قراء سبعہ
قراء سبعہ یا ست قراء انہاں قراء نوں کہیا جاندا اے جنہاں توں قرآن کریم دی قراءت دے سلسلہ وچ متعدد روایتاں وارد ہوئیاں نيں، انہاں روایتاں وچ بعض جگہاں اُتے کلمات، اعراب (زبر، زیر، پیش) وغیرہ دا اختلاف پایا جاندا اے۔ علوم قرآن دی متدوال کتاباں وچ انہاں قراء دے ناں اس طرح درج نيں: عبد اللہ بن عامر، ابن کثیر المکی، عاصم بن بہدلہ کوفی، ابو عمرو بصری، حمزہ کوفی، نافع مدنی تے کسائی کوفی۔[۱] ایہ تمام اصحاب طبقات قراء دے تیسرے طبقہ وچ آندے نيں۔
ہور ہور تن قراء نيں جنہاں دی قراءتاں وی قابل اعتماد نيں لیکن مذکورہ قراء سبعہ توں درجہ اعتماد کچھ کم اے، تن قراء دے ناں ایہ نيں: خلف بن ہشام بزار، یعقوب بن اسحاق تے یزید بن قعقاعانہاں نوں ائمہ ثلاثہ قرأت کہیا جاندا اے پہلے ست تے انہاں تِناں کواکٹھے قراء عشرہ کہیا جاندا اے۔ ایتھے ایہ گل وی قابل ذکر اے کہ انہاں دس قراءتاں دے علاوہ ہور قراءتاں وی موجود نيں جو ہور قراء توں مروی نيں لیکن ایہ شاذ قراءتاں کہلاندی نيں۔[۲][۳]
اسماء قراء
[سودھو]قراء سبعہ
[سودھو]قراء سبعہ دے ناں حسب ذیل نيں:[۴]
- عبد اللہ ابن کثیر قاری مکہ، انہاں توں روایت کرنے والے قنبل تے بزی نيں۔
- نافع بن عبدالرحمن المدنی، انہاں توں روایت کرنے والے قالون تے ورش نيں۔
- عاصم بن ابی النجود الکوفی، انہاں توں روایت کرنے والے ابو بکر شعبہ بن عیاض تے حفص نيں تے انہاں دی قراءت زیادہ رائج اے۔
- ابو عمارہ حمزہ الکوفی، انہاں توں روایت کرنے والے خلف و خلاد نيں۔
- علی بن حمزہ کسائی کوفی، انہاں توں روایت کرنے والے دوری تے ابو الحارث نيں۔
- ابو عمرو بن علاء بصری، انہاں توں روایت کرنے والے دوری تے شوشی نيں۔
- عبد اللہ بن عامر، انہاں توں روایت کرنے والے ہشام تے ابن ذکوان نيں۔
انہاں ست قراء وچ پنج قراء ایران نژاد نيں جدوں کہ بقیہ دو قراء اہل عرب توں نيں۔
قراء عشرہ
[سودھو]ان ست قراء دے علاوہ ہور تن قراء دی روایتاں وی صحیح تے متواتر سمجھی جاندیاں نيں، انہاں سب نوں قراء عشرہ کہیا جاندا اے انہاں دے ناں حسب ذیل نيں:
- ابو جعفر یزید بن القعقاع (متوفی 132ھ)
- یعقوب بن اسحاق الحضرمی (متوفی 185ھ)
- خلف بن ہشام (متوفی 229ھ)
تواتر
[سودھو]اہل سنت
[سودھو]مذکورہ ست قراءتاں دے متعلق اہل علم دے ایتھے اختلاف اے۔ علما اہل سنت دی اک جماعت دا موقف ایہ اے کہ ایہ ست قراءتاں نبی صلی اللہ علیہ وسلم توں تواتر دے نال منقول نيں، ایہ موقف سب توں زیادہ مشہور تے رائج اے۔ چناں چہ سبکی دے نزدیک ایہ دس قراءتاں متواتر نيں، جدوں کہ بعض افراد نے انتہائی غلو توں کم لیندے ہوئے ایتھے تک کہہ دتا کہ انہاں ست قراءتاں نوں متواتر نہ کہنا کفر اے۔ اس رائے دا انتساب مفتی اندلس ابو سعید فرج بن لب دی جانب کيتا جاندا اے۔[۵]
اہل تشیع
[سودھو]اہل تشیع دا معروف موقف ایہ اے کہ ایہ قراءتاں غیر متواتر نيں۔[۵]
اس امر دا ذکر ضروری اے کہ قرآن کریم دا تواتر تے قرآن دی قراءتاں دا تواتر دونے مختلف چیزاں نيں، قرآن کریم دا تواتر تمام مسلماناں دے نزدیک تسلیم شدہ تے غیر اختلافی مسئلہ اے تے ممکن اے جنہاں اصحاب نے تواتر قراءات دا موقف اختیار کيتا اے انہاں دے سامنے ایہی گل رہی ہوئے۔ ہور علما و محدثین نے قرآن کریم نوں متواتر ثابت کرنے دے لئی جنہاں دلائل نوں پیش کيتا اے، انہاں دے ذریعہ قراءتاں دا تواتر نئيں ثابت کيتا جا سکدا۔