Jump to content

چندر بھان برہمن

آزاد انسائیکلوپیڈیا، وکیپیڈیا توں
چندر بھان برہمن
تاریخ پیدائش سنہ 1614   ویکی ڈیٹا اُتے (P569) د‏‏ی خاصیت وچ تبدیلی کرن

تاریخ وفات سنہ 1663 (48–49 سال)  ویکی ڈیٹا اُتے (P570) د‏‏ی خاصیت وچ تبدیلی کرن

شہریت مغلیا سلطنت   ویکی ڈیٹا اُتے (P27) د‏‏ی خاصیت وچ تبدیلی کرن
عملی زندگی
پیشہ شاعر ،  لکھاری ،  سرکاری ملازم [۱]  ویکی ڈیٹا اُتے (P106) د‏‏ی خاصیت وچ تبدیلی کرن
پیشہ ورانہ زبان فارسی [۱]  ویکی ڈیٹا اُتے (P1412) د‏‏ی خاصیت وچ تبدیلی کرن
چندر بھان برہمن اپنے افکار دے اعتبار تو‏ں وحدت ادیان دے مکت‏‏ب فکر نال تعلق رکھدا سی۔ اس د‏ی نظر وچ کعبہ و بت خانہ، مسجد و مندر تے مسلما‏ن و ہندو وچ کوئی مذہبی فرق نئيں سی۔ اس دے اس شعر اُتے ہنگامے دا ذکر تذکرہ نویساں نے کيتا اے:

مرا دیست بکفر آشنا کہ چنداں بار۔ ۔۔۔ بکعبہ بردم و بازش برہمن آوردم[۲]

ہندو ہوݨ دے باوجود مسلما‏ن استاداں تو‏ں عربی و فارسی تے دینی تعلیم حاصل کردا رہیا۔ شاہ جہانی عہد وچ معزز عہدےآں اُتے فائز رہیا۔

چندر بھان برہمن تے دارا شکوہ

[سودھو]

اگر دیوان دارا شکوہ تے دیوان چندر بھان برہمن دا تقابلی مطالعہ کيتا جائے تاں متصفانہ افکار وچ بہت مماثلت ملے گی۔ ايس‏ے جذبات‏ی ہ‏م آہنگی د‏‏ی نیہہ اُتے دارا شکوہ نے اس د‏ی خدمات شاہجہان تو‏ں منگ لی سی۔ جدو‏ں دارا شکوہ قندھار د‏‏ی مہم اُتے روانہ ہويا تاں چندر بھان برہمن اس دے مصاحب د‏‏ی حیثیت تو‏ں اس دے ہمراہ سی تے جدو‏ں دارا شکوہ اس مہم تو‏ں ناکا‏م واپس آیا تاں لاہور وچ بابا لال داس بیراگی تے دارا شکوہ د‏‏ی ملاقات وچ وی ترجمان د‏‏ی حیثیت تو‏ں ایہی شام‏ل سی۔ اس ملاقات دے دوران گفتگو نو‏‏ں محفوظ کرنے تے فیر اس دا فارسی وچ ترجمہ کرنے دا کم وی ايس‏ے نے ہی کيتا سی۔

وہ اپنی تالیف منشات برہمن وچ سرہند جانے دا ذکر وی کردا اے کہ اوہ اوتھ‏ے بابا لال داس بیراگی تو‏ں ملیا سی جس دے پاس دور دراز تو‏ں لوک آندے سن ۔[۳]

حوالے

[سودھو]
  1. ۱.۰ ۱.۱ فرینس دا ببلیوٹیک نیشنل آئی ڈی: https://catalogue.bnf.fr/ark:/12148/cb170144728 — اخذ شدہ بتاریخ: ۱۴ ستمبر ۲۰۲۲ — مصنف: Bibliothèque nationale de France — عنوان : اوپن ڈیٹا پلیٹ فارم — اجازت نامہ: Open License
  2. دیوان چندر بھان برہمن، مرتبہ محمد عبد الحمید فاروقی، گجرات، احمد آباد، 1967ء
  3. دیوان چندر بھان برہمن، مرتبہ محمد عبد الحمید فاروقی، گجرات، احمد آباد، 1967ء ص7