نصر پور
نصر پور | ||
---|---|---|
انتظامی تقسیم | ||
ملک | پاکستان | |
تقسیم اعلیٰ | سندھ | |
جغرافیائی خصوصیات | ||
متناسقات | 25°19′N 68°22′E / 25.31°N 68.37°E | |
بلندی | 42 میٹر | |
مزید معلومات | ||
باضابطہ ویب سائٹ | باضابطہ ویب سائٹ | |
|
||
ترمیم |
نصر پور ، قدیم رہتل وتمدن دا حامل شہر اے ، ’’مٹالوئی‘‘ دے ناں توں وی پہچانا جاندا اے۔ حیدرآباد توں مشرقی سمت وچ محض۴۵کلو میٹر تے تالپور دور حکومت وچ بسائے گئے شہر ٹنڈوالہ یار سے۱۱کلو میٹر، جدوں کہ اس شہر دے نواحی علاقےآں وچ مٹیاری( متعلوی) پلی جانی، اڈیرو لال ، گوٹھ اللہ ڈنو ساند، تاج پور، ٹنڈوسماں واقع اے ۔ایہ شہر صنعت و حرفت ، کاشی گری تے کپڑا سازی دی صنعت دی وجہ معروف اے ۔ ماضی وچ اسنوں ’’سندھ دے مانچسٹر‘‘ دا خطاب دتا گیا سی۔
نصرپور بلدیاتی ، حلقہ بندی دے تحت ۸ وارڈاں اُتے مشتمل اے۔ انہاں وارڈز دے محلےآں وچ نہ صرف مختلف برادریاں آباد نيں بلکہ ہنرمنداں تے پیشےآں دے حوالے توں وی متعدد محلے خاصے معروف نيں۔ یہاںمتعددمحلے، مارکٹاں، درگاہاں واقع نيں ۔ انہاں وچ سید محمود شاہ جیلانیؒ، ہاشم شاہ المعروف گل پیر تے معروف شاعر مصری شاہ دی درگاہ اے، جس دے نزدیک ۱۵۰ سالہ قدیم کنواں واقع اے جتھوں ریاست جے پور دے راجہ کےلیےبذریعہ ٹرین مٹھا تے شفاف پانی جدوں کہ حیدرآباد توں سبزیاں، پھل تے اناج لے جایا جاندا سی۔ اس ٹرین نوں اج وی ’’راجہ دی ٹرین‘‘ دے ناں توں یاد کيتا جاندا اے۔
تریخ دے اوارق دسدے نيں ’۱٧واں صدی عیسوی وچ سیداں دے کئی خاندان جو شہاب الدین شاہ جیلانیؒ دی اولاد وچ سے نيں، اوہ بغداد توں ٹھٹھہ تے بعد وچ نصر پور وچ آکے آباد ہوئےاور ’’ حسینی سید‘‘ اکھوائے۔ ۱۳واں صدی عیسوی وچ اس شہر وچ اہل تشیع وی آکے آباد ہوئے۔شاہ عنایت اللہ رضوی، نصر پور دے معروف سندھی شاعر سن، جنہاں دی زندگی دا وڈا حصہ ايسے شہر وچ گزریا۔ انہاں دا مقبرہ نصرپور دے صوفی شاعر، مصری شاہ دے مزار دے نال اے۔ کہاجاندا اے کہ۱۳٦۱-٦۲کے دوران سندھ نوں مکمل طور اُتے فتح کرنے والے سلطان فیروز شاہ تغلق نے سندھ دی باگ ڈور اپنے اک نائب نصیر خان نوں سونپی۔
نصیر خان نے ایتھے جام خیر الدین سمہ نوں اپنا حاکم مقرر کيتا ۔وہ ’’ نصر‘‘ سی اور۲ہزار سوار اس دی کمان وچ تھے ، اس لئی اسنوں ’’ فوجدار سندھ‘‘ دے لقب توں وی یاد کيتا جاندا اے۔ ڈی اینول دے مطابق نصر پور شہرنصیر خان نے دریائے سندھ دے کنارے آباد کیندا سی۔ اس شہر نوں ترخان نے اپنی رہائش گاہ دے لیےناصرف پسند کيتا بلکہ اپنے کنبہ نوں ایتھے بسایا۔ اس دی بنیادی وجہ ایہ وی سی کہ ایتھے لہلاندے باغ تے سر سبزگلستان سن ۔ لیکن جدوں دریائے سندھ نے اپنا راستہ تبدیل کيتا تاں سارے باغ اجڑ گئے،حتیٰ کہ ایہ شہر دیکھدے ہی دیکھتےوسیع و عریض شہر توں چھوٹی سی بستی وچ تبدیل ہوگیا۔
کپڑے دی صنعت وتجارت دے حوالے توں ایہ دنیاکا اہم ترین مرکز سی۔ مقامی لوکاں دا کہنا اے کہ ’’ حضرت عیسیٰ‘‘ نوں صلیب اُتے چڑھانے دے بعد انہاں نوں جس کپڑے وچ لپیٹا گیا اوہ سندن کپڑا تھاجو نصر پور وچ تیار ہُندا تھا،لیکن اس روایت کيتی تصدیق نئيں ہوسکی ۔نصرپور ماضی وچ مختلف جدید شہراں دا ہمعصر رہیا ۔ ایہ شہر ٹھٹھہ دے مقابل وی اپنی منفرد شناخت قائم رکھنے وچ کم یاب سی ۔ فتح محمد سہوانی نے وی نصرپور نوں امرکوٹ دا ہمعصر شہر قرار دتا سی۔ محمد یوسف شاکر ابڑو دے مطابق عرب دور دے جدید شہر منصورہ توں ہندواں دی کثیر تعداد نقل مکانی کرکے نصرپور وچ آباد ہوئی ۔ ایہ شہر دہلی تے سندھ دے درمیان اک تجارتی مرکزبھی سی۔
شمس العلماءمرزا قلیج بیگ دے مطابق نصرپور ازسرنو ٧۲۰ توں ۱۳۲۰ دے درمیان سمہ حکم راناں نے آباد کيتا۔ اوہ اپنی تصنیف’’ قدیم سندھ انہاں جا مشہور شہر ’’ ماٹھو‘‘ وچ لکھدے نيں کہ ’’۱۵۲۰کے بعد’’ جدوں سندھ اُتے سومراں دا راج سی تے دودوکی حکومت سی، اس وقت محمد طور خان نکلیا تے نصرپور تک اپنی حکومت نوں وسعت دی۔ ۱٦۳۸ء دے دوران نادر شاہ سندھ آیا تاں میاں نور محمد کلہوڑو اس دے استقبال دے لئی لاڑکانہ گیا ۔ میاں نور محمد دی وفات دے میاں محمد مراد یاب مسند نشین ہويا۔ ۱٧۵۹ء دے دوران میاں غلام شاہ کلہوڑو نے شاہ گڑھ توں نصرپور تک دا علاقہ حاصل کرلیا ۱٧۸٦ء دے دوران میاں عبدالنبی نے قلات دے خان دی مددیہ علاقہ فتح کرلیا۔ بعدازاں ایہ تالپوراں تے انگریزاں دی حکومت دا اہم ترین مرکز رہا‘‘۔
نصرپور صنعت و حرفت دا مرکز رہااے۔ زمانہ قدیم توں ہی ایتھے انتہائی نفیس سوندی کپڑا تیار ہُندا سی جدوں کہ کاشی گری دے کم وچ وی ایہ ایران دے بعد دوسرا وڈا شہر بن گیا۔ بعض محققاں دے مطابق ،ایتھے دی ململ دا ذکر توریت وچ ’’سندن‘‘ یا ’’سندس‘‘ دے ناں توں ملدا اے۔ ستويں صدی عیسوی وچ بابل دا بادشاہ جو سوندی لباس زیب تن کيتا کردا سی، اوہ سندن ہی توں تیار کراندا سی۔ روم دا بادشاہ اگسٹوس ، قسطنطنیہ تے روم دی شہزادیاں سندن توں تیار کردہ لباس شوق توں پہنا کردیاں سن۔
۹واں صدی عیسواں کاعرب سیاح سلیمان تاجر اپنے سفرنامے وچ لکھدا اے کہ ’’ایتھے کاسوندی کپڑا، اِنّا نفیس اورملائم ہُندا اے کہ اک مٹھی وچ آجائے‘‘۔ بدھ مت دورماں سندھ خصوصاً ہالا تے اس دے اطراف وچ تیار کردہ ململ، راجا دی اجازت دے بغیر باہر لے جانا ممنوع سی۔ ۱۸؍واں صدی عیسوی وچ سندھ دا خطہ تاج برطانیہ دے زیرنگین ہواتو انگریز سندھ بھر توں کپڑے دی خریداری کيتا کردے سن ۔نصرپور اس حوالے توں سرلسٹ سی۔سندھ دے عظیم صوفی بزرگ شاعر حضرت شاہ عبداللطیف بھٹائی نے’’ سر دا پاٹی‘‘ وچ اسی صنعت دی ترجمانی دی اے، بھٹ شاہ نصرپور توں چند کلومیٹر دی مسافت اُتے واقع اے۔
قدیم دور وچ نصرپور وچ کپڑے دی صنعت دے لئی کچا ریشم چین، ایران تے ترکمانستان توں منگوایا جاندا سی، ریشمی کپڑےآں اُتے سونے تے چاندی دے دھاگاں توں شان دار بھرت دا کم کيتا جاندا سی، جسنوں ’’کم خواب‘‘ کہندے سن، نصرپور دے ۳۰مربع کلومیٹرعلاقے وچ ساڈھے ۳ہزار توں ودھ کارخانے سن، جنہاں وچ سوندی و ریشمی کھیس، لنگی، پنج پٹو، موڑرا، اونی کپڑا، کھادی، سوسی، شاوہی، جوڑی شاوہی، اجرک تیار ہودیاں سن۔ قیام پاکستان دے وقت سوت دا کوئی وی کارخانہ نصرپور سمیت سندھ وچ نئيں سی، صرف احمد آباد تے کلکتہ وچ ایہ کارخانے موجود سن تے اوتھے توں تیار کردہ سوت نصرپور منگوایا جاندا سی۔
ایسٹ انڈیا کمپنی نے نصرپور وچ کپڑے دی وڈی مارکیٹ قائم کيتی۔ ایتھے دی جفا کش خواتین گھراں وچ بیٹھ کر مرداں دے شانہ بشانہ کم کردیاں سن، جس دی وجہ سےگھریلو صنعتاں تے دست کاری نوں فروغ حاصل ہويا۔کپڑے دی صنعت توں وابستہ مرد و خواتین کومعقول اجرت ملدی سی ۔ وقت گزرنے دے نال نال نصرپور دی کپڑا سازی دی صنعت دم توڑ گئی اے۔ ۱۹۸٦ء وچ نصرپور دی کھیس سازی دی صنعت نوں زندہ رکھنے دے لئی محکمہ سبھیاچار نے ’’تحفظ کھیس وہنر‘‘ نامی پروگرام شروع کيتا سی،