردے وقت حسینی نے اوہی فضاءپیش کيتی اے جو سحرالبیان دا خاصہ اے۔ ”اخلاق ہندی“ حسینی نے جان گلکرسٹ دی فرمائش اُتے ”مفر ح القلوب “ دا سلیس اردو وچ ترجمہ کيتا اے۔ تے اس کانام اخلاق ہندی رکھیا اے۔ ”تاریخ آسام“ وی ترجمہ اے ایہ شہاب الدین طالش ابن ولی محمد دی فارسی تریخ آسام دا اردو ترجمہ اے۔
” رسالہ گلکرسٹ“ دراصل گلکرسٹ دی کتاب ”ہندوستانی بولی دے قواعد “ دا خلاصہ اے۔
باب ادب
