چار مقدس شہر
چار مقدس شہر (عبرانی: ארבע ערי הקודש، یدِش: פיר רוס שטעט) یہودی روایت کيتی اک جامع اصطلاح اے جس توں مراد چار شہر یروشلم، حبرون، صفد تے طبریہ نيں۔ عثمانیاں دے فلسطین فتح کرنے دے بعد یہودیاں دے لئی ایہی چار جائے پناہ سن ۔[۱] مقدس شہر دا تصور سنہ 1640ء وچ آیا،[۱] شہراں دے درمیان خالوکاہ (ضرورت منداں دے لئی فنڈ) دے لئی چندہ جمع کرنے دی خاطر اک تنظیم بنانے دے نتیجے وچ طبریہ نوں چار مقدس شہر دی لسٹ وچ سنہ 1740ء وچ شامل کيتا گیا۔[۱]
1906ء دی یہودی انسائیکلوپیڈیا دے مطابق ”ارض مقدسہ دا تقدس خصوصاً تدفین دے لئی انہاں چار شہراں دی طرف منتقل ہوئے گیا اے، یروشلم، حبرون، طبریہ تے صفد۔“[۲]
یروشلم
[سودھو]10واں صدی ق م توں، جدوں کہ داؤد بادشاہ نے اس جگہ نوں بیت ھا مقدش دے لئی منتخب کيتا تب توں ہی ایہ شہر صہیونیت دے نزدیک سب توں مقدس شہر اے تے یہودیاں دی روحانی جگہ اے۔[۳]
حبرون
[سودھو]ایہ شہر یہودی بزرگاں دی آخری آرامگاہ دی حیثیت توں معروف اے جتھے ابراہیم، سارہ، اسحاق، ربقہ، یعقوب، لیاہ ورگی بزرگ شخصیتاں مدفون نيں۔ ایتھے معارت مکفیلہ وی واقع اے۔ حبرون یہودیاں دی دوسری سب توں زیادہ مقدس جگہ تے انہاں تن شہراں وچوں اک اے جتھے تورات دیاں شخصیتاں نے زمین خریدی ابراہیم نے حتیاں توں اک کھیت تے اک زمین خریدی (پیدائش 23: 16-18)۔ بادشاہ داؤد نے اک گھر یروشلم وچ بیوسی اروناہ توں خریدتا (2 سموئیل 24:24) تے یعقوب نے سکم دی دیوار دے باہر اہلِ سکم توں زمین خریدی (پیدائش 33: 18-19)۔ تاریخی طور اُتے حبرون داؤد دا پہلا دار السلطنت اے۔
صفد
[سودھو]سنہ 1942ء وچ ہسپانیہ توں یہودیاں دا اخراج ہويا تاں صفد وچ انہاں دی آمد ہوئی۔ اس وقت توں ایہ شہر انہاں دے لئی مقدس ہوئے گیا تے اسنوں قبالہ دے ماہرین دا مرکز سمجھیا جانے لگیا۔
طبریہ
[سودھو]ایہ شہر یہودی تریخ وچ اس طرح اہم اے کہ ایتھے یروشلم تلمود لکھی گئی سی۔ تے ایہ مسوراتیاں دا گھر اے۔ لیکن اسنوں مقدس شہر دا درجہ ربیاں دی آمد اُتے ملا۔ جنہاں نے 18واں تے 19واں صدی وچ اسنوں یہودی تعلیم دا مرکز بنایا۔ یہودی روایت دے مطابق طبریہ وچ ہی رہائی دا آغاز ہوئے گا تے سنہیڈرن ایتھے دوبارہ تعمیر ہوئے گا۔[۴] مسیح طبریہ دے اک تالاب توں ظاہر ہون گے، شہر وچ داخل ہون گے تے صفد وچ اک بلند پہاڑی اُتے انہاں دے ارد گرد ہجوم جمع ہوئے گا۔
حوالے
[سودھو]- ↑ ۱.۰ ۱.۱ ۱.۲ Wigoder, Geoffrey, ed. (1989). The Encyclopedia of Judaism. Macmillan. p. 768.
Term applied to the Erets Israel cities of Jerusalem, Hebron, Safed and Tiberias. These were the four main centers of Jewish life after the Ottoman conquest of 1516. The concept of the holy cities dates only from the 1640s, when the Jewish communities of Jerusalem, Hebron, and Safed organized an association to improve the system of fundraising in the Diaspora. Previously, such fundraising had been undertaken by individual institutions; now it was agreed that the emissaries would be sent on behalf of each urban Jewish community as a whole, with not more than one emissary per town. After Tiberias was refounded in 1740, it also joined the association. This arrangement did not last long, however, and by the mid-19th century there was no authority strong enough to enforce a centralized collection of ḥalukkah funds. The term "Four Holy Cities" became a convenient designation by historians rather than the title of an actual functioning body. In Jewish tradition, going back to ancient times, the only city regarded as holy is Jerusalem
- ↑ Palestine, Holiness Of by Joseph Jacobs, Judah David Eisenstein. Jewish Encyclopedia, 1906 ed.
- ↑ Why Do Jews Love Jerusalem? by Yeruchem Eilfort. Chabad.org/ Ideas & Beliefs/Questions & Answers/Mitzvot & Jewish Customs
- ↑ (November 2006) Folktales of the Jews: Tales from the Sephardic dispersion. Jewish Publication Society, 66. ISBN 978-0-8276-0829-0. Retrieved on 17 October 2010.