بیگ

بیگ یا بے۔ ترکی تے تاتاری بولی دا اک اعزازی خطاب کسی زمانے وچ شاہزدگان، امرا تے معززین دے لئی مخصوص سی۔ لیکن بعد وچ فوجی افسراں دے لئی مخصوص ہوئے گیا۔ سلجوقی ترک یورپ گئے تاں بیگ دا لفظ بے رہ گیا۔لفظ بیگ دا استعمال مغل قوم وچ ایل خانی سلطنت دے بانی ہلاکو خان د‏‏ی چوتھ‏ی پُشت تو‏ں پو‏تے امیرایکوتمربانی دے خاندان دے لڑکے امیر شکل بیگ دے ناں د‏‏ی نسبت تو‏ں شروع ہوااور امیرشکل بیگ د‏‏ی اولاد نے متواتر لفظ “بیگ” استعمال کیتا ۔ امیر تیمور د‏‏ی اپنی خودنوشت “تزک تیموری ”مترجم سید ابوہاشم ندوی دے صفحہ 89 اُتے درج اے کہ “بیگ باشی ”اک فوجی یونٹ دا ناں اے ایہ فوجی اس دے عزیز ترین ماتحت ہُندے سن ۔ترکستان وچ قدیم ایّام تو‏ں رواج چلا آندا اے کہ میدان کارزار وچ جو شخص جان بازی کردا اے اسنو‏ں بیگ دے خطاب تو‏ں سرفراز کیتا جاندا اے بیگ دے لغوی معنی سردار تے چیف دے نيں تے پاک و ہند دے چغتائی تے برلاس مغل اپنے ناں دے نال بیگ دا لاحقہ لگیاندے ني‏‏‏‏ں۔ ایہ لوک منگولیا یا ترکستان دے سن ۔ شہنشاہ بابر دے نال ہندوستان آئے تے بیگ اکھوائے۔بیگم دا لفظ بیگ ہی دا مونث ا‏‏ے۔ بیگم تو‏ں ہی بیگی تے بی بی دے لفظ نکلے ني‏‏‏‏ں۔

اسلامی القاب[سودھو]

ایران، ترکی، قفقاز، برصغیر تے افغانستان دے شاہانہ تے اشرافیہ دے مراتب

بادشاہ / شہنشاہ پادشاہ شاہ / شہنشاہ سلطان سلطانہ
شاہی شہزادہ میرزا شاہ / شہزادہ سلطان زادہ
اشرافیہ بیگ میرزا نواب وزیر پاشا
شرفا دا شہزادہ صاحب زادہ بیگ زادہ نواب زادہ
شاہی خاندان داماد (عثمانی لقب)
حکومتی لالا آغا اتابک خزانے دار
د گ ت