سبک خراسانی
سبک خراسانی،فارسی شاعری دا اک خاص اسلوب تے طرزِ بیان اے ،جسنوں خراسان اور ماوراءالنهر دے شاعر نے اختیار کيتا۔
سبک خراسانی دے ادوار
[سودھو]انہاں سلاطین دے ادوار وچ سبک خراسانی دا رواج رہیا:
- دورِ تکوین
- دورِ سامانی
- دورِ غزنوی تے اوائلِ دورِ سلجوقی
سبک خراسانی دی خصوصیات
[سودھو]سبک خراسانی جو سبک ترکستانی دے ناں توں وی پہچانی جاندی اے۔ اس دی اہم خصوصیات ایہ نيں:
- اس سبک وچ لفظی و صوری خصوصیات نوں مد نظر رکھاجاندا اے۔
- سبک خراسانی دے پیرو طویل قصیدے لکھدے نيں۔ انہاں دے خیالات وچ منطقی استد لال پایا جاندا اے۔ اورقصائد دے لفظاں اُتے شکوہ ہُندے نيں۔
- اس سبک وچ متانت دے نال واقعیت نوں پیش نظر رکھیا جاندا اے۔
- اس سبک وچ عربی لفظاں دا استعمال بوہت گھٹ اے۔
- سبک خراسانی دا چوتھی صدی ہجری توں آغاز ہويا تے چھیويں صدی ہجری تک اس رواج رہیا۔
- اس دور دی تشبیہات حسی تے قدرتی نيں تے انہاں وچ پیچیدگی نئيں اے۔
مضامین
[سودھو]سبک خراسانی دے پیروی کرنے والےآں دے محبوب موضوعات مناظر قدرت تے مظاہر فطرت نيں۔ مضامین دے لحاظ توں اس سبک وچ مدح ،قصیدہ، ذکر فتوحات تے پند و نصائح ملدے نيں۔
شاعر
[سودھو]اس سبک دے اہم شاعر :
- رودکی
- شہید ببلخی
- ابوشکور بلخی
- منجیک ترمذی
- کسایی مروزی
- دقیقی طوسی
- فردوسی
- عنصری بلخی
- فرخی
- غضایری رازی
- عسجدی
- منوچہری دامغانی
- فخرالدین اسعد گرگانی
- مسعود سعد سلمان
- امیر معزی
- ابوالفرج رونی
- ناصر خسرو
- سنائیغزنوی
حوالے
[سودھو]- احمدی گیوی، حسن، و دیگران زبان و نگارش فارسی، زمستان 1374
- مضمون: سبک ہائے شعر فارسیسانچہ:مردہ ربط