شاہ حسین
| شاہ حسین | |
| جیون : | (1538-1599) |
| جنمستھان : | لہور پنجاب |
| گݨ : | پنجابی شاعری - کافی |
شاہ حسین (1538-1599) جیہناں نوں مادھو لال حسین وی کہیا جاندا اے۔ شاہ حسین مغل ویلے دے اک پنجابی صوفی شاعر سی۔ پنجابی شاعری وچ کافی دا رواج اوہناں دے ناں اے۔
جیون
[سودھو]شاہ حسین 1538 وچ مغل بادشاہ ہمایوں دے ویلے پنجاب دے شہر لہور چ جمے۔ اوہناں دے پیو دا ناں شیخ عثمان سی۔عثمان جولاہا سی تے اوہناں دا بندھن ڈھوڈا راجپوتاں نال سی ۔ ایہ قبیلہ نواں نواں مسلمان ہویا سی ایس لئی ناں دے نال شاہ جوڑیا گیا۔ ٹکسالی دروازے لہور دی اک مسیت دے مولوی ابوبکر کول پڑھہنے پیا تے قرآن حفظ کرن لگ گیا۔ چنیوٹ دے شاہ بہلول کولوں وی اوہنے مذہب بارے سکھیا۔ اوہ 30 ورہیاں توں ودھ دا سی جدوں اوہ شیخ سعداللہ دا شاگرد سی ۔ 36 ورھیاں دا سی جد اوہنے قران پاک تے تفسیر پڑھدیاں ہویاں جدوں ایہ سنیا "ایہ دنیا کھیڈن دی تھاں اے۔" ایہ سن کے اوہ باہر ول نٹھیا تے فیر ہمیشا لئی پربندھی مت نوں چھڈ دتا۔ ایس مگروں اوہنوں ہمیشہ لال کپڑیاں وچ شراب دی بوتل تے مٹے دے پیالے نال گلیاں وچ نچدیاں ای دیکھیا گیا۔
شاہ حسین دی یاری شاہدرا دے اک ہندو برہمن منڈے مادھو لال نال ہوگئی۔ ایہ یاری اینی گوڑھی ہوگئی کہ شاہ حسین نے اوہدا ناں اپنے ناں جوڑ لیا تے مادھو لال حسین اکھوان لگ گیا۔ مادھو لال تے شاہ حسین دیاں قبراں شالامار باغ دے نال باغبانپورہ لہور وچ کٹھیاں نیں۔ رنجیت سنگھ دی ٹبری موراں نے اوہناں دی قبر تے سالانہ میلا چراغاں ٹوریا جیہڑا ہلے تک چل رہیا اے۔
کافی
[سودھو]شاہ حسین نوں پنجابی چ کافی دا موڈھی منیا جاندا اے۔
- مائے نی میں کیہنوں آکھاں
- درد وچھوڑے دا حال نی
- دکھاں دی روٹی، سولاں دا سالن
- ہاواں دا بالن بال نی
- دھواں دھکے میرے مرشد والا
- جاں پھولاں تاں لال نی